كشور نيكاراگوئه و ساندينيست ها، صداي آلمان

پرچمها در اهتزاز و زنده باد جبهه ساندينيستها براى رهائى ملى نيكاراگوئه. هر سال در تاريخ نوزدهم ماه ژوئيه، ياد آن روحيه اى گرامى داشته ميشود، كه توسط آن، در سال ۱۹۷۹ حكومت خشونت آميز ديكتاتور آلوده به فساد مالى آناستازيو سوموزا سرنگون گرديد.

سرود رسمى ساندينيستها طنين ميافكند. خاطرات ديرين آن زمانى زنده ميشوند كه، خلق نيكاراگوئه تقريبآ متفق، از انقلابيون جوانى همچون رونالدو منگيستو پشتيبانى كرد.

“ما ميخواستيم يك جامعه برحق را بسازيم و كشور را بسوى دموكراسى سوق دهيم اما، دشواريها بسيار بزرگ بودند. رئيس جمهور آنزمان آمريكا رونالد ريگان، ما را جزئى از سوسياليسم جهانى دانست و براى حفظ حق حاكميت آمريكا به هراس افتاد. اما پيش از همه جنگى كه از سوى آمريكا از لحاظ مالى تامين و سازماندهى شد، نيروى زيادى از ما گرفت. ما در آن دوره مجبور شديم، نيمى از بودجه كشور را بكار گيريم تا، از دولت و جامعه خود دفاع كنيم.”

اين كه ساندينيستها در سال ۱۹۹۰ شكست انتخاباتى خود را بدون هيچگونه اعتراض پذيرفتند و قدرت را تحويل دادند، حتى آن كسانى را تحت تاثير قرار داد كه، از طرفداران آنها نبودند.

دانيل اورتگا، رئيس اسبق دولت ساندينيستها در نيكاراگوئه، امروز نيز از سوى پيروانش مورد ستايش قرار ميگيرد. حتى مدتها پس از شكست انتخاباتى اورتگا اين انقلابى معروف، هنوز هم خود را نماينده ساندينيستها ميشناسد.

“ما درك كرديم كه، مدل سوسياليستى قادر به حيات نيست و پس از شكست سال ۱۹۹۰ ما فهميديم كه، تنها اقتصاد بازارهاست، كه ميتواند عمل كند. اما ما دراين مورد براى مثال در زمينه مبارزه با فقر، خواستار نقش بزرگى براى مقامات كشورى هستيم و با سياست دولت كنونى توافق نظر نداريم.”

هنوز هم جبهه ساندينيستها دومين قدرت سياسى كشور نيكاراگوئه ميباشد. اما هر چه بيشتر راى دهندگان به اين جبهه، توجه خود را به آن از دست ميدهند و در اجلاس كنگره حزب كه قرار است در پائيز آينده برگزار گردد، حزب ساندينيستها بايد از يك آزمون سخت ديگر، سربلند بيرون آيد. هم اكنون نيز بيش از ۱۰ حزب كوچك از اين جبهه منشعب شده اند و هر چه بيشتر مردم نيكارگوئه اينطور ميانديشند كه:”حزب ديگر مورد علاقه من نيست. كشور احتياج به عمل دارد اما، ساندينيستها تنها حرف ميزنند. آنها طرحى براى افزايش اشتغال بكار، ساختن بيمارستانهاى جديد يا بهبود وضع اقتصادى ندارند. ما كسانى كه زمانى از آنها پشتيبانى كرديم، تا كنون وضعى به اين بدى نداشته ايم. اما فرماندهان، خود را بخوبى تامين كردند و من ديگر نميخواهم با آنها كارى داشته باشم.”

رهبران ساندينيستها پيش از كناره گيرى از قدرت، صدها ميليون دلار، ويلاها، هتلها و املاك بسيارى را صاحب شدند. بسيارى از مردم فقير نيكاراگوئه، به همين دليل اين احساس را دارند كه، به آنها خيانت شده است. از اينرو بسيار بعيد است كه، انقلابيون سابق كه تا كنون ۳ بار در انتخابات شكست خورده اند، بار ديگر بر سر قدرت بيايند.

[لينک به اصل مطلب در سايت صداي آلمان]