بیانیه پایانی متحصنین دانشگاه علامه طباطبائی

ملت بزرگوار ایران ، دانشجویان گرامی

در حالی که کشور با بحرانهای سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی روبروست همچنان شاهد استمرار حبس فعالان سیاسی و دانشجویی و برخورد با دانشجویان و اندیشمندان هستیم . اکنون که ما جمعی از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در اعتراض به این روند تحصن کرده ایم لازم است نکاتی را بیان کنیم:

1. تحصن در نظر ما اعتراض نمادین به وضع موجود در کشور است و هدف از آن پا فشاری بر مطالبات دمکراتیک و بیان مطالبات اصیل ملت است .ما نا امید از نهادهای قانونی کشوردر دانشگاه متحصن شدیم تا از سویی یاد و خاطره زندانیان سیاسی و دانشگاهی را زنده نگه داریم و از سوی دیگر از فشار بر دانشگاه و دانشگاهیان انتقاد کنیم . ما انتظار نداریم با اعتراض جمعی از اعضای یک تشکل ، حاکمیت لجوج به خواست های ملت تن دهد حاکمیتی که به خاطر حفظ قدرت خویش منافع ملت ما را به خطر می اندازد و با اعتقاد به حقانیت خود به سرکوب جریانهای سیاسی و فرهنگی می پردازد . بدون تردید تحصن اخیر نیز چه بسا نظر حاکمان را در مورد شیوه ی مدیریت تغییر ندهد اما این اقدام را ابزاری برای افشاگری علیه اقتدارگرایانی می دانیم که همواره مدعی عدالت طلبی هستند .

2. ما اعتقاد داریم تنها راه حل معضلات عدیده ی کشور استقرار دموکراسی و تمکین حاکمان به رأی و نظر ملت است .هنگامی که بر دموکراسی اصرار می ورزیم نه از روی تفنن بلکه آن را ضرورتی می دانیم که راه برون رفت از مشکلات موجود در استقرار نهادهای دموکراتیک است . امروز منافع ملی ایجاب می کند که با رانت خواری های اقتصادی ، استبداد سیاسی ، بحران های اجتماعی و ارتجاع فرهنگی مبارزه کنیم و تحقق این امر منوط به حاکمیت خرد جمعی بر امور است . هیچ حکومتی نمی تواند مدعی دموکراسی خواهی شود جز اینکه به حق انتخاب شهروندان احترام بگذارد و از سرکوب احزاب و جریان های سیاسی اجتناب کند و مدیریت علمی را بر کشور حاکم سازد .با توجه به این مبنای عقلانی حبس فعالان سیاسی و دانشجویی را درچارچوب تمامیت خواهی حاکمیت تفسیر می کنیم و مقابله با اندیشمندان را مظهر ارتجاع فرهنگی می دانیم .

3. ما امروز قوه ی قضائیه را ابزار سرکوب اقتدار گرایانی می دانیم که بقای خود را در سرکوب اندیشه و دانش می دانند ، کسانی که با ایجاد رعب و وحشت به فرار مغزها ، سرمایه ها ، نقض حقوق بشر وآزادی های سیاسی و اجتماعی مبادرت ورزیده اند . ای کاش قوه ی قضائیه به جای سرکوب مخالفان نظام و حبس اندیشمندان و منتقدین توان خود را صرف مقابله با ظهور پدیده هایی هم چون بیجه می کرد تا فاجعه دردناک پاکدشت را مشاهده نمی کردیم ،ای کاش با قاچاقچیان مواد مخدر مبارزه می شد تا با سیل معتادان در کشور روبرو نمی شدیم . اما افسوس که قوه ی قضائیه به محلی برای مقابله با روشنفکران تبدیل شده تا به بقای گروهی خاص استمرار بخشد و منتقدین را به جرم بیان مطالبات و خواسته های ملت تادیب نماید .

4. اکنون که جامعه ایرا ن رادر حال فروپاشی و منافع ملی را بر باد رفته می بینیم و نخبگان سیاسی و فرهنگی را در حبس و دانشگاهها را در معرض فشارهای سنگین مشاهده می کنیم گروه های اجتماعی را به همبستگی و تلاش برای ایجاد جبهه مشترک حول محور دموکراسی خواهی و منافع ملی دعوت می کنیم تا با توانی وافر و انگیزه ای بیشتر با زیاده خواهی استبداد طلبان مقابله کنند. ما نیز از فرصت به وجود آمده استفاده می کنیم و بار دیگر بر اتحاد نیروهای مدنی و انسجام نیروهای اپوزیسیون تأکید می کنیم تا برای تحقق مطالبات واقعی مردم حاکمیت را وادار به عقب نشینی کنیم و در این مسیر از تمام توان و امکانات خود استفاده خواهیم کرد .

به اقتدار گرایان یاداوری می کنیم که حبس فعالان دانشجویی ، ضرب وشتم دانشجویان و فعال کردن کمیته های انضباطی ، دانشگاه را وادار به سکوت نخواهد کرد . اندکی تأمل در تاریخ جنبش دانشجویی مؤید این ادعاست .تا زمانی که روح آرمان گرایی و تحول طلبی در دانشجویان زنده است دانشجو و دانشگاه معترض است و بهای اعتراض خود را مدتهاست که به جان خریده .دانشگاه همچنان پایگاه تحول طلبی و عدالتخواهی ایران است و برخورد تمامیت خواهان را با این نهاد مدرن طبیعی می داند و از این پایگاه است که ندای مظلومیت زندانیان سیاسی را به گوش ملت می رسانیم و رویکرد استبداد طلبان را افشا می کنیم اصحاب قلم وفرهنگ و اندیشه و دانشجویان سیاسی با علم به برخورد اقتدار گرایان به نقد وضعیت موجود پرداخته اند و مسلماً خود را برای هزینه های سنگین آماده کرده اند .سرکوب آنها نیز نتیجه ای جز رسوایی عاملان سرکوب در پی نخواهد داشت.

در پایان تداوم حبس عباس امیر انتظام، تقی رحمانی ، هدی صابر ، رضا علیجانی ، ناصر زرافشان، اکبر گنجی ، عباس عبدی ، حسین قاضیان ، حشمت الله طبرزدی ، یوسف عزیزی بنی طرف ،جمال درودی ، انصافعلی هدایت و به خصوص زندانیان سیاسی بی نام ونشان را محکوم می کنیم و بر استمرار راه خویش که تحقق دموکراسی در کشور است تأکید می کنیم .به این امید که ایران را روزی آزاد و آباد بیابیم و رفاه و امنیت و آزادی را با همکاری تمامی نیروهای اجتماعی به ارمغان آوریم .

انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی
20/ 2/ 84