- سياست اصلي احمدينژاد تهاجم به اسرائيل و تقابل با غرب است
تهران- خبرگزاري كار ايران
وزير امور خارجه آلمان بار ديگر با متهمكردن ايران به تلاش براي دستيابي به سلاحهاي هستهاي مدعي شد: ايران با دستيابي به تسليحات هستهاي بيثباتتر ميشود.
به گزارش سرويس ديپلماتيك خبرگزاري كار ايران (ايلنا)، "فرانك والتر اشتاينماير" كه شب گذشته در نشست برلين، با ارجاع پرونده هستهاي ايران به شورايامنيت سازمانمللمتحد موافقت كرده بود در مصاحبهاي تفصيلي با مجله آلماني "اشپيگل" استراتژي برلين در برخورد با برنامه هستهاي متعارف ايران را تشريح كرد.
به نوشته اشپيگل، اشتاينماير درباره تأكيد مقامات ايراني بر غير نظامي بودن برنامه هستهاي تهران، گفت: زماني كه اين اظهارات دلنشين را شنيدم ترديد كردم زيرا تهران 18 سال به تحقيقات درباره تجهيزاتي پرداخته است كه داراي مصارف نظامي هستند و در تضاد با پيمان منع گسترش تسليحات هستهاي قرار دارند.
وي مدعي شد: بين گفتار و كردار ايرانيها تناقض وجود دارد و براي حل چنين تناقضي ما خواستار توضيح و تضمين هستيم.
اشتاينماير در پاسخ به اين سؤال كه ظاهراً رفتار "محمود احمدينژاد" رئيسجمهوري ايران اين برداشت را تقويت ميكند كه ايران شنونده درخواستها و تقاضاهاي غرب نيست، گفت: معتقدم اين، موضع همه ايران نيست؛ افراد بسياري در آنجا هستند كه دقيقاً به درخواستها توجه ميكنند و به دولت خود، نگاهي انتقادي دارند.
وزير خارجه آلمان ادامه داد: احمدينژاد به تعهداتش در قبال اقشار ضعيف عمل ميكند؛ وي گفته اشتغال ايجاد ميكند و خدمات اجتماعي را گسترش ميدهد اما سياست واقعي وي تاكنون تنها شامل اقدامات تهاجمي بر ضد اسرائيل و هدايت كشورش در مسير تقابل با غرب بوده است.
وي با بيان اينكه ظاهراً مقامات ايران معتقدند ميتوانند با سياستهايشان موضع خود را تقويت كنند؛ افزود: اين امر، اوضاع را خطرناك ميسازد.
اشتاينماير در پاسخ به اين پرسش كه بيشتر ايرانيها معتقدند آمريكا، چين, روسيه, هند, پاكستان داراي تسليحات هستهاي هستند چرا آنها نبايد به اين تسليحات دست يابند، گفت: اين امر، قابلپذيرش نيست زيرا ما مخالف گسترش تسليحات هستهاي هستيم و اگر كشور ديگري در منطقه بيثبات خاورميانه، به تسليحات هستهاي دست يابد تنها بيثباتي بيشتري به وجود ميآورد.
وي ادعا كرد: بمب هستهاي ايرانيها باعث رقابت تسليحاتي با كشورهايي نظير مصر, عربستانسعودي و تركيه ميشود و در واقع به اين نتيجهام كه در نهايت تسليحات هستهاي يعني امنيت كمتر براي تهران.
اشتاينماير درباره طرح پيشنهادي روسيه گفت: اين طرح، حساس و در عين حال واقعي است و تعجب ميكنم كه چرا ايران هنوز اين طرح را نپذيرفته است.
وي با اشاره به اينكه امكان استفاده ازديپلماسي به هيچ عنوان پايان نيافته است، ادامه داد: سيگنالهاي اخير تهران در بهترين شرايط، متناقض است و روسيه هم طرح پيشنهادي خود را تغيير داده تا ساير كشورها از جمله چين هم در زنجيره غنيسازي شركت كنند.
اشتاينماير در پاسخ به اين پرسش كه چه اقداماتي براي تحت فشار قرار دادن كشوري نظير ايران كه داراي سومين منبع نفت جهان و دومين منبع گاز طبيعي است بايد در پيش گرفته شود، گفت: ما بايد همه گزينههاي ديپلماتيك را آزمايش كنيم اما گامبهگام؛ مذاكرات سه كشور اتحاديه اروپا هنوز نتيجه دلخواهي در بر نداشته است و اكنون زمان آن فرا رسيده كه اين پرونده به شورايامنيت سازمانمللمتحد ارجاع شود.
وي درباره هدف از اين اقدام گفت: ما هنوز درباره قطعنامهاي كه شامل تحريم باشد صحبت نميكنيم و در ماه فوريه منتظر خواهيم بود تا شورايامنيت سازمانمللمتحد اولين قطعنامه را در راستاي تقويت قطعنامههاي آژانس بينالمللي انرژي اتمي صادر كند آنگاه نوبت دولتهاي چين و روسيه است كه نشان دهند آيا ميتوانند به مسؤوليت خود براي ارتقاي صلح جهاني عمل كند يا خير.
اشتاينماير با تأكيد بر اينكه سياست ما، تلاش براي ممانعت از تشديد اوضاع است، گفت: شايد انتقاد كنيد كه ديپلماسي ما طولاني شده و اميدواركننده نيست اما معتقدم هوشيارانه و صحيح آن است كه محتاطانه برخي گزينهها را حفظ كنيم.
وزير خارجه آلمان اضافه كرد: طبيعتاً ايران بههيچوجه نسبت به انزواي بينالمللي بيتفاوت نيست و به همين دليل است كه ضرورت دارد كه جامعه بينالمللي را تا جايي كه امكان دارد متحد نگه داريم.
وي در پاسخ به اين پرسش كه در صورت دستيابي ايران به بمب هستهاي آيا غرب اين امر را ميپذيرد يا از اقدامي نظامي براي ممانعت از آن استفاده ميكند، گفت: نشنيدهام كسي معتقد باشد اقدام نظامي در اين مورد مناسب باشد؛ ما بهوسيله جنگ، مانع ايران نخواهيم شد.
اشتاينماير با بيان اينكه به نظر من، ابزار ديپلماتيك تنها رويكرد مناسب هستند، گفت: مسأله مهم اين است كه از آنها تا جايي كه ممكن است با مهارت استفاده كنيم زيرا ساير گزينهها بازي با آتش است.
وي درباره اعمال تحريمهاي اقتصادي گفت: عاقلانه نيست كه تحريم هاي اقتصادي را منتفي بدانيم و ايران هم نميتواند ميزان وابستگي خودرا به همكاري اقتصادي و فني كشورهاي غربي دستكم بگيرد.