اعلاميه کميته مرکزی حزب توده ايران به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر

فرخنده باد اول ماه مه، روز همبستگی رزمجويانه کارگران جهان بر ضد استثمار، بی عدالتی ، ستم طبقاتی و امپرياليسم

کارگران و زحمتکشان!
کميته مرکزی حزب توده ايران فرارسيدن اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روزی که در آن کارگران سراسر جهان در صفوف ميليونی عهد و پيمان خود را در راه مبارزه برای رهايی از زنجير استثمار و ستم سرمايه داری، برای دستيابی به حقوق پايمال شده شان، برای کسب آزادی واقعی و عدالت اجتماعی تجديد می کنند، صميمانه شاد باش می گويد.
امسال ۱۱۹ سال است که مراسم اول ماه مه برگزار می شود. اين سنت بزرگ و پر اهميت انقلابی در ژوئيه ۱۸۸۹، در جريان برگزاری نخستين کنگره انترناسيونال دوم، که در خلال آن خاطره پيکار خونين کارگران نساجی شيکاگو، در سه سال قبل، يعنی در روز اول ماه مه ۱۸۸۶ بزرگ داشته می شد، پايه گذاری شد و از آن تاريخ تاکنون، علی رغم تمايل سرمايه داری همه ساله در سراسر جهان برگزار شده است. کارگران در شرايط سياسی متفاوت حاکم بر کشورهای مختلف، با شعار اتحاد برای صلح، پيشرفت و عدالت اين روز تاريخی را به مثابه فرصتی برای بررسی مبارزات خود و تجديد پيمان برای ادامه آن گرامی می دارند. مبارزان راه طبقه کارگر حتی در سخت ترين شرايط دشوار و سرکوب، اين پرچم پر افتخار را که نمادی نيرومند از مبارزه جبهه کار و زحمت برای رهايی از يوغ ستم سرمايه است، همچنان در اهتزاز نگاه داشته اند.
در کشور ما ايران نيز کارگران و زحمتکشان و نيروهای ترقی خواه برای نزديک به نُه دهه با برگزاری جلسات، راه پيمائی ها و تظاهرات متنوع در شهرهای مختلف به گراميداشت اول ماه مه پرداخته اند. رژيم های ارتجاعی- استبدادی حاکم بر ميهن ما در تمامی اين دوره، از حکومت شاهنشاهی گرفته تا حکومت جمهوری اسلامی، همواره تلاش کرده اند تا به هر شکل و بهانه ای از برگزاری اين مراسم جلوگيری کنند. از سرکوب خونين جشن اول ماه مه تا سازماندهی مراسم فرمايشی- رسمی هيچ يک نتوانسته است، کوچک ترين خللی در اراده کارگران و زحمتکشان کشور ما برای برگزاری اين عيد بزرگ کارگری ايجاد کند.
امسال کارگران و زحمتکشان جهان در شرايطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که به موازات ادامه و گسترش تهاجم لجام گسيخته سرمايه انحصاری برای استثمار خشن توده های محروم، نشانه های نيرومندی از يک بحران همه جانبه اقتصادی جهان سرمايه داری را با دشواری های جدی رو به رو کرده است. ورشکستگی بانک های بزرگ در آمريکا و انگلستان، عکس العمل دولت های سرمايه داری در تزريق ميلياردها دلار برای تثبيت بازارهای مالی از يک سو، و سرعت گيری ورشکستگی کارخانه ها و موسسه های توليدی، و رشد نرخ بيکاری و بی خانمان شدن خانواده های زحمتکش به دليل عدم امکان پرداخت اقساط خانه های خود از سوی ديگر، از نشانه های اين بحران بزرگ ساختاری سرمايه داری جهانی است.
امپرياليسم جهانی برای نجات سرمايه داری از سرنوشت محتوم خود، سعی به ارعاب خلق ها و نمايش بلامنازع بودن ماشين سرکوب خود دارد. در سال های اخير نظامی گری امپرياليسم در سطح جهان به شکل تهديد آوری دستاوردهای تاريخی مردم و زحمتکشان جهان را هدف قرار داده است. اين تهاجم از جمله در رابطه با تهديد های صريح محافل حاکمه ايالات متحده بر ضد ميهن مان در ماه های اخير به شدت عيان بوده است. آنچه که تحولات جهان در همين چند ماهه اخير به اثبات رسانده است اين است که، بر خلاف همه تبليغات پردامنه رسانه های سرمايه داری درباره ”پايان تاريخ“ و بی ثمر بودن مقاومت در مقابل تهاجم سرمايه داری، مبارزه زحمتکشان جهان با همه دشواری ها ادامه و گسترش يافته است. پيروزی نيروهای ترقی خواه پاراگوئه در به زير کشيدن نيرو های راست پس از ۶۱ سال، به موازات مبارزات موفق زحمتکشان ساير کشورهای آمريکای لاتين، آفريقا و هند و نپال در به چالش کشيدن نو ليبراليسم، سرمايه داری انحصاری و ارتجاع، نمايشگر ادامه و گسترش مبارزات متنوع و مبتکرانه خلق ها برای عقيم کردن طرح های سرمايه داری جهانی و برای حفظ صلح و برپايی جهانی ديگر، جهانی عاری از استثمار، فقر و جنگ، است.

کارگران و زحمتکشان!
در کشور ما نيز در طول سال گذشته مبارزه زحمتکشان در دفاع از خواست های خود و در جهت ايجاد شرايط مساعد تر برای گسترش جنبش حق طلبانه ادامه يافت. اين مبارزه در شرايطی انجام می گيرد که به دليل سياست های برتری طلبانه امپرياليسم از يکسو و بی تدبيری و سياست های نا بخردانه ارتجاع حاکم از ديگر سو، بحران عميق و همه جانبه ای کشور را در بر گرفته است. تبليغات تحريک آميز و صحنه آرايی های بهانه ساز سران رژيم، در کنار سياست های تهديد آميز و جنگ طلبانه امپرياليسم، خطرات جدی يی را برای صلح و آينده تحولات کشور پديد آورده است. منافع حال و آينده زحمتکشان ميهن ما در گروی مبارزه قاطع با اين سياست های ارتجاع داخلی و امپرياليسم جهانی و در دفاع از صلح برای ميهن، برای منطقه و برای جهان است. جنگ و خونريزی، انبوه قربانيان خود را از ميان محروم ترين قشرهای اجتماعی بر می گيرد و حاصلی جز ياری رساندن به برنامه های امپرياليسم برای کنترل کامل سياسی-اقتصادی بر منطقه ندارد. سياست های رژيم ارتجاعی حاکم در حالی که از يکسو سايه جنگی خانمانسوز را بر کشور مستولی کرده است، از سوی ديگر با تعقيب برنامه هائی که فقط به نفع عقب مانده ترين قشرهای سرمايه داری و دلالان طفيلی است، مزيت ها و ظرفيت های انسانی و طبيعی اقتصاد کشور را از بين برده و فقر و بيکاری را به ارمغان آورده است. در نتيجه سياست های خانمان برانداز و ضد ملی، بسياری از موقعيت های شغلی از بين رفته و بيکاری به معضل حادی بدل شده است، و فقر و محروميت دهشتناک زندگی ميليون ها خانواده ايرانی را تهديد می کند. تورم بی سابقه، گرانی کمر شکن کالا های اساسی و ارزاق مورد نياز مردم و اوج گيری ورشکستگی واحدهای توليدی، که محصول سياست های غلط مجلس و دولت تحت کنترل تماميت خواهان است، به بحران سياسی و برخوردهای درونی جناح های رژيم دامن زده است. از زمان برگماری احمدی نژاد به پست رياست جمهوری و بر رغم شعارهای دروغين او در ”مهر ورزی“ و استقرار ”عدالت“، سياست های کلان اتخاذ شده از سوی دولت سرسپرده به کلان سرمايه داری تجاری و سرمايه داری انگلی و فاسد رشد يافته در دستگاه دولتی رژيم چيزی جز تندتر کردن آهنگ سياست های گذشته در زمينه خصوصی سازی گسترده، و در نتيجه، تعديل نيروی کار حاصل نداده است.
شما کارگران و زحمتکشان بيش از هر بخش ديگری از جامعه، اين فشارهای طاقت فرسا را بر دوش خود احساس می کنيد. خطر بيکاری، ماه ها کار کردن در مراکز توليدی که توان پرداخت حقوق شما را ندارند، نبود يک سيستم سراسری و عادلانه تامين اجتماعی که بتوان در صورت نياز به آن مراجعه کرد، نبود يک قانون کار مدرن، فراگير و دموکراتيک که از حقوق شما دفاع کند، نبود هيچ ضابطه و قانونی برای ملزم کردن کارفرمايان به رعايت اصول ايمنی در کارگاه ها و مراکز توليدی، به کار گرفتن کارگران خردسال با حقوق بسيار ناچيز و اعمال انواع تضييقات بر ضد زنان کارگر تنها گوشه کوچکی از دردنامه شما کارگران و زحمتکشان ايرانی در چارچوب حاکميت رژيم ”ولايت فقيه“ است. شما به تجربه دريافته ايد که قول ها و وعده های سران رژيم و دولت ”مهر ورز“ پشيزی نمی ارزد و اينک نيز مانند هميشه حق گرفتنی است. در حاليکه سران رژيم ميلياردها دلار ثروت کشور را به انحای مختلف در رابطه ها و سياست های ضد ملی و ضد مردمی به باد می دهند و طبقه حاکم کشور در ناز و نعمت به سر می برد، مردم کشور ما بايد ”صبر و قناعت“ پيشه کنند. پاسخ رژيم به هرگونه حق طلبی و اعتراض مشروع زحمتکشان گسيل سپاه پاسداران، نيروهای امنيتی و قداره کشان بسيجی، و به شلاق و شکنجه کشيدن معترضان است.
جنبش کارگری کشور در سال های اخير شاهد گسترش اميد بخش مبارزات تشکل خواهانه در طلب حقوق مناسب و شرايط بهتر کاری برای زحمتکشان يدی و فکری، بوده است. مبارزه هدفمند و آگاهانه ای که در سال های اخير در ميهن جريان داشته است می تواند در مقابل دستبرد های سرمايه داران نو کيسه به حقوق و شرايط کاری شما، که در پناه دولت استبدادی ارتجاع سنگر گرفته اند، سد اساسی ايجاد کند. سران رژيم در پيوندی تنگاتنگ با مرتجع ترين قشرهای سرمايه داری کشور عزم خود را مبنی بر تغيير قانون کار و اصول قانون اساسی، با هدف آزاد کردن بيش از پيش دست سرمايه داران برای استثمار کارگران و غارت منابع ملی و تاراج صنايع آشکارا نشان داده اند. يکی از کليدی ترين اهداف تهاجم بی سابقه مرتجعان حاکم و دستگاه های سرکوبگر رژيم ممانعت و سرکوب هر گونه تلاش کارگران برای برپايی تشکل ها و سنديکاهای مستقل کارگری است.

کارگران و زحمتکشان مبارز ايران!
تجربه انقلاب بهمن ۵۷ نشان داد که، شما توان آن را داريد تا با مبارزه مشترک، منسجم و سازمان يافته خود، هر سدی را از پيش پا بر داريد. اعتصاب سراسری کارگران، کارمندان و خصوصاٌ کارگران صنعت نفت و بستن شيرهای نفت، سرانجام رژيم تا دندان مسلح شاهنشاهی را در هم شکست و ما اطمينان داريم که اين بار نيز فروپاشی رژيم مستبد ”ولايت فقيه“ از مسير حرکت و عمل برنامه ريزی شده کارگران و زحمتکشان ميهن ما خواهد گذشت. بايد برای اين مبارزه آماده شد. بحران عميق اقتصادی، اجتماعی، سياسی ای که سرتاسر جامعه ما را فرا گرفته است نشانگر آغاز روندی است که در صورت سازمان يافتگی می تواند راه را برای استقرار دموکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی در ميهن ما بگشايد. حزب توده ايران در طول نزديک به هفت دهه حيات سياسی خود، همواره در کنار شما زحمتکشان، سازندگان واقعی زندگی و تاريخ بوده و همچنان خواهد بود. توده ای ها همواره در کنار طبقه کارگر ايران و ساير زحمتکشان ميهن برای احقاق حقوق پايمال شده شما رزميده اند و به آن افتخار می کنند. هزاران جان باخته، ده ها هزار سال زندان و کارنامه درخشانی از روشنگری انقلابی در صفوف طبقه کارگر، برای سازماندهی مبارزه سياسی- صنفی، رشته های پولادين و جدايی ناپذيری است که حزب ما را به جنبش کارگری کشورمان پيوند می زند. حزب ما افتخار می کند که در صفوف آن کارگران رزمنده، آگاه و انقلابی همچون علی اُميد، علی شناسايی و حسين پور تبريزی ها.... رزميدند و صفحات درخشانی از رزمندگی، شهامت، اخلاق انقلابی و ايثار آفريدند. خون اين فرزندان راستين طبقه کارگر ايران و صدها شهيد ديگر که طی نزديک به يک قرن بر خاک ميهن ما رنگين کرده است. تلاش های خستگی ناپذير تقربيا هفتاد ساله حزب توده های کار و زحمت، حزب توده ايران در سازمان دهی و آموزش های سياسی و سازمانی به کارگران و زحمتکشان ميهن سند درخشانی است که طبقه کارگر ميهن ما را به مثابه يک طبقه رزمنده و انقلابی در جامعه برجسته می کند. در آستانه جشن روز جهانی کارگر بيائيد هم صدا با جنبش سنديکائی جهانی، خواهان حقوق و مزايای کاری برای همه زحمتکشان يدی و فکری، آزادی های سنديکايی و حق تشکل در اتحاديه های کارگری مستقل برای همه، جهانی فارغ از استثمار، خاتمه فوری کشتار و تعقيب فعالان سنديکايی، آزادی فوری زندانيان سياسی، صلح و پيشرفت، و همبستگی بين المللی بشويم.
کارگران و زحمتکشان ايران! بيائيد دست در دست هم جبهه وسيع ضد ديکتاتوری را در مقابل صف واحد ارتجاع، استبداد و واپس گرايی بنا کنيم و راه را برای تحقق دموکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی بگشائيم. تاريخ نزديک به يک قرن مبارزه قهرمانانه طبقه کارگر ميهن نويدبخش پيروزی خلق بر ضد ارتجاع و استبداد است.

فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی رزم جويانه کارگران و زحمتکشان سراسر جهان!

درود بر کارگران و زحمتکشان رزمنده ايران!
درود بر خاطره تابناک شهدای جنبش کارگری و تمامی شهدای راه آزادی ميهن!

پيروزباد مبارزه خلق در راه طرد رژيم ولايت فقيه برای آزادی، صلح، استقلال و عدالت اجتماعی!

کميته مرکزی حزب توده ايران
۶ ارديبهشت ماه ۱۳۸۷