منتظری، انسان طراز مکتب توحيد، طاهر احمدزاده

من المومنين رجال صدقوا ماعاهدوا الله عليه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا. ليجزی‌الله الصادقين بصدقهم ... (سوره احزاب آيات بيست وسوم و بيست ‌و چهارم)

از جمله مومنان، آزاد مردانی هستند که بر سر عهد و پيمان با خدا و خلق او وفادار ماندند، بعضی به ديدار حق رفتند و بعضی درصف نوبت خود قرار دارند و از قول خود و عهدی که بسته بودند هيچ چيز را تبديل نکردند. خدای متعال پاداش آنان را تضمين کرده‌است...

...و مرحوم آيت‌الله منتظری از مصاديق بارز اين مومنان بود.

در دوران اوج بی‌اخلاقی‌های سياسی، او سمبل و نمونه روشن و بارز يک سياستمدار اخلاق‌مدار بود که می‌تواند الگويی برای نسل فعلی و نسل‌های آينده کشورمان باشد.

او نشان داد که اصل، حفظ حقوق انسان‌هاست و نه حفظ نظام، زيرا که اگر حقوق مردم رعايت نشود از حکومت اسلامی به جز پوستين وارونه و بی‌خاصيت چيزی باقی نمی‌ماند.

او در دورانی که قائم‌مقام رهبری بود به بهبود حال زندانيان توجه ويژه داشت و به آزاد کردن آنان اصرار می‌ورزيد که نويسنده، خود از جمله اين زندانيان بود. ولی آن‌گاه که احساس کرد ديگر نمی‌تواند منشاء اثر باشد ابوذروار اعتراض کرد و عطای حکومت را به لقايش بخشيد.

او حتی در دورانی که سمت قائم‌مقامی رهبری را داشت، سمبل تواضع و فروتنی بود، نه سمبل کبر و غرور و گردن‌فرازی و اگر در موردی از ناحيه او اشتباهی صورت گرفته بود عذرخواهی می‌کرد که خود شاهد آن بودم.

منتظری را در يک کلام می‌توان چنين خلاصه کرد «او انسان طراز مکتب توحيد بود، انسانی که مولانا آن‌را چنين توصيف می‌کند: دی‌شيخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر / کز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست.»

دوشنبه ۳۰ آذرماه ۱۳۸۸
طاهر احمدزاده