مرزهای مطالبات جنبش سبز تا کجاست؟ گفتگو با داريوش همايون، احمد قابل و فريدون احمدی، راديو بين المللی فرانسه

بيژن برهمندی - برنامه زمينه ها و زمانه ها - اخيرا عطاءالله مهاجرانی طی نطقی در آمريکا بار ديگر بر مرزهای اوليه شعارهای جنبش سبز تأکيد و آن ها را تغيير ناپذير ارزيابی کرد. به عقيده او جنبش سبز ايران تنها تلاشی است برای احقاق حقوق تضييع شده مردم در انتخابات ۲۲ خرداد، به علاوه پيگيری آزادی زندانيان سياسی و سرانجام تقاضای مجازات قاتلان کشتارهای اخير.

مهاجرانی معتقد است که در جنبش سبز بايد به دو مرحله تکيه کرد. اول برکناری رئيس جمهوری و دولت ناشی از تقلب و کودتا و دوم پاسخگوئی رهبر در باره اقدام ها و تصميماتی که انجام می دهد. به نظر او قانون اساسی هر دو مرحله را ممکن می سازد.

همين روزها محسن آرمين سخنگوی سازمان مجاهدين انقلاب هم طی مصاحبه ای ارتقاء سطح مطالبات را از آسيب های جنبش سبز ارزيابی کرد. به عقيده او هر چه سطح اهداف و مطالبات را بالا ببريم طبيعتا از دامنه اين جنبش کاسته می شود. در حالی که مزيت اين جنبش در گسترده گی آن است.

اين نوع تحليل ها بويژه در ميان برخی از هواداران جنبش سبز در خارج از کشور با مخالفت های زيادی روبروست و آن ها ، اين روزها در مقالت متعددی به ويژه با استناد به برخی از شعارهای مطرح شده در تظاهرات سيزده آبان، مدعی شده اند که اينک جنبش سبز شعارهای اوليه خود را پشت سر گذاشته و از رهبران شناخته شده جنبش فاصله گرفته است.

در مجله راديوئی زمينه ها و زمانه ها با دعوت از آقايان داريوش همايون نويسنده و فعال سياسی، احمد قابل پژوهشگر دينی در ايران و فريدون احمدی فعال سياسی مقيم آلمان می کوشيم ابعاد و زوايای اين اختلافات را مورد بحث و بررسی قرار دهيم.

در ترسيم مرزهای مطالبات اين جنبش داريوش همايون معتقد است که شعارهای اين جنبش نبايد از دست به در رود. او می گويد درست است که نمی شود جلوی تغيير شعارها را گرفت ولی نبايد هم انتظار داشت که تظاهرکنندگان تا حدود غير قابل تصور پيش روند و ارتباطشان را با اجزاء ديگر جنبش سبز قطع کنند.

احمد قابل معتقد است کسانی که در خارج از کشور هستند بايد فرض کنند که در فضای امروز ايران آيا شعارهای مورد نظرشان را ميتوانند مطرح کنند و آزاد هم باشند و بتوانند کارشان را ادامه دهند؟ او اضافه می کند گمان نکنم کسانی - که مايلند شعارهای تندی مطرح شود - بخواهند که اين جنبش سرکوب و نابود شود.

به عقيده فريدون احمدی، هر دو اين گرايش ها، چه در راستای ساختارشکنی و چه در راستای حفظ اين ساختار نه واقعی اند و نه منطبق بر خواست های اين جنبش. او می گويد با توجه به اين که هدف روشن جنبش برقراری دموکراسی در کشور است، شعارها را نبايد پيش تازاند و فراتر از توان جنبش مطرح کرد.

[برای شنيدن اين گفتگو، اينجا را کليک کنيد]