 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
بنام خدا
حضرات آيات عظام فاضل لنکرانی، صافی گلپايگانی، و مکارم شيرازی
رونوشت: حضرات آيات عظام سیستانی، منتظری، صانعی، و موسوی اردبيلی
دفتر رهبر معظم، ریاست محترم جمهوری اسلامی، ریاست محترم قوه قضاییه، ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
با سلام و آرزوی سلامتی و طول عمر به اطلاع ميرساند به گمان نگارنده فتوای شما در مورد حضور زنان در ورزشگاه ها بر مبنای نگاه زن به مرد پشتوانه قرآنی و تاريخی (زمان حيات پيامبر (ص)) ندارد:
الف) آيه های 30 و31 سوره نور مبنی بر پرهیز نگاه مرد و زن به يکديگرمنظور چشم چرانی و متوجه «فروج» است زيرا:
1- بلافاصله می گويد حافظ «فروج» خود باشيد.
2- آيه31 سوره نور در ادامه به زنان می گويد با «زينت» های خود بدن نمايی نکنيد- {با سربند خود مانع آشکار شدن زينت بالا تنه (سينه) شويد و با درست قدم برداشتن با پايين تنه (باسن) جلوه گری نکنيد.}
3- درهمان آيه 31 سوره نور کلمه «عورت» را مترادف «زينت» بکار برده است.
4-هيچ مجازاتی ذکر نشده- اگر منظور حفظ فروج دوری از زنا بود (مانندآيات 2 و 3 سوره نور). فقط گفته است برای آنان پاکتر است.
ب) در آیه 35 سوره احزاب «حفظ فروج» همردیف شکبیا بودن، نرم دل بودن، خاشع بودن و غیره آمده و نه به مفهوم عدم انجام یک حرام!
ج) در آيه های 91 سوره انبيا و 12 سوره تحريم کلمه فرج به منظور بالا بکار رفته و «احصنت» فرجها برای عدم نزديکی جنسی حضرت مريم (ع) بکار برده شده است! پس منظورحفظ فروج درآيات بالا پرهيزاز نزديکی جنسی نمی باشد.
د) در آيه های 6 سوره ق و 9 سوره مراسلات «فرج» به مفهموم «شکاف» بکار برده شده است که شکاف در اندام های مورد نظر را تائید می کند.
ح) در آيه 5 سوره مومنون حفظ (پوشاندن) فروج را يکی از شاخصه های مومن بودن بر شمرده است. ميتوان برداشت کرد که اعراب دوره جاهليت در حفظ و پوشاندن بايسته «فروج» خود جدی نبوده اند (لباس زير با کاربرد کنونی آن متداول نبوده است).
|
advertisement@gooya.com |
|
ف) در آيه های 92 سوره انعام و 25 سوره شوری به روشنی مخاطب اصلی قرآن عربی را اهالی ام القری و اطرافش- که طبق آيه 44 سبا برايشان قبلا کتابی نيامده بوده - بيان کرده است:
وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ... وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ
البته مورد (ف) بالا را می توانيد فعلا ناديده بگيريد. چرا که زيرمجموعه بحث گسترده تر محلی-قومی بودن مخاطبین کتاب پيامبران است و پرداختين به آن اينجا مراد نيست.
ذ) لطفا نوشته پيوست زیر را که درباره «حجاب» نوشته شده است و نگاهی تاریخی و متدیک هم دارد در تائید موارد بالا مرور فرمائيد.
با احترام و ملتمس دعا،
دکتر آرش سليم
