اول ماه مه روز همبستگی بین المللی کارگران و حمایت از مبارزات آنان است. ما در دوران افت و کرنش شرم آوری بسر می بریم. به رغم تهاجم هار سرمایه ی جهانی به کلیه ی دستاوردهایی که به برکت مبارزات کارگران و زحمتکشان و عموم نیروهای مترقی طی بیش از یک قرن کسب شده بوده، جبهه ی جهانی کار اساساٌ در موضع تدافعی ست و متأسفانه در این موضع نیز از کارایی مؤثری برخوردار نیست. مبارزات کارگران و زحمتکشان جهان با همه ی گسترشی که به خود گرفته و ابعاد مطالبات آنان که بسیار عمیق تر و پیچیده تر از گذشته نیز مطرح است، در برابر تهاجم سرمایه ضعیف است و باید با حمایت وسیع آن دسته از اقشار و طبقات اجتماعی که منافع شان با منافع کارگران گره خورده و در جبهه ی کار و زحمت قرار می گیرند همراه باشد.
در ایران، کارگران و زحمتکشان سالیان دراز است که زیر یوغ رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی در معرض استثماری مضاعف قرار دارند و اکثریت مردم ایران که همانا کارگران و زحمتکشان اند مجبورند برای کسب معیشتی حداقل، گاه دو شیفت یا بیشتر کار کنند، تازه اگر بخت یارشان باشد! آنها در عین تلاش برای حفظ دستاوردهاشان، یک دم از مبارزه با این رژیم حریص و سفاک غافل نمانده اند زیرا لازمه ی ادامه ی حیاتشان همین مبارزه ی روزمره است.
اخیراٌ و به دنبال تجارب دشوار و در عین حال آموزنده ی سال های گذشته، جریانی در صفوف کارگران ایران شکل گرفته که می کوشد حق برپایی تشکل های کارگری مستقل را به رژیم تحمیل کند. کارگران مبارز و آگاه تا آنجا پیش رفته اند که این خواست خود را در اعلامیه هایی مطرح نموده زیر آنها را با نام و مشخصات شان ــ که شمار آنها به چند هزار نفر می رسد ــ امضا کرده اند. حمایت از این خواست، که به نظر ما مانع طرح هیچ هدف بالاتری هم نیست، وظیفه ی همه ی طرفداران آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم است، وظیفه ی همه ی تبعیدیانی ست که امیدوارند روزی ایران از شر دیکتاتوری سرمایه و ابزارهای سرکوب دینی و نظامی و سیاسی و فرهنگی اش رها شود.
سال گذشته، کارگران ایران به ویژه در سقز جسورانه کوشیدند اول ماه مه را جشن بگیرند و این به زندانی شدن و محاکمه ی شماری از آنان منجر شد که هنوز ادامه دارد. ما از اقدام آنان و کسانی که در معرض پیگرد قرار گرفته اند حمایت می کنیم.
آری با چنین نگاهی ست که ما اول ماه مه را به سبک خود و در ادامه ی سنت ارزشمند مبارزاتیِ این روز بزرگ تاریخِ بشری جشن می گیریم. ما از مبارزه ی روزمره ی کارگران و هر عملی که خود تشخیص دهند بار طاقت فرسایی را که بر دوششان است حتی اندکی سبک تر می کند و نیز از اهداف بالاتری که به لغو نهایی استثمار راه می برد حمایت می کنیم.
این روز را به جشنی واقعی و مسؤولانه و ادامه ی سنت مبارزاتیِ کارگران شیکاگو تا امروز بدل کنیم.
زنده باد اول ماه مه با شعار «کارگران جهان متحد شوید»!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران!
زنده باد همبستگی بین المللی کارگران و زحمتکشان!
از حق برپاییِ تشکل های کارگری مستقل در ایران حمایت کنیم!
اول ماه مه 2005
همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران ـ پاریس
[email protected]