محمدرضا لطفی: به جای نقد کارم به ريش و سبيل و موهای من گير می‌دهند، راديو فردا

عليرضا طاهری - محمدرضا لطفی، آهنگ‌ساز و نوازنده نامدار ايرانی بار ديگر در تهران در سالن ميلاد نمايشگاه بين‌المللی، با همراهی سی نوازنده چيره‌دست ديگر به روی صحنه می‌رود. استاد لطفی قرار است در سه شب پياپی نمونه‌هايی از تازه‌ترين ساخته‌هايش را اجرا کند اما آن‌چنان که عليرضا طاهری از راديو فردا می‌گويد: استاد در حالی به روی صحنه می‌رود که از رفتار جمهوری اسلامی ناخشنود است.

«من موسيقيدان موقع بحرانم. چون در مواقع بحران هميشه حضور داشته‌ام. و اکنون نيز احساس می‌کنم که در ايران به حضورم احتياج است.»

اين گفته محمدرضا لطفی، استاد ۶۴ ساله موسيقی، آهنگساز و نوازنده شيرين‌پنجه تار و سه تار و کمانچه است.

محمدرضا لطفی در اين گفته مشخص نکرده که منظورش از دوران بحران چيست؟

اما می‌دانيم که او سه شب پياپی، بيست و پنجم، بيست و ششم و بيست هفتم آذرماه جاری، در حالی به همراه ۳۰ نوازنده و از جمله بانوان نوازنده در سالن ميلاد نمايشگاه بين‌المللی تهران روی صحنه خواهد رفت که از دردسرهای ناشی از تلاش برای گرفتن جواز پوستر برای اجرای اين کنسرت، سخت تلخکام است.

در جمهوری اسلامی ايران که نمايش ساز، هر سازی، از تلويزيون‌های دولتی ممنوع است به گفته استاد لطفی، «به ريش و سبيل او هم گير داده‌اند.»

محمدرضا لطفی در نشستی خبری با اشاره به پوستری از خودش گفته‌است: «در کنسرت قبلی من به اين پوستری که پشت سر من می‌بينيد مجوز انتشار داد نشد. در اين دوره نيز مجوز آن همچنان صادر نشده‌است.»

محمدرضا لطفی با اين خواهش که دست از ريش و گيس و سبيلش بردارند، يادآور شده که «اگر کار من قابل نقد است بايد آن را نقد کنيد، نه اينکه به جای نقد به ريش و سبيل و موهای من گير بدهيد. من قبل از انقلاب ريش و سبيلی با همين شکل و شمايل داشتم، و با قيافه‌ام حال می‌کنم، ريش و سبيل من ربطی به دراويش و جريان ديگری ندارد. نمی‌دانم چرا به پوستر من با اين شکل و شمايل جواز نمی‌دهند؟»

آقای لطفی پرسيده‌است.

***

جوابش را من نمی‌دانم. اما يکی از دوستداران اين استاد تار و يادآور پنجهٔ شيرين فرهنگ شريف، بزرگ‌مرد تاريخ تار ايران، پای يکی از کارهايش اين کامنت را گذاشته‌است.

«من هندوستانی هستم. من فارسی کمی می‌توانم حرف بزنم. ببخشيد اما، استاد لطفی! شما خيلی قشنگ هستيد»

شايد اين کامنت از تلخکامی‌های استاد لطفی بکاهد. از تلخکامی استادی که کامش همزمان از شرنگ حمله نيروهای انتظامی جمهوری اسلامی به او و شکستن ساز بی‌مانندش -سازی يادگار آقا حسين قلی- همچنان تلخ تلخ است.

تلخکامی استادی که وطن را بر پرده‌های موسيقی می‌نشاند. اما بيشتر سال‌های پس از انقلاب اسلامی را دور از وطن و زخم‌خورده از کژدم غربت گذرانده‌است.