اطلاعیه مجامع اسلامی ایرانیان در باره بحران سازی نظام ولایت فقیه در مساله اتم

مردم شریف ایران
میهن ما ایران درآستانه بیست و هفتمین سالگرد انقلابش در یکی از بحرانی ترین دوران تاریخ معاصر خود بسر می برد . نظام ولایت فقیه صرفا برای بقای عمر خود با ایجاد بحرانهای متفاوت و پیاپی کشور را با انواع خطرها روبرو ساخته و می سازد .
همانند 25 سال گذشته که این نظام با ایجاد بحران گروگانگیری و نیز با استفاده از موقعیت جنگ عراق با ایران ،به استقرار و تحکیم پایه های استبداد خود پرداخت ، اکنون نیز مسائله اتم را بدل به بحران خطرناکی کرده است و بر اساس شیوه مألوف و مرسوم خود نعل وارونه زده ، قصد دارد با ایجاد غرور کاذبی در بین ایرانیان تحت عنوان دفاع از " حق دسترسی به فن آوری هسته ای " مراد باطل خود را در ایجاد و بحران خطرناکی تا سرحد تحدید حقوق ملی و تمامیت ارضی ایران توسط قدرتهای خارجی بپوشاند . اکنون نیز مافیای نظامی – مالی حاکم بر ایران در بحران سازی تا متفق کردن 5 عضو دائمی شورای امنیت و اتحادیه اروپا بر سر پیشنهاد روسیه و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت پیش رفتند.
اما از آنجا که هر استبدادی ضد رشد است ، عمر نظام ولایت فقیه چه در زمینه عدم ایجاد فرصتهای ادغام صنعت نفت در اقتصاد داخلی آنهم در کشوری که حدود 100 سال از تاریخ کشف نفت در آن می گذرد و نگرش به منابع نفت و گاز صرفا به دید منبع در آمد بودجهو بسنده کردن به طرح فروش گاز و نفت خام و نیز عدم سرمایه گذاری در بهره وری از منابع سرشار انرژیهای تجدید شونده وبی خطری همچون انرژی خورشیدی و بادی در ایران و حتی سیاست مخرب این نظام در فراری دادن مغزهای کشور ، محرز می سازد که نظام ولایت فقیه در مسائله بحران اتمی ارتقای سطح علمی و تکنولژیک ایران را مد نظر ندارد و علاوه بر آن صلاحیت تصمیم گیری بنام ملت ایران را حتی در زمینه انرژی اتمی را نیز دارا نمی باشد . تکرار و تکرار نظام ولایت فقیه نیاز به بحران سازی دارد و بحرانها را نیز بی توجه به میزان خطر و ضرری که به کشور و مردم ایران وارد می آورد ، ادامه داده تنها زمانی که موجودیت نظام ولایت فقیه و نه کشور را مواجه با خطردید آخرین لحظه با دادن باج هنگفتی از کیسه ملت ، جام زهری را به کشور می نوشاند . تنها زمانی می توان در باره استفاده و یا عدم استفاده انرژی اتمی حتی در زمینه های صلح آمیز تصمیمی منطبق بر حقوق ملی گرفت که ملتی از چند و چون و کمیت پروژه آگاهی بی سانسور و شفاف داشته باشد . اما مستحضرید که رژیم حاکم سالها این مسئله را از ملت ایران پنهان نگاه داشته بود . لذا در زمینه غیر شفاف غنی سازی ارانیوم وقصد از آن هیچ اعتمادی به نظام حاکم وجود ندارد و جدای از آن با توجه به شرایط موجود و با توجه به تعداد کل نیروگاههای اتمی و ظرفیت نازل آنها و میزان اتلاف 9 میلیارد دلار تا کنون، آنهم بدون اینکه در امر راه اندازی یک نیروگاه و نیز بکار رفته باشد و با به میان کشاندن پاهی قدرتهای بیگانه در امور هسته ای کشور ، کل پروژه برای ایران نه مقرون به صرفه و نه حافظ حقوق ملی ایران می باشد . بل ناقض استقلال اقتصادی و سیاسی ایران می باشد . لذا :
1 – ما مخالفت کامل خود را با تجهیز به سلاح اتمی و موافقت خود را با خلع سلاح اتمیمنطقه و جهان اعلام می نماییم . مجهز بودن برخی از کشورها بهه بمب اتمی ، دلیل و مجوزی برای داشتن این سلاح مخرب توسط ایران نیست . سلاح مخرب اتمی برای هیچ کشور امنیت آورنیست بلکه سالب امنیت منطقه و جهان است .
2 – هشدار می دهیم که قدرتهای بزرگ جهانی و نیز منطقه ای نیز همانند رژیم حاکم خواستار سوء استفاده از بحران اتمی می باشند و از آن هم در سیاست داخلی خود و هم در پیشبرد تز مخرب جنگ پیشگیرانه بهره می برند .
بدین وسیله مخالفت صریح خود را با هر گونه حمله نظامی به ایران و تحریم اقتصادی ایران اعلام می نماییم و هر دو اقدام را هم تجاوز به استقلال کشور ایران و هم مسبب تضعیف جنبش مردم ایران بسود استقرار مردم سالاری می دانیم .
3 – راه حل مقابله با خطر نظام حاکم به ایران صرفا در ید تصمیم و اقدام ملت ایران قرار دارد. لذا از افکار عمومی جهان خواستاریم از حکومتهای خود بخواهند :
الف – از هر گونه تحقیر و تهدید ملت ایران بپرهیزند . نظام ولایت فقیه نماینده مردم ایران نیست و ملت ایران مسئول عملکرد آن نمی باشد .
ب – هر گونه روابط پنهان و غیر شفاف را با رژیم حاکم بر ایران قطع نموده و دیپلماسی شفاف در پیش بگیرند .

ج – از اعطای هر گونه قرضه و وام و امداد مالی به رژیم حاکم بر ایران خود داری نمایند . و از انتقال تکنولوژی که بکار سرکوب و سانسور مردم ایران می آید ،اجتناب بورزند.صرف همین 3 عمل فوق انزوای سیاسی و نظامی ولایت فقیه را کامل گردانده و آن را از تکیه گاه مالی- سیاسی خود محروم می سازد و مانع خارجی را در پیشبرد جنبش مردم سالاری در ایران را بر می دارد.
د – شفاف سازی در امر حقوق بشر را از دولتهای خود شروع کنند و از آنها بخواهند که هر گاه منافع آنها ایجاب کرد ، چشم بر نقض حقوق بشر در ایران و سرکوب مردم ایران( همانند سرکوب سبعانه کارکنان شرکت واحد که جرمی به جز ایستادگی بر روی حقوق خود ندارند) نبندند وگرنه چرا عده ای از مسئولان رژیم حاکم را که در دادگاه ها ( منجمله دادگاه برلین ) به جرم ترور دولتی محکوم شده اند ، آزادانه اجازه تردد به کشورهای خود می دهند .

12 بهمن 1384