سيدحسن خمينی: از نظر امام فعاليت سياسی نظاميان بعد از استعفا مجاز است، مهر

نوه امام خمينی (ره) گفت : شناخت و برداشت من از نظريات حضرت امام اين است که اگر يک نظامی سلاح را بر زمين گذاشته و استعفا دهد ، اشکالی ندارد در سياست وارد شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام سيد حسن خمينی در ديدار اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه گيلان درباره ضرورت اجتهاد در انديشه امام خمينی (ره) اظهارداشت: پيش از اين هم گفته بودم که بايد به امام و انديشه های امام به عنوان يک مکتب نگاه شود.

وی گفت : اجتهاد فراتر و متفاوت از نقد است. چون در اجتهاد مجتهد از نقد می‌گذرد تا به اعماق حقيقت دست يابد .

سيد حسن خمينی افزود : متاسفانه به نظر می‌رسد بحث اجتهاد در انديشه امام راحل از سوی برخی به عمد، بد فهميده شده است.

نوه بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران به وجود برخی نحله‌های فکری در تاريخ اسلام اشاره و از يکی از آن‌ها يعنی از نحله اهل حديث که تقيد خشک و غيرمجتهدانه را سرلوحه خويش قرار داده بودند، ياد کرد و با اشاره به تداوم تاريخی اين نحله يادآور شد: می‌توان گفت جريان القاعده در جهان امروز بازخورد آن نحله‌ای است که برآمده از تفکر اهل حديث است، اين تفکر می‌گويد برای سوالات جديد بايد به دنبال پاسخ‌های از پيش تعيين شده در متون مقدس بگرديم.

وی افزود: طبعا يکی از آفت‌های اين تفکرات غيرمجتهدانه، جمود و در خود تنيدگی است و ممکن است فی حد نفسه طرفداران پاک و مخلص داشته باشد اما معمولا اين قضايا مدافعانی پيدا می‌کند که نان به نرخ روز خور هستند و کاسه داغ‌تر از آش می شوند و شروع می‌کنند شعارهای مهم‌تر از متن دادن.

سيد حسن خمينی ، عارف به زمان بودن را از ويژگی‌های مهم و ضروری مجتهد دانست و تصريح کرد:مجتهد می‌تواند حتی در زمانی که باب علم هم باز و امام معصوم در دسترس است، اجتهاد کند. ائمه بزرگوار (ع) ما به شاگردان و پيروان خود روش اجتهاد را ياد داده‌اند. وقتی شاگردان امام صادق (ع) از او می‌پرسيدند فلان مطلب را از کجا فهميديد امام نمی‌فرمودند هر چيزی که من می‌گويم درست است، بلکه در برابر اين پرسشها توضيح می‌دادند.

سيدحسن خمينی با بيان اينکه دنيای جديد هر ۱۰ سال به اندازه قرون اوليه اسلام مسائلی جديد دارد که در آن‌ها به اجتهاد نياز داريم، معنويت بی‌شريعت را آفت بازگشت به دين عنوان کرد و خاطرنشان کرد: بحران‌های بزرگ جهان در قرون اخير مثل جنگ‌های جهانی باعث شد تا بشر به اين نتيجه برسد که علم منهای دين چه فضايی را می‌تواند برای دنيا به وجود بياورد. امروز وظيفه ما اين است که هشيار باشيم که معنويت بدون شريعت چه مصائبی را پديد خواهد آورد.

وی در بخش ديگری از سخنانش به تشريح نحله‌های گوناگون مواجهه با امام خمينی و انديشه‌ی ايشان پرداخت و ادامه داد: اين که دوره امام (ره) را تمام شده تلقی کنيم يا در مقابل بخواهيم برای هر پرسش جديد به دنبال پاسخ از پيش داده شده در سخنان امام راحل که همان متن مقدس انقلاب اسلامی است، بگرديم و يا اين که برای يافتن راه حل‌های جديد در متون و انديشه امام اجتهاد کنيم، سه راهی است که پيش روی جامعه امروز ماست.

سيدحسن خمينی در ادامه با اشاره به چالش های دين و مردم سالاری، آزادی و عدالت، عدالت و دين و ... گفت: دغدغه پاسخ به سوالات جديد دغدغه مقدسی است، اما بايد پذيرفت که لزوما همه جواب ها درست نيستند. فقط يکی از جواب ها درست است ولی همان طور که ما نمی توانيم اجتهادهای دارای اصول را در مکتب امام صادق تخطئه کنيم، بايد حق اجتهادهای مختلف را به رسميت بشناسيم ولی اين به معنای آن نيست که لزوما بگوييم همه‌ آنها درست است.

فرزند يادگار امام در پاسخ به سوال دانشجويی مبنی بر اين که آيا بر مبنای انديشه حضرت امام نظاميان بعد از استعفا از عرصه نظامی گری می توانند وارد سياست بشوند، يادآور شد: در فضای نظامی مسايل آمرانه انجام می شود اما در جريانات سياسی افراد نه با دستور، که با گفتگو و نقدو نظر عمل می کنند. برداشت من از نظريات حضرت امام اين است که اگر يک نظامی سلاح بر زمين گذاشته و استعفا دهد اشکالی ندارد در سياست وارد شود.

وی افزود: در عين حال اين که حضرت امام در وصيت نامه الهی – سياسی خود در دو جا بر مساله عدم دخالت نظاميان در سياست تاکيد کرده است، نشان می دهد اين نگرانی تنها مربوط به برهه خاصی نيست.

به گزارش مهر ، سيدحسن خمينی در پاسخ به سوال دانشجويی در خصوص مردم سالاری در انديشه امام توضيح داد: در اين مساله بايد به گونه ای عمل کرد که نه به شرک آلوده بشود و نه به گونه ای باشد که هيچ کس نتواند حق رای داشته باشد و هيچ دخالتی برای آرای عمومی نباشد.

وی در پاسخ به سوال دانشجوی ديگری در خصوص نحوه تکوين نظريه ولايت فقيه اشاره کرد که صرف نظر از برداشت های گوناگون ، ولايت فقيه چيزی نيست که در آستانه انقلاب از سوی حضرت امام(ره) مطرح شده باشد بلکه اين تئوری سال ها قبل از پيروزی انقلاب اسلامی از سوی ايشان در نجف و در محافل علمی توسط امام و شاگردانشان مورد بحث و بررسی و طرح قرار گرفته است.