 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
در ۸۶ كشور حكم اعدام لغو، در ۷۵ كشور اجرا و در يازده كشور فقط در شرايط مخصوصى اجرا ميشود. توازن جهانى ميان موافقان و مخالفان!
تنها چند ساعت پس از اعدام يك استراليائى بجرم قاچاق مواد مخدر در سنگاپور، در ايالت كاروليناى شمالى آمريكا، يك قاتل محكوم به اعدام پس از يازده سال انتظار با تزريق سم به درون رگهايش اعدام شد. وى هزارمين انسانى در آمريكا بود كه پس از سال ۱۹۷۶ و با از سر گيرى صدور مجدد احكام اعدام، حكم اش به اجرا درآمد.
در سراسر جهان تعداد افرادى كه محكوم به اعدام شده‌اند و حكم آنان به اجرا درآمده، همچنان در هاله‌اى از ابهام باقى است و باقى هم خواهد ماند. در چين سالانه ۳۴۰۰ نفر يعنى تقريبا ده نفر در روز اعدام می‌شوند. بر اساس گزارش سازمان عفو بين‌الملل در سال گذشته و در بيست و پنج كشور جهان حكم اعدام در مورد ۳۷۹۷ نفر به اجرا درآمده است و در ۶۴ كشور ديگر جهان ۷۳۹۵ نفر به اعدام محكوم شده‌اند.
اجراى حكم اعدام در دو مورد اخير، باز هم به بحث‌ها در اين باره دامن خواهد زد، بحث‌هائى كه سالهاست جريان دارد و به نتيجه‌اى هم نرسيده است. عقايد و نظرات موافقين و مخالفين حكم اعدام بسيار متفاوت است و ساده انديشانه خواهد بود اگر براى توضيح آن فقط به دلائل فرهنگى و يا مذهبى استناد شود.
در فرمان پنجم كتاب مقدس آمده است كه تو نبايد مرتكب قتل شوى. با اين حال حكم اعدام در اغلب جوامع مسيحى تا چند دهه قبل و بصورت عمومى به اجرا درمى‌آمدند و در آمريكا نيز كه كشورى مسيحى است، به اجرا در مى‌آيد. مسيحيان موافق با حكم اعدام به سوره آفرينش در كتاب مقدس انجيل استناد می‌كنند كه می‌گويد: كسى كه خون آدمى را بريزد، بايد خونش توسط آدمى ريخته شود. بنا بر اين مى‌بينيم كه اين اختلاف نظر مذهبى حتى در بين مسيحيان نيز راه به جائى نمی‌برد پس چگونه می‌توان آن را به جوامع ديگر هم بسط داد.
|
advertisement@gooya.com |
|
اما در مجموعه كشورهای جهان نيز ميان مخالفان و موافقان اجراى حكم اعدام توازن برقرار است. در ۷۵ كشور حكم اعدام وجود دارد و در يازده كشور ديگر فقط در شرايط بخصوصى به اجرا گذاشته می‌شود. در ۸۶ كشور دنيا نيز صدور حكم اعدام لغو شده است. مخالفان می‌گويند كه اشتباه دستگاه قضائى در صورت اجراى حكم اعدام ديگر قابل بازگشت نيست و وظيفه دستگاه قضائى انتقام گيرى نيست بلكه، تهيه زمينه بازگشت بزهكاران به جامعه است. موافقان اما می‌گويند كه برخى مجرمان توانائى بازگشت به دامن اجتماع را ندارند و جامعه نيز نبايد مادام‌العمر هزينه زندان اين افراد را تحمل نمايد و بالاخره اينكه حكم اعدام درس عبرتى است براى ديگران.
و اين بحث ادامه خواهد يافت، حداقل تا زمانى كه ما نتوانيم به نظر روشنى در باره حكم عامل و عمل دست يابيم، چرا كه قاتل يك بچه را نمى‌توان با يك قاچاقچى مقايسه كرد و او را نيز نمی‌توان با يك سارق بانك مقايسه كرد و بالاخره هيتلرهاى جوامع را هم نمی‌توان با يك سارق بانك مقايسه كرد.
