 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
۲۸ ژانويه ۲۰۰۷
۱ - انرژی اتمی برای تامين هزينه هايش، سود سرشاری از ماليات های پرداختی مردم به دولت می برد
کمک های دولت فرانسه به توليد برق از طريق انرژی اتمی، در طی ۵۰ سال گذشته بالغ بر ۴۵۰ ميليارد ارو برآورد شده است. (۱)
در بلژيک بخش اعظم کمک های مالی دولت به تحقيقات و توسعه در بخش انرژی، به سوی انرژی هسته ای سرازير گشته است ( حداقل ۸۰ در صد اين بودجه ها، فقط برای انرژی هسته ای صرف شده است). در سال ۱۹۹۹، انرژی هسته ای ۸۱ در صد اعتبارات تحقيقاتی را به تنهايی بلعيده و تنها ۲ در صد برای انرژی های بازيافتی باقی گذاشت.
اگر وضعيت کلی ۱۵ کشور عضو اتحاديه اروپا را در بين سال های ۱۹۸۴ و ۲۰۰۲ بررسی کنيم، به خوبی در می يابيم که تحقيقات و مطالعات انرژی هسته ای اروپا، با احتساب اعتبارات داخلی و ملی هر يک از کشورهای عضو، ۵۹ درصد اين اعتبارها را در انحصار خود داشته است و اين در حالی است که تنها ۱۲ درصد اين اعتبارها به انرژی های قابل بازيافتی اختصاص يافته است. از لحاظ بودجه کلی، فقط انرژی اتمی به تنهايی ۳۷ ميليارد ارو از هزينه ها را شامل می شد و در مقابل اين رقم، تنها ۷ ميليارد ارو برای بقيه انرژی های بازيافتی در نظر گرفته شد. يعنی برای انرژی اتمی ۵ برابر بيشتر از بقيه انرژی های غيرهسته ای، که انواغ گوناگون دارند، هزينه گرديد.
۲ – توليد کنندگان برق در بلژيک موظفند مبلغی را به عنوان بيمه پرداخت کنند. اما برای توليدکنندگان برق به شيوه "هسته ای" يک سقف در نظر گرفته شده است که بيش از آن را دولت متقبل می شود!
اگر ميزان مبلغ تعيين شده برای پوشش و جبران خسارات احتمالی بيش از سقف در نظر گرفته شده برای بيمه باشد، دولت مابه التفاوت آن را می پردازد. تحقيقات يک مرکز مطالعاتی در زمينه های محيط زيستی، اقتصادی و تکنولوژی که در سال ۲۰۰۳ بنا به تقاضای اتحاديه اروپا در مورد کشورهای عضو صورت گرفت، نشان می دهد که بايد سقف هزينه های بيمه را بالاتر برد. مثلا در فرانسه ۵ سانتيم ارو برای هر کيلو وات در ساعت، در آلمان ۲/۲ سانتيم ارو برای هر کيلو وات در ساعت برآورد می کند. برای شرکت الکترابل بلژيک، با همين مبلغ ۲/۲ سانتيم ارو برای هر کيلو وات در ساعت، افزايش هزينه بيمه از سقف تعيين شده، يک ميليارد ارو در سال تمام خواهد شد. برای شيوه های ديگر توليد برق،هيچ سقف و محدوديتی وجود ندارد و آن ها بايد خود تمام و کمال هزينه بيمه را بپردازند. در نتيحه رقابت نا متعادل و نابرابری وجود دارد.
۳ – با احتساب تمامی هزينه ها، برق به دست آمده از راه انرژی هسته ای به مراتب گران تر از توليد برق به روش سيستم گازی است.
بايد توجه داشت که همه تاسيسات بزرگی که به انرژی گرمايی و نيروی برق بسيار زيادی نياز دارند، برای توليد برق خود، استفاده از دستگاه های توربين های گازی را به روش های توليدی نيروگاه های اتمی ترجيح می دهند. شيوه هايی که از لحاظ اقتصادی هم مقرون به صرفه است.
يک انستيتوی تحقيقاتی در زمينه انرژی و محيط زيست، طی جدولی به شرح زير، هزينه های مختلف يک " مرکز گازی با بخار" و يک نيروگاه هسته ای را با هم مقايسه می کند.
برای خراب کردن يک نيروگاه اتمی ۲/۱سانتيم در هر کيلو وات در نظر گرفته شده است که در حالت شماره سه تا ۳ سانتيم نيز می رسد. تازه اين در صورتی است که هزينه نگهداری پلوتونيوم در آن منظور نگرديده است.
حتی بدترين حالت های نيروگاه های گازی با بخار، از بهترين حالت های نيروگاه های اتمی ارزانترند.
۴ – هيچ گونه اعتمادی به اعداد و ارقامی که به عنوان مبالغ هزينه های تخريب و نابودسازی نيروگاه های هسته ای تخمين زده می شوند، وجود ندارد.
اوضاع در انگلستان به خاطر بی اعتمادی شديدی که نسبت به برآورد مبالغ هزينه های نا بودسازی، روش مديريت و نيز مواد سوختی مصرف شده نيروگاه های هسته ای وجود دارد، جالب و ديدنی است.
در واقع امر، در پنجشنبه ۱۱ ماه اوت ۲۰۰۵، اداره مسئول از بين بردن نيروگاه های اتمی انگليس، هزينه تخريب ۲۰ نقطه از محل های نيروگاه های هسته ای بريتانيا را ۵۶ ميليارد ليره( برابر با بيش از ۸۱ ميليارد ارو) ارزيابی کرد که در يک برآوردی که پيش از آن صورت گرفته بود، مبلغ ۴۸ ميليارد تخمين زده می شد، يعنی ۱۶ در صد بيش از پيش و به طور تقريبی، اين مبلغ شامل ۲ ميليارد ارو جهت منهدم ساختن هر نيروگاه می باشد.
در حال حاضر۳/۲ ميليارد ارو در بلژيک بدين منظور پس انداز گرديده است و الکترابل به افزايش اين مبلغ ادامه می دهد.
هر چند که امروزه قيمت گذاری تخريب ساختمان های مراکز کوچک هسته ای اتمی (راکتورهای تحقيقاتی) وجود دارد، اما هيچگونه توان ارزش گذاری برای ساختمان های نيروگاه های بزرگی از نوع "تی آنژ" ( نام نيروگاه هسته ای در بلژيک ـ م ) وجود ندارد.
پس چگونه می توان هزينه های تمام شده تخريب را با اطمينان برآورد کرد؟
وضعيت در رابطه با مديريت مواد سوختی مصرف شده، از اين هم بدتر است:
در حال حاضر در هيچ کجای دنيا، هيچ برنامه مشخصی برای مديريت نيروگاه ها و يا برای انبار کردن مواد سوخت مصرف شده وجود ندارد!
هزينه " انبار نهايی " مواد سوخت مصرفی " تی آنژ شماره ۳ " در سال ۲۰۷۵ چقدر خواهد شد؟ دامنه عدم ضريب اطمينان درستی محاسبات در آن عظيم است...، و اين دولت و شهروندان ماليات ده بلژيک نيست که بايد ريسک اين هزينه های کمر شکن را تحمل کنند.
...ادامه دارد
