در خواست از رئيس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای دخالت مستقيم درکمپ اشرف مجاهدين خلق، کانون انديشه، ‌گفتگو و حقوق بشر

۶ ژوئن ۲۰۰۶ برابر با ۱۶ تير ماه ۱۳۸۵

کمک به انتقال کسانی که می خواهند به کشورهای آزاد منتقل شوند

خانم لوئيس آربور
کمسياريای شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

احتراما مايليم باطلاع شما برسانيم که با توجه به افزايش تنش های بين ايران و آمريکا، ما عميقا نگران سرنوشت و آينده افراد سازمان موسوم به مجاهدين خلق، در کمپ اشرف در عراق هستيم.

ما ضمن قدردانی از نتيجه اعمال فشارهای بين المللی در مورد کمپ “‌گوانتانا بی“ –که دادگاه عالی ايالات متحده آمريکا اين کمپ را غير قانونی و بر خلاف قانون اساسی اعلام کرد– لازم می دانيم توجه شما را به موقعيتی مشابه، اگر نه بدتر، در کمپ اشرف جلب کنيم.

تشابهات زيادی بين دو کمپ وجود دارند، و اگرچه کمپ اشرف رسما به عنوان زندان معرفی نشده، اما در اين کمپ نيز يک گروه از شهروندان کشوری ديگر، در يک کشور ثالث، به عنوان اسير، و تحت نظارت دولت آمريکا، بدون هيچ نظارت بين المللی بيش از سه سال است نگهداشته شده اند.
.
طی هفته گذشته، در روند کشمکش ها ميان هر سه دولت ايران، آمريکا، و عراق، به نظر می رسد آينده ساکنان کمپ اشرف در دستور کار مذاکرات سه گانه آنان قرار گرفته است. اکنون، عبدالمهدی (معاون نخست وزير عراق) در پی مذاکراتی که در اوايل تير ماه در ايران صورت گرفت، و الهام سخنگوی دولت، بر اخراج و استرداد اعضای سازمان مجاهدين تأکيد می کنند. همچنين در کنفرانس مطبوعاتی، المشهدانی، رئيس مجلس عراق، و حداد عادل، رئيس مجلس ايران، در روز ۱۵ تيرماه، با اشاره به اين موضوع اظهار داشتند که عراق حضور نيروهای خارجی، از جمله مجاهدين را، که مورد حمايت آمريکا باشند، تحمل نخواهد کرد.
تجارب گذشته ما درمورد عملکرد جمهوری اسلامی ايران با گروه های مخالف، منجلمه سازمان مذکور، حاکی از آن است که اگر معامله ای بين دو کشور ايران و عراق صورت گيرد، فاجعه انسانی مانند فاجعه قتل عام زندانيان سياسی در سال ۱۳۶۷ ديگری در راه خواهد بود.

بعد از سال ۲۰۰۳، و بلافاصله بعد از سقوط صدام حسين، نيروهای آمريکائی کمپ اشرف را به کنترل خود درآوردند. به گفتۀ شاهدان عينی، تمامی قرارگاه های سازمان، مانند قرارگاه علوی، بر اثر بمباران آمريکائی ها ويران، و کمپ اشرف نيمه ويران شد. عليرغم اينکه حدود ۴۵۰ نفر از نيروهای سازمان در جريان اين بمباران ها کشته و يا مفقودالاثر شده اند تنها به کشته شدن ۳۳ نفر در اعلامیه ۲۹ فروردين ۱۳۸۲ مسعود رجوی اشاره شده، و از سرنوشت بقيه خبری در دست نيست.
در اين مدت هيچ نظارتی از سوی نهادهای بين المللی مانند سازمان ملل بر اين امر صورت نگرفته است. تنها گزارش منتشره از سوی ديدبان حقوق بشر در ماه مه ۲۰۰۵ صادر شد که خبراز نقض حقوق بشر در اين کمپ می داد.

در يک مورد سعيد نوروزی به صورت مخفيانه در کارت تبريکی برای خواهرش (مقيم کانادا) تقاضای کمک برای خروج کرد. چندی بعد سعيد نوروزی کشته شد و تا کنون ۳ دليل مختلف در توضيح علت مرگ وی، به طور رسمی، و توسط سازمان مجاهدين، به خواهران مرحوم سعيد نوروزی، اعلام و منتشر شده است.

براساس مدارک موجود، و شهادت اعضای جدا شده از سازمان، و بستگان افراد محصور در کمپ اشرف، بسياری از ساکنان کمپ اشرف بر خلاف ميلشان به دنيای خارج هيچ گونه دسترسی ندارند و از ملاقات با بستگان خود منع می شوند.

در مواردی که خانواده ها توانسته اند برای ملاقات با فرزندانشان به اشرف راه يابند، يکی از مسئولين سازمان در تمامی مراحل ملاقات حضور داشته است. گزارش رسمی سفارت کانادا دراين مورد به حضور بهزاد صفاريان در برخی از اين ملاقات ها صريحا اشاره دارد . در مواردی جوانان محصور در کمپ مجبور شده اند ديدار با خانواده خود را به خاطر جلوگيری از اتهام عدم همبستگی با رهبری سازمان، و نيز به دليل متهم شدن خانواده ايشان به ارتباط با رژيم جمهوری اسلامی از سوی مقامات اشرف،‌ لغو کنند. مکالمات تلفنی اين اعضا با خانواده ها در حضور مسئولی از طرف سازمان بوده،که همه اين مکالمات هم کنترل می شود. آن ها از نوشتن نامه برای خانواده خود، به دلايل مختلف، منع شده اند، و يا اين نامه ها که به مسئول سازمان داده می شود، به دست خانواده ها رسانده نشده است.

در آخرين نمونه، سفارت عراق از صدور ويزا برای خانواده يکی از ساکنان اشرف، بعد از مدت ۲ ماه سرگردانی در اردن، خودداری کرد. با توجه به شواهد قبلی و نيز گفته های خانواده مذکور، شايعه عدم علاقه آمريکائی ها برای آزاد کردن و اعزام جداشدگان تقويت می شود. لازم به ذکراست "جداشدگان" حدود ۵۰۰ نفر می باشند،که مدت هاست در قسمت امريکائی کمپ اشرف، در شرايط نامناسب روحی و بهداشتی، در انتظار خروج از عراق به سر می برند.

به عنوان نهادی حقوق بشری، اطلاعات و مدارکی دال براعزام تعدادی از جوانان که سرپرستان آنها در ارتباط با سازمان مجاهدين بوده اند در سنين نوجوانی در دست داريم . اين اعزام ها در مواردی بدون اطلاع خانواده، و در مواردی بدون رضايت خانواده هايشان، در طول سال های ۷۷-۷۸ برای بازديد يکماهه به عراق صورت گرفته است . بسياری ازآن نو جوانان دختر وپسر عليرغم درخواستشان برای انتقال و يا بازگشت به کشوری آزاد و امن،‌ بعد از گذشت ۶ سال، هنوزاجازه بازگشت را دريافت نکرده اند.

در يک مورد پزشک نظامی آمريکائی کمپ، خانم دکتر"فيل"، به يک زن جوان که قصد خروج از اشرف را داشت و برای اين منظور ابتدا بايستی به کمپ آمريکائيان می رفت، در حضور هيئت نظامی آمريکائی می گويد که کمپ آنها، امريکائيان، برای زنان امن نيست. وی با اشاره مستقيم به تجاوز جنسی از وی می خواهد که سکوت پيشه کند و در کمپ اشرف منتظر صدور پاسپورت قانونی خود باشد. اين اقامت بيش از ۲ سال طول کشيده است. چندين مورد تجاوز جنسی به نوجوانانی که از کمپ اشرف جدا شده اند گزارش شده است. اين مورد يکی از دلايل اصلی است که بسياری از زنان و جوانان ترجيح می دهند در کمپ اشرف بمانند.

با توجه به شرايط محاصره و کنترل اشرف، و امکان استرداد ساکنان کمپ به ايران توسط دولت عراق،‌ ما از نمايندگان سازمان ملل متحد تقاضای بازديد فوری از کمپ اشرف را داريم.
بنابر تمامی شواهد موجود و شهادت های اعضای جدا شده وشاهدان عينی و فيلم ها و عکس های موجود، ادعای حضور داوطلبانه افراد، بويژه جوانان دراشرف قابل بحث می باشد مگر اينکه تمامی افراد ساکن اشرف در يک محل امن و بيطرف در خارج از اردوگاه اشرف، با تضمين حمايت و رعايت حقوق بين المللی برای حفظ جان آنان، به طورانفرادی مورد مصاحبه با يک سازمان معتبر جهانی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل قرار گيرند.

ما خواستار اقدام فوری سازمان ملل و نهادهای بين المللی برای جلوگيری از يک فاجعه انسانی هستيم. لازم است که کلیه نهادهای بين المللی حقوق بشری به کميسيون حقوق بشر سازمان ملل در مورد تشخيص هويت ساکنان اشرف کمک کرده و به آنان پيشنهاد حمايت قانونی کنند، و شرايط انتقال آنان به يک کشور امن را فراهم آورند.

فراموش نکنيم که هميشه افراد عادی و بی دفاع هستند که قربانيان بيرحمی و خشونت دولت ها و سازمان های غير دموکراتيک هستند.
مسئوليت اين نهادها حمايت از انسان هايی که خود در شرايط تصميم گيری برای سرنوشت آينده خود نيستند.

کانون انديشه، ‌گفتگو و حقوق بشر در ايران -ـتورنتو
www.cdhriran.blogspot.com

رونوشت:

عفو بين الملل
صليب سرخ جهانی
دبير کل سازمان ملل متحد
ديده بان حقوق بشر
نمايندگان پارلمان کانادا
گزارشگران بدون مرز