پيام کميته دفاع از آزادی و برابری در ايران – وين به مناسبت فرارسيدن روز کارگر

خجسته باد فرارسيدن روز جهانی کارگر
گسترش دامنه ی فقر و استثمار با نظم سرمايه داری عجين است. پی آمد انباشت ثروت در دست سرمايه داران، فقروفلاکت اردوگاه کار وزحمت است. روز جهانی کارگر روزی است که کارگران و مزد بگيران محروم در سراسر گيتی با مشتهای گره کرده خود به مناسبات سرمايه داری جهانی اعتراض می کنند و سرود آينده و دنيائی بهتر و عادلانه تر را سر ميدهند.
بايد از ريشه براندازيم کهنه جهان جور و بندگی
وآنگه نوين جهانی سازيم هيچ بودگان هرچيز گردند

کارگران جهان در اين روز حماسی يک روياروئی گسترده و جهانی را در برابر اردوی سرمايه و دولت های حامی آنان و ستم طبقاتی سازمان ميدهند و آينده ای بهتر و عاری از ستم را در فضای زندگی بشری نويد می دهند.
کارگران ايران نيز عليرغم تمامی رنج ها و سختی های تحميل شده از سوی مالداران و ثروت اندوزان سرمايه دار و رژيم جمهوری اسلامی، اما بروشنی اهميت و جايگاه ويژه اين روز را می شناسند و به پيشواز آن ميروند. روز اول ماه مه (که هنوز در ايران به رسميت شناخته نشده است) برای کارگران ايران و بالاخص نمايندگان آنها پی آمدهای بسيارَی نيز بهمراه داشته است. ازآن جمله اند سرکوب و بازداشت ، شکنجه و محکوميت به زندانهای طويل المدت .هم اکنون بسياری از آنان به دلائل واهی و از جمله شرکت در مراسم روز جهانی کارگران در سياهچالهای رژيم در بدترين شرايط قرون وسطائی بسر ميبرند.
بر طبق آمار منتشر شده تا کنونی نرخ بيکاری کارگران در سال گذشته افزايش ۵۰ درصدی داشته است که نتيجه مستقيم سياست های رژيم و منجمله واگذاری نهادهای توليدی دولتی به بخش باصطلاح خصوصی و همچنين سوء استفاده و کسب فوق سود مالکين خصوصی آنهاست. واگذاری کارخانجات بزرگ از جمله ايران خودرو و سايپا و بيش از ۱۸۰ واحد دولتی به بخش باصطلاح خصوصی گوشه ای از اين دست به دست کردن ها است.
چگونگی طرح خصوصی کردن کارخانجات دولتی ،علاوه بر همسويی با سياست های نهاد های سرمايه داری جهانی نظير بانک جهانی و صندوق بين المللی پول و غيره ، نشاندهنده سياستهای ضد کارگری جمهوری اسلامی است که فقر و نابودی را بيش از پيش به منزلگاه کار و زحمت آورده است. اين در حاليست که زنان کارگر در ايران با دشواری های مضاعفی روبرو هستند و نرخ بيکاری آنان دو برابر مردان کارگر است.
در چنين شرايطی حداقل حقوق کارگران ايران و بر اساس مصوبات نهادهای دولتی مربوطه سيصد و سه هزار تومان اعلام شده است که برابر با يک سوم خط فقر است. کارگران امروزه هيچ چيز برای از دست دادن ندارند و هم از اينرو به گستردگی و بی شمار اعتراضات خود را به روشهای مختلف اعلام ميدارند.
اين اعتراضات بر حق اما با واکنش های سرکوبگرانه و خشونت آميز نهادهای سرکوبگر رژيم در داخل و خارج کارخانجات مواجه ميشوند و هم اکنون تعداد بسياری از کارگران مبارز و نمايندگان آنها در زندانهای قرون وسطائی حاکميت تحت فشارهای سخت و طاقت فرسا بسر ميبرند.
دهها هزار کارگر کارخانجات و واحدهای توليدی حتی از دريافت حقوق ماهانه خود محروم مانده اند و همچنين از ايجاد تشکلهای مستقل خود و برسميت شناخته شدن آن محروم مانده اند
بيکاری و بيکار سازی از تهديدات بزرگ عليه کارگران است، بخش بزرگی از کارگران عسلويه اخراج شده اند و با شرايط بس دشواری مواجه ميباشند.
فشار بر زندانيان سياسی بطور عام و بويژه نمايندگان کارگران در زندانها از جمله منصور اسالو افزايش يافته است.
فاجعه بزرگی در راه است که ابعاد آن ميتواند شرايط زندگی اسفبارتری برای طبقه کارگر در بر داشته باشد. هم از اينرو تنها و تنها مسير نيل به زندگی عادلانه تر در پرتو آزادی و برابری، همبستگی عمومی کارگران و مزدبگيران ومبارزات متشکل آنان برای درهم پيچيدن طومار ظلم و ستم سرمايه داری حاکم ورژيم حامی آن است.

زنده باد همبستگی جهانی کارگران!
سرنگون باد رژيم جمهری اسلامی

کميته دفاع از آزادی و برابری در ايران – وين
۲۴.۴.۲۰۱۰