به چه كسي مي توان پناه برد؟ استمداد از فعالين حقوق بشر، اكبر كرمي

ديشب حدود ساعت ۸ بعد از ظهر، سه مهاجم ناشناس مطب مرا سنگ باران كردند و گريختند. مهاجمان كه يك موتور سوار و دو تن همراه بودند، ابتدا وارد مطب شدند و قصدشان وارد شدن به اطاق من بود و چون با حضور چند بيمار و مقاومت منشي رو به رو شدند مطب را ترك كردند. دقايقي بعد با چند پاره آجر و قلوه سنگ مطب و شيشه هاي آن را مورد اماج خود قرار دادند و به راحتي و در مقابل چشمان هاج و واج مردمي كه در خيابان تردد داشتند، سوار موتور شدند و گريختند.
اينان سربازان گم نام چه كسي هستند؟ و چرا با ما اين گونه رفتار مي كنند؟
به چه كسي مي توان پناه برد؟
از حادثه ي پيشين ۲/۸/۸۳ - كه شرحش با عنوان براي روز مبادا، در برخي از سايت ها چاپ شد - حدود ۱۱ روز گذشته است و مهاجميني كه با قمه به مطب من حمله كرده بودند، به قيد ضمانت آزاد هستند. البته من هم به قيد ضمانت آزاد هستم! تا كنون ۱۲ بار به كلانتري و دادسرا خوانده شده ام. جهت روشن شدن سوابق كيفري، از من نيز انگشت نگاري شده است. همه، از وكيل و دوست و خانواده گرفته تا ماموران پليس و بازجوي شعبه ي پنجم دادسراي قم - كه فردي روحاني است و آشكا را مي گويد ما حوصله يمان زياد است، آنقدر شما را مي بريم و مي آوريم تا خسته شويد و به يكديگر رضايت بدهيد. – مي گويند، رضايت بده و دنبال اين پرونده را نگير، به جايي نمي رسه!
البته بازجوي محترم از روي خيرخواهي! به مهاجمان توضيح داده است كه نترسند، دست آقاي دكتر به جايي بند نيست و نمي رسد.

به چه كسي مي توان پناه برد؟
هيچ اميدي به قوه ي قضاييه و ضابطين آن ندارم. قوه ي قضاييه و ضابطينش تنها وقتي پاي منافع خاصي در ميان باشد، مي توانند و به سرعت وارد عمل مي شوند. بي درنگ، فعالين سياسي، مطبوعاتي و حقوق بشري را دستگير و به جرم هاي عجيب و غريب و به مدت هاي طولاني به عنوان بازداشت موقت! نگهداري مي كنند. اما قربانيان جنايت پاك دشت خيلي مهم نيستند كه متهمان آن ها به جرم چند قتل و تجاوز، بازداشت و نگهداري شوند. يا ما، كه به باور ضابطين قضايي در اصل شهروندان اين نظام نيستيم! پس چرا دولت جمهوري اسلامي مي بايست زحمت حفاظت و حمايت از امنيت ما را به خود بدهد!؟

دكتر اكبر كرمي