پشت صحنه استعفای حسينيان، آينده

در حالی که روح‌الله حسينيان، نماينده مجلس هشتم با انتشار سرگشاده نامه استعفای خود، اعتراض به حمايت احمدی‌نژاد از عملکرد اسفنديار رحيم‌مشايی و حمايت علی لاريجانی از رياست محتشمی پور بر کميته دفاع از مردم فلسطين را علل اصلی استعفای خود بيان کرده بود، اطلاعات خبرنگار «آينده» حاکی از آن است که اين چهره امنيتی هدف ديگری از استعفا داشته است.

به گزارش خبرنگار «آينده»، حسينيان پيش از اين در واکنش به برخی تصميمات مهم رهبر انقلاب تهديد به استعفا کرده بود.

گفته می‌شود يکی از اين تصميمات انتصاب حجت‌الاسلام والمسلمين قاضی عسگر به عنوان جايگزين آيت‌الله ری‌شهری، نماينده رهبری و سرپرست حجاج ‌بوده است.

اين اقدام حسينيان در حالی صورت می‌گيرد که پيش از اين نيز نمايندگان تندرو اصلاح‌طلب در مجلس ششم با هدف تحت فشار قراردادن رهبر انقلاب برای تجديدنظر در فرآيند ردصلاحيت‌های شورای نگهبان در انتخابات مجلس هفتم دست به استفعا زده بودند.

حسينيان در پايان نامه خود با عبارت «با‌ آرزوی طول عمر رهبر عزيز، دولت به کام باد» به استفاده از عبارت جنجال برانگيز عزت‌عالی مستدام توسط محمود احمدی‌نژاد در نامه دوسطری به رهبر انقلاب را تداعی می‌کند.

اين در حالی است که رهبر انقلاب پس از اوجگيری حرکتهای افراطی در ۱۰ روز گذشته، صبح امروز در در ديدار با مردم قم با انتقاد از موج حرکتهای خودسرانه در کشور تاکيد کردند: جوان‌ها مراقب باشند هر کار خودسرانه کمک به دشمن است. ورود افرادی که شأن و وظيفه قانونی ندارند، قضايا را خراب می‌کند.

گفتنی است سايت آينده چهار ماه قبل در تحليلی با عنوان «فرقه مطلقه» نسبت به عبور افراطيون از رهبر انقلاب هشدار داده و نوشته بود:

مشاهده می‌شود در سال‌های اخير فرقه مطلقه روز به روز در جامعه ما تقويت و توسعه می‌يابد،‌ لايه‌های زيرين اعضای اين فرقه، عموماً از افرادی هستند که قدرت تعقل، نقد و تحليل مستقل ندارند و از سوی ديگر دارای شور و هويت مذهبی و اجتماعی بالايی هستند و تنها راه برای بروز اين شور بدون شعور را در پيوستن به فرقه مطلقه می‌دانند چرا که در اين‌جا قرار نيست بيانديشند، بلکه مراد فرقه به نيابت از آنان می‌انديشد و آنان تنها نقش مجری فرايض را برعهده دارند.

اما لايه‌های بالاتر فرقه که عموماً دارای قدرت اقتصادی،‌سياسی، امنيتی يا اجتماعی هستند، پيوند خوردن با فرقه را به نوعی ضامن بقا و افزايش قدرت خود می‌دانند و در سايه مطلق شدن مراد فرقه، خود نيز به نوعی اطلاق می‌رسند، اين‌گونه افراد که دارای مناصب اجتماعی از عهده‌داری امامت جمعه يا جماعات يا مداحی هیأت‌های مشهور يا مديريت بنگاه‌های بزرگ اقتصادی و مناصب سياسی، نظامی يا امنيتی می‌باشند، در واقع از سطح تحليل بالاتری برخوردارند اما منافع، آنان را به پيوستن به اين فرقه ترغيب می‌کند.

در چند سال اخير شاهد بوديم نوع رفتار برخی اقشار اجتماعی حرکت به سوی فرقه مطلقه را تداعی می‌کرد، عقايد،‌ گفتار و رفتاری که در بخش قابل توجهی از اقشاری نظير دانشجويان بسيجی، و طيف سنتی نسبت به دکتر احمدی‌نژاد طرح می‌شد، گام به گام به سوی فرقه مطلقه نزديک می‌شد و اين مطلق‌انگاری در انتخابات گذشته به اوج رسيد و عملاً عمده خصوصيات فرقه مطلقه در رفتارهای بخشی از حاميان جناب احمدی‌نژاد بروز يافت.

اما حوادث پس از انتخابات به ويژه موضوع انتصاب و اصرار بر معاونت اولی اسفنديار رحيم‌مشايی، باعث عبور بخش عمده اعضای اين فرقه از احمدی‌نژاد شد و جايگاه وی را از سمبل و اسطوره عدالت و مبارزه، سلامت کارشناسی و شجاعت و به تعبير خودشان «قديس» به يک مهره و عامل سياسی تغيير داد.

اما اين تغيير موجب سست شدن چارچوب فرقه نگرديد و لايه‌های فوقانی فرقه سعی کردند مطلق‌انگاری را به سوی رهبر انقلاب سوق دهند.

گرچه شايد از نگاهی اين تغيير، ضريب اشتباهات عملکرد فرقه را کاهش دهد و به جهت آن‌که ديدگاه‌ها و مواضع آيت‌الله خامنه‌ای به لحاظ عمق، صحت و تعادل قابل مقايسه با نظرات دکتر احمدی‌نژاد نباشد ، قرار گرفتن رهبر انقلاب در کانون توجه فرقه مطلقه، به تعديل عملکرد اين گروه بيانجامد؛ اما با توجه به اين مطلب که مطلق‌انگاران و پيروان فرقه مطلقه در صورت عدم همراهی و مطلق‌انگاری مراد فرقه از وی عبور خواهند کرد،‌خطرات آينده اين تغيير مراد را افزايش می‌دهد، چرا که هزينه‌های عبور از احمدی‌نژاد با هزينه‌های عبور از رهبری برای جامعه قابل مقايسه نخواهد بود.

تجربه جنگ صفين که به عبور مطلق‌انگاران خشک مغز و خشک‌مقدس از اميرالمومنين(ع) انجاميد و خوارج را پديد آورد، عبرت تکان‌دهنده تاريخی است که پيش روی ما قرار دارد.

به نظر می‌رسد نوع مواجهه با فرقه مطلقه در برهه فعلی به جهت شرايط جامعه و نظام اهميت مضاعف پيدا کرده است و اگر اين جريان به درستی مديريت نشود، بايد انتظار پيامدهای غيرقابل باوری را داشته باشيم.

در عبارات آقای حسينيان تشبيه خود به موسی و رهبری به خضر و به خصوص آوردن اين آيه که هذا فراق بينی و بينک گويا آن است که آقای حسينيان از کار سياسی بريده و اين می تواند نويدبخش کنار رفتن افراطی ها از صحنه باشد که خود در ايجاد اعتدال کمک زيادی خواهد کرد.