جندالله و بلوچستان: پايان کدام مسئله؟ الف. حسين بر

بلوچستان در جنوب شرقی ايران بفاصله چندهزار کيلومتری تهران واقع است. آنجا چه گذشته، چه می گذرد و چه خواهد گذشت برای بسياری چندان روشن نيست. اما شايد رفتار رژيم جمهوری اسلامی در چند ماه گذشته تصور بيرحمی و شقاوت رژيم را در بلوچستان برای بسياری آسانتر کرده باشد. اگر رژيم جمهوری اسلامی در تهران، جائی که دستری به ارتباطات و رسانه ها بسيار راحت تر است، وقايع کهريزک را آفريد و از دروغ و شکنجه و تجاوز و سرکوب هيچ دريغ نکرد چه کسی می تواند مانع رژيم برای عمليات بسيار بيرحمانه تری در بلوچستان بشود. رژيمی که افرادش فرزند کروبی را تهديد به تجاوز می کند و خواهرزاده موسوی را در روز روشن ترور می کند تصور می کنيد در آنگوشه کشور آنها جه جهنمی برای مردم بپا کرده است. رژيمی که شيعه شريعتمداری، منتظری، خاتمی، کديور و سروش و ديگران برايشان قابل تحمل نيست چگونه می تواند نسبت به سنی بودن عطوفت نشان بدهد ؟ و صد البته چگونه می تواند بهاييان و يهوديان و ديگر مذاهب را تحمل کند؟ اگر کسی ابعاد وحشت و بيرحمی را در تهران، اصفهان، شيراز، مشهد، تبريز و يا هر کجای ديگر ايران تجربه کرده است می تواند حدس بزند که بر سر هم وطن بلوچش در آن گوشه کشور چه گذشته است وچه می گذرد.

در آنجا سالهاست مردم شعله نفرت انگيز جنگی را که رژيم جمهوری اسلامی به ارمغان آورده است با پوست و خونشان تجربه کرده اند اما جنگی که ابعادش صرفا به گلوله محدودنبوده است بلکه همه عرصه های زندگی ايدئوژيکی، فرهنگی،مذهبی، اداری، اقتصادی و امنيتی را دربر گرفته است. در آنجا رژيم با چکمه پوشان سپاه و نيروها انتظامی اش، با مديران متکبر و از مرکز فرستاه اش، با ايدئولوگهای دشمن تراشانه و امام دارانه اش، مردم را در کشورشان و خانه اشان به "بيگانگان" ی تبديل کرده است که روح و ذهنشان پريشان و قلبشان جريحه دار و آکنده از کينه و نفرت شده است. خاک آنجا را رژيم اين گونه آبياری کرده است که در آن درخت جند الله امکان رويش داشت و دارد. جند الله در شرايطی بوجود آمد که وسعت و عمق بيرحميها، سر کوبها، تحقيرها، محروميتها، حق کشيها و تبعيضات همه جا را پر کرده بود.جند الله بيان روح سر خورده، بيگانه شده و واکنش نيرويی است که در بيداری خويش انبان نفرت رژيم را ربوده و آن را بصورت سلاحی بر عليه رژيم بکار می برده است.
اما اگر ما خود را اينقدر به ديکتاتوری شرايط و جبر تاريخ بچسبانيم و همه کس و هرگروه را بسادگی به عروسکان رقاص اوضاع تنزل دهيم ديگر جائی برای انتقاد از هيچ کس و هيچ جريانی و سياستی باقی نگذاريم. اين ميتواند همانقد که در مورد استالين و هيتلر و جمهوری اسلامی صدق می کند در مورد گروهای ديگر مانند طالبان، القاعده و هرگروه ديگری با هر نوع خصوصيتی منجمله جند الله نيز صادق باشد. از اينجهت من از اين دام تنگ تاريخ می گريزم و در پهنه ای وسيعترو باامکان انتخاب به جريان جند الله با انتقاد جدی بر خورد می کنم.
عمليات خود کشی، انفجار های کور، شيعه ستيزی و زابلی ستيزی واکنش های است که جند اله از خود رژيم فرا گرفته بود وبنوعی آنها را بر عليه رژيم با همان بی رحمی تکرار می کرد . چنين حرکت هائی مسلما نمی توانست شادمانی و يا کمترين حمايت نيروهايی را جلب کند که همبستگی و وحدت مردم و تقويت روحيه دموکراتيک برايشان اساسی بود. با روشهای بيرحمانه با بيرحمی رژيم جنگيدن وقتی که به مرزهای افراطی می رسد که تقسيم بندی مردم به "ما" و "ديگران" با تقسيم بندی مردم به حشرات خوب وبد يکسان می شود. وقتی که سعی می شود با مفهومی ذات گرايانه دشمنی بين شيعه و سنی، بين زابلی و بلوچ، بين بومی و بيگانه ابدی و مقدس بحساب آيد آنگاه مفهوم انسانيت از محتوايش تهی و شرايط به مرحله خطر ناکی می رسد. با چنان ساستهايی مبانی دموکراتيک و اخلاقی ناتوان و برای مقابله با رژيمی که برای حفظ و دوام خويش به هر نوع اخلاق انسانی پشت کرده است بی معنا می شوند. جند الله دست به انتخاب نادرستی زد که در آن روح بشری قربانی کوتاه بينی عاطفی و فرقه ای شد.
با دستگيری عبدالمالک ريگی ريشه های ستم، بيرحمی ، بی عدالتی، تبعيض، فقر و بيکاری در آنجا نمی خشکد و از همين جهت شرايط برای ادامه فعاليتهای جند الله بهمين صورت و يا جنداللهی ديگر همچنان باقی خواهد ماند. قبل از آن که شرايط به فجايع دردناکی ختم شود و موج نفرتهای قومی و مذهبی به پاکسازيهای خونين منجر شود و شرايط را برای ورود نيروهای بنياد گرای افراطی فراهم کند لازم است همه ايرانيان دموکرات، ليبرال و آزاديخواه با حساسيت بيشتری به مسائل بلوچستان بنگرند. همبستگی با مردم بلوچ و دفاع ازحقوق اوليه اشان به آنها اطمينان می دهد که مردم ايران مردم رژيم نيستند و اين بمعنای پاره کردن بندهای تفرقه افکنانه ونفرت انگيزی است که رژيم در آنجا بوجود آورده است و جندالله بشيوه ای ديگر و با موقعيتی مظللومانه همين شيو ه ها را در مقابل رژيم بکار بسته است. در آنصورت است که برای مردم بلوچ راحت تر خواهد بود که دست به انتخابی انسانی تر، عاقلانه تر، غير فرقه ای تر و دموکرتيک تر بزنند.
نکته آخر اين است که گويا رژيم هم اکنون با لحنی پيروزمندانه و آميخته با تهديد بمبارانهای ايدئوژيکی و سياسيش را شبانه روزی از طريق راديو و تلويزيون در بلوچستان شر وع کرده است. وممکن است در روزهای آينده رژيم در بلوچستان بدستگيری، شکنجه و اعدام و نمايش های تلويزيونی وسيعی دست بزند که ميتواند شامل عبدالماک ريگی نيز بشود. پيشاپيش بايد از حقوق همه اين زندانيان سياسی و ديگر زندانيان سياسی ايرانی، صرف نظر از اين که ما سياست شان را قبول داشته باشيم يا نداشته باشيم، که هم اکنون و درهر کجای کشور از حقوق اوليه بشری خويش محرومند بايد دفاع نمود.

الف. حسين بر
لندن ۲۳/۲/۲۰۱۰