اعتراض خانواده های زندانيان سياسی به قطع تلفن های بند ۳۵۰، کلمه

جمعی از خانواده های زندانيان بند ۳۵۰ با نوشتن در خواست کتبی خطاب به دادستان تهران ، جعفری دولت آبادی و تحويل آن به مسوولان دفتر وی خواستار اين شدند که دادستان هر چه زودتر امکان تماس تلفنی زندانيان را با خانواده هايشان فراهم کند.

کلمه :جمعی از خانواده های زندانيان سياسی بند ۳۵۰ چند روز قبل برای چندمين بار در ماه های گذشته به دادستانی تهران مراجعه کردند و خواستار ديدار با دادستان تهران شدند تا بدانند چرا تلفن های بند ۳۵۰ بيش از سه ماه قطع است و مسوولان آن را وصل نمی کنند.اما دادستان تهران بازهم ازديدار با خانواه ها خودداری کرد و پاسخی هم درباره قطع تلفنهای اين بند به خانواده ها نداد .

به گزارش کلمه ، سه ماه است که از قطع تماس های تلفنی زندانيان اين بند که بيشترشان از زندانيان سياسی حوادث پس از انتخابات هستند می گذرد. اين قطع تماس همزمان با انتقال ۱۷ زندانی سياسی اين بند که به خاطر اعتراض به رفتارهای توهين آميز ماموران و شرايط نامناسب اين بند به سلول انفرادی منتقل شده و دست به اعتصاب غذا زده بودند رخ داد و تاکنون نيز ادامه دارد.

اين بار خانواده ها با نوشتن در خواستی کتبی خطاب به دادستان تهران ، جعفری دولت آبادی و تحويل آن به مسوولان دفتر وی خواستار اين شدند که دادستان هر چه زودتر امکان تماس تلفنی زندانيان را باخانواده هايشان فراهم کند.

مسوولان دادستانی پس از هر بار مراجعه و اعتراض خانواده ها مبنی بر قطع تماس تلفنی پاسخ های متناقضی در اين باره به آنها می دهند .

مسوولان گاهی به خانواده ها وعده می دهند به زودی تلفن ها وصل می شوند و بار ديگر هم بهانه هايی ديگر می آورند مثلا به خانواده ها می گويند مشکل مخابراتی وجود دارد و به زودی رفع می شود يا اصلا قطع تماس ها يا وصل شان به دادستانی تهران ارتباطی ندارد .

خانواده های زندانيان سياسی معتقدند که فضای امنيتی شديدی بر بند ۳۵۰ حاکم شده است و عزيزان آنها در شرايطی بسيار بدتر ازبند ۲۰۹ اطلاعات به سر می برند .چرا که لااقل در بند۲۰۹ زندانيان اجازه دارند هفته ای يک بار با خانواده هايشان تماس تلفنی برقرار کنند ودر بندهای عمومی هم زندانيان به صورت نامحدود از حق تماس تلفنی بهره مندند .

اکنون ارتباط خانواده با زندانيان به ملاقات های هفتگی محدود شده است و زندانيان شهرستانی و يا اتباع خارجی محبوس در اين بند حتی اين امکان را هم ندارند و بنابراين خانواده و زندانی تا ماه ها از هم بی خبرند . درباره زندانيان بيمار شرايط سخت تری هم وجود دارد و خانواده آنها هميشه در بيم و نگرانی به سر می برند و برخی با دلهره در روزهای دوشنبه به ملاقات عزيزان شان می روند .

زندانيان سياسی بند ۳۵۰ نيز بارها به قطع تماس تلفنی شان اعتراض کرده اند. اما هربار پاسخ متفاوتی را از مسوولان بويژه بزرگ نيا ،رييس بند ۳۵۰ شنيده اند . آنها گاهی رو به زندانيان می گويند که وزارت اطلاعات اجازه وصل مجدد تلفن ها را نمی دهد. گاهی هم پاسخی متفاوت به زندانيان می دهند و از آنها می خواهند که طی تعهد نامه ای کتبی از رفتارهای گذشته شان مثل اعتراض به شرايط نامناسب زندان و اعتصاب غذا عذر خواهی کنند تا تلفن ها وصل شود اما تاکنون درخواستهای مکرر آنان برای وصل تلفن و همچنين پی گيری های مکرر خانوده هايشان بی نتيجه مانده است .

در اين بند بيش از يکصد و پنجاه زندانی سياسی از جمله محسن امين زاده ، محسن ميردامادی، بهمن احمدی امويی ، عبدالله مومنی ، حسين مرعشی ، محسن صفايی فراهانی ،علی تاجرنيا ، ميلاد اسدی ،عليرضا بهشتی شيرازی ، علی مليحی ، حسن اسدی زيد آبادی ، کوهيار گودرزی ،علی زاهد ، کيارش کامرانی ،نظام حسن پور،علی جمالی ،حسن اسدی زيد آبادی ،علی داشاب ,علی پرويز ،حميد رضا محمدی ،غلامحسين عرشی ،نادر بابايی ، احسان عبده تبريزی ،مجيد دری و تعداد ديگری ازبازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات نگهداری می شوند .