پیشینیان ما با داعیه دفاع از حقوق مردم،حکومتی را بنا نهاده اند که در مدت بیش از دو دهه عمر خویش،ثابت نموده است به تنها چیزی که نمی اندیشد؛حقوق انسانی شهروندان ایرانی و موازین جهانی حقوق بشر است.حکومت حاکم بر ما روزی در زندان ها،مخالفان خود را به پای جوخه های اعدام فرستاده است؛روزی دیگر پادوهایش،دگراندیشان را کارد آجین کرده اند؛شبی هم به خوابگاه دانشجویان یورش برده و سرکش وار دانشجویان را نوازش نموده اند،شبی دیگر هم فرمان توقیف روزنامه های منتقد با شیر و خط صادرشده است؛ و این رشته نقض حقوق بشر در ایران سر دراز دارد. مهم تر آنکه جمهوری اسلامی با کجروی ها و بی توجهی هایش به منشورهای جهانی حقوق بشر،موقعیت ایران را در مکانی قرار داده است که توان چانه زنی اش با بازیگران عرصه بین الملل به پایین ترین سطح رسیده است و از همین رو برای بقای خویش از هیچ ساخت و پاختی با دولت های غربی فرو گذاری نمی کند. مجموعه این شرایط به خوبی نشان می دهد دل بستن و امید داشتن به اصلاح این نظام، آب در هاون کوبیدن است. اگر اصلاحی هم باید صورت بگیرد،در شاخ و برگ ها نیست بلکه برای ریشه ها بایستی راهکاری اندیشید.
از همین روست که جمعی از فعالان دانشجویی و کوشندگان حقوق بشر(علی افشاری،رضا دلبری،محمدمحسن سازگارا،اکبر عطری،مهرانگیز کار،محمدملکی و عبدالله مومنی) با تشکیل کمیته اقدام برای همه پرسی، طی یک فراخوان ملی برگزاری رفراندم،خواستار شکل گیری "حکومتی دموکراتیک مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر" شده اند. انجمن دانشجویی دفاع از حقوق بشر در ایران،با حمایت از این فراخوان،گزینه رفراندم با نظارت نهادهای بین المللی را راهکار مناسبی برای برون رفت از سرنوشت دردناکی می داند که جمهوری اسلامی برای ایرانیان رقم زده است.به همین سبب انجمن دانشجویی دفاع از حقوق بشر در ایران نیز از هم میهنان درخواست می کند با پیوستن به فراخوان ملی برگزاری رفراندم(http://60000000.com ( به رساتر شدن این صدا یاری رسانند.
انجمن دانشجویی دفاع از حقوق بشر در ایران
8/9/1383
[email protected]