بیانیه هیات اجرائیه نهضت مقاومت ملی ایران در باره قطعنامه اخیر اجلاس شورای حکام

سخنرانی آقای احمدی نژاد رئیس جمهور منتخب بیت ولایت فقیه و نماینده فرقه های حجتیه – حقانی و بسیج و پاسداران انقلاب اسلامی در اجلاس سازمان ملل متحد، زمانی که همگان در انتظارآن بودند، ادعاهای وی را مبنی بر پیشنهادات تازه و راه گشائی برای حل مسئله هسته ای ایران بشنوند، تاثیری بی نهایت مایوس کننده بر حاضران بجای گذاشت.

وی در راس دار و دسته جدیدی که سکان قدرت را در ایران به چنگ آورده است بجای ادامه «اعتماد سازی» دولت سابق، به افشاگری در مورد « آپارتاید هسته ای» قدرتهای اتمی چهان پرداخت و در سخنرانی خود وعده داد که قصد دارد دانش و تکنولژی و سوخت هسته ای ارزان قیمت را در اختیار سایر کشورهای اسلامی بگذارد و تهدید نمود که در این راه از بکار بردن سلاح نفت برای مقابله با غرب نیز ابائی نخواهد داشت. هشدار به جهانیان در مورد ظهور قریب الوقوع امام زمان و نقل سوره رعد (آیه 11 قرآن کریم) که: «خداوندسرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آن قوم خود اراده تغییر داشته باشد» این برداشت را درناظران جلسه ایجاد نمود که رژیم جمهوری اسلامی ایران دیگرخواهان ادامه مذاکرات نیست و قصد دارد در صورت ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد با استناد به ماده ده معاهده NPT خروج کامل خود را ازاین معاهده اعلام نماید. تلقی چهان از سخنرانی مزبور این بود که اصولاحکومت ایران میخواهد وارد روند نافرمانی هسته ای شود و از این که موضوع هسته ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع شود، نگران نیست.

با وجود چنین شبهه ای باید عکس العمل اروپا و آمریکا را با صدور قطعنامه اجلاس شورای حکام در وین (در پایان روز 24 سپتامبر) خیلی دقیق مورد بررسی قرار دهیم. مفاد این قطعنامه مبنی بر اینکه حکومت جمهوری اسلامی موظف است تا جلسه آتی حکام در ماه نوامبر « همه ابهامات موجود» را برطرف سازد وگرنه این اجلاس به ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد رای خواهد داد، چیزی جز تاکید بر ادامه مذاکرات دیپلماتیک نیست. این قطعنامه آخرین شانس را در اختیار حکومت اسلامی گذاشته تا از طریق مذاکره شبهه های موجود را برطرف سازد.

ملیون ایران برخلاف آن گروههائی از مخالفین که با احساسات آبکی ناسیونالیستی قربانی تبلیغات مزورانه و ضد ملی عمال جمهوری اسلامی شده اند به حکومت هشدار میدهد که بار دیگر منافع و مصالح ملی کشور راقربانی تبلیغات پوشالی و تهدیدات تو خالی خود نسازد و این آخرین امکان برای بازگشت بر سر میز مذاکره را از دست ندهد.

شکستهائی این چنین آشکار را درجبهه مبارزات دیپلماتیک مرتکب شدن و آنرا با پیروزیهای حکومت ملی دکتر محمد مصدق در مجامع بین المللی مقایسه کردن ازهمان وقاحتی حکایت میکند که یکی از صفات بارز حکومت استبدادی ولایت فقیه است احساس سر افکندگی ملیونها ایرانی از اینکه سران حکومت اسلامی که بنام آنها در مجامع بین المللی شرکت میکنند هنوزقادر نیستند بین موازین حقوقی وتوازن قدرت سیاسی در چهان تفکیکی قائل شوند حد و مرزی نمی شناسد. اکنون، بعد از دو سال و چند ماه کلنجاروکشمکش با آژانس بین المللی انرژی اتمی بر سر بهره برداری صلح آمیز از انرژی اتمی نمایندگان 34 کشور عضو شورای حکام بی اعتمادی خود را به حکومت استبداد دینی با دادن 21 رای مثبت، 12 رای ممتنع و یک رای مخالف به این قطعنامه صریحا ابراز نموده اند.

بیست و هشت سال است که جهان ناظر اعمال گروهی است که برای حفظ قدرت نامشروع خود از هیچکونه شانتاژ، اجحاف و زورگوئی در جهان ابا تداشته است. قربانی کردن مصالح و منافع ملی ایران در این راه که ازگروگان گیری دیپلماتهای آمریکائی شروع گردید و با جنگ ایران و عراق و ادامه آن، شکست در مذاکرات مربوط به حقوق ایران در دریای خزر و انزوای سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک در خلیج فارس که به توقعات بیجا و غیرقبول مالکیت بخشهائی از خاک ایران و میلیاردها دلار ضرر انجامیده است.

حکومت ضد ملی جمهوری اسلامی از بدو تصاحب نامشروع و غیر قانونی قدرت در سال 1357 تا کنون نتوانسته است برخلاف همه ادعاهای خود مبنی بر استقلال حتی در یکی از این جبهه های کارزار دیپلماتیک یک پیروزی کسب کند. بیست و هشت سال است که ایران و مردم دردمند آن در زیر فشارهای بین الملی و ضررهای ناشی از آن می سوزند و اینهمه برای رژیم واپسگرا و ضد ملی جمهوری اسلامی کافی نبوده اکنون می خواهد با دست یازیدن به همه حربه ها و طرفندهای تحمیق و زور، بهره برداری از انرژی اتمی را نیز به حق برخورداری حکومت از سلاح اتمی تبدیل سازد و با تهدید صلح جهانی بقا کشور را به خطر اندازد.

دنیا، منشا ماهیت و خصلت ضد ملی این حکومت را که وحشت وی از حرکت جامعه ایرانی بسوی یک کشور پیشرفته است بخوبی می شناسد. دیگر بر هیچکس پوشیده نیست که این حکومت از ایجاد ارتباط با جهان آزاد میهراسد و میخواهد به هرشکلی هست از آن جلوگیری نماید و درست به این دلیل است که با هرگونه عادی سازی روابط با جهان آزاد و متمدن سرخصومت دارد. کسانی که تجاهل مینمایند و انزواطلبی حکومت دینی از جهان را به حساب استقلال طلبی این حکومت میگذارند، نمیخواهند قبول نمایند که بهره برداری حکومت از انرژی اتمی فقط و فقط به منظور استفاده نهائی برای ساختن سلاح اتمی است و نه چیز دیگر. استقلال طلبی و انزوا طلبی دو مقوله کاملا متفاوتند که هریک اهداف و امیال جداگانه ای را دنبال میکنند. حکومتی که منزوی است و نه مستقل برای استمرار بقا خود چاره ای ندارد جز این که به ابزاری همانند بمب اتمی متوسل شود.

چالش هسته ای با جهان (چه در غرب و چه در شرق) همانگونه که در واکنش هند، چین و روسیه در توافق ضمنی با قطعنامه شورای حکام مشاهده شد، از یک چنین شک وتردیدی نسبت به مقاصد حکومت اسلامی بر میخیزد.

بنا بر آنچه که مشهود است باید از مردم ایران و از همه آزادیخواهان سراسر جهان خواست، با زیر فشار گذاشتن حکومت جمهوری اسلامی، فرصتی را که تا زمان بر پائی اجلاس آینده آژانس بین الملی انرژی اتمی در ماه نوامبر 2005 به وی داده شده مغتنم شمرد و با دست برداشتن از چرخه تولید سوخت وتعلیق فعالیت تاسیسات هسته ای در اصفهان از این خواست جهانی سر پیچی ننماید. ایران نباید به عنوان کشوری که از تعهداتش در مقابل قطعنامه حکام سر پیچی میکند، شامل بند «ب» (عدم پایبندی به ماده 12 آژانس) شده و پرونده هسته ای آن به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شود. در چنین حالتی این مجمع همانطور که در قطعنامه آمده « با توجه به اینکه شورای امنیت به عنوان ارگانی صلاحیت دارمسئولیت حفظ صلح و امنیت بین المللی را بر عهده دارد و این مسئله در صلاحیت آن است.» موظف خواهد شد با تحریم اقتصادی و مجازاتهائی از این قبیل مردم فلک زده ایران را در گیر مصائبی سازد که عواقب خطیر آن برای موجودیت و دوام کشور ما قابل پیش بینی نیست.

ایران هرگز نخواهد مرد

هیات اچرائیه نهضت مقاومت ملی ایران
۶ مهر ۱۳۸۴ - - ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۵

http://www.namir.info