 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس بهداشت و درمان - عمومي
خانه پرستار ايران در نامه‌اي به حجت‌الاسلام و المسلمين سيد محمد خاتمي رياست جمهوري اسلامي ايران خواستار پيگيري مطالبات پرستاران شدند.
به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران، در اين نامه كه نسخه‌اي از آن به ايسنا نمابر شده آمده است: حرفه پرستاري يكي از مشاغل حساسي است كه داراي شاخصه‌هاي منحصر به فرديست كه اين حرفه را نسبت به ساير مشاغل متمايز نموده است؛ براي مثال، شيفت غير متعارف (حضور در بالين بيماران در عصر، شب و ايام تعطيل)، كار در محيط غم، ناله و درد، مواجه با بيماران بد حال و در حال احتضار و سرطاني، تماس نزديك و مداوم با عوامل بيماريزا و مهلك، خطر ابتلا به انواع بيماريهاي مسري نظير هپاتيت، سل، ايدز، سارس و ... مسؤوليت حفظ جان بيماران، در معرض مستمر مواد شيميايي و ضد عفوني كننده و محلولهاي سرطانزا و بسيار مشكلات عديده ديگر كه به زعم كارشناسان دنيا بعد از معدن پرستاري سخت‌ترين شغل شناخته شده است و به همين دليل در كشورهاي توسعه‌يافته، پرستاران علاوه بر برخورداري از شأن اجتماعي خاص، بسياري از محدوديت‌هاي قانوني در مورد آنان اجرا نمي‌شود و بالاترين حقوق را در مقايسه با ديگران دريافت مي‌كنند. بطوريكه بقيه مشاغل نيز اين تفاوت حقوق را حق پرستاري دانسته چون معيارهاي پرداخت بر اساس سختي كار، ريسك خطر شغلي، مدرك، تخصص و ... مي‌باشد و لاغير.
اين نامه در ادامه مي‌افزايد: ولي با اين همه جذابيت، در اين كشورها، گرايش به پرستاري كم و دچار بحران كمبود پرستار هستند بطوري كه اولين و مهمترين اولويت جذب نيروي كار بسياري از كشورهاي پيشرفته، جذب پرستاران ساير كشورهاست. اما در كشور ما وضعيت پرستاري چگونه است؟ به عقيده اغلب مسؤولان امور بهداشتي و درماني، پرستار، محور درمان است. اگر بهترين پزشكان، داروسازان، راديولوژيستها و آزمايشگاهها بهترين خدمات را ارائه دهند تا زماني كه پرستار به عنوان هماهنگ كننده و كسي كه در طول 24 ساعت در تماسي مستقيم با بيمار است نتواند با آرامش خاطر پيگير اقدامات مربوطه باشد بهبودي كامل حاصل نخواهد شد.
خانه پرستار اعتقاد دارد: نتيجه عملكرد غير كارشناسي برخي سياست‌گذاران چرخه بهداشت و درمان در طي 25 سال گذشته در حوزه پرستاري ثمرات زير را به دنبال داشته است:
1 - كاركنان پرستاري پايين‌ترين حقوق را در سطح كاركنان دولت حتي 30 درصد پايين‌تر از فرهنگيان دريافت مي‌كنند. پرستاران امروز مجبورند براي تامين مايحتاج اوليه زندگي خود در 2 يا 3 شيفت كار كنند، به نظر شما پرستاري كه امشب در يك بيمارستان دولتي و مثلا در بخش عفوني به 30 نفر از بيماران با تشخيص‌هاي سل، ايدز، هپاتيت و ... خدمات‌رساني مي‌كند و هرلحظه ممكن است به كوچكترين اشتباه، خود نيز گرفتار آنها شود آيا مي‌تواند فرداي همان شب نيز تا غروب آفتاب در مركزي ديگر و در بخش ICU كه از بخشهاي پر اضطراب است مراقبت مناسب و مفيد داشته باشد؟ در طرح كذايي كارانه كه ساخته و پرداخته افكار سيستم پزشك سالار بوده علي‌رغم حضور 24 ساعته پرستاران درصد محدودي از پزشكان حدود 30 برابر از پرستاران بيشتر دريافتي دارند.
2 - سال گذشته با پيشنهاد دولت، مجلس شوراي اسلامي مبلغ دويست ميليارد ريال جهت افزايش انگيزه شغلي پرستاران در بودجه سال 83 مصوب كرد كه قرار بود از ابتداي سال پرداخت شود ولي اكنون كه 10 ماه از سال گذشته حتي يك ريال هم به پرستاري پرداخت نشده است. با پيگيري سازمان نظام پرستاري و تشكلهاي پرستاري و 2 بار دستور كتبي رييس جمهور و تاكيد معاون اول رييس جمهور و تاييد مجدد مجلس مشخص نيست كه چه سيستمهايي اجازه پرداخت مبلغ فوق را نمي‌دهند. اخيرا هم مسير آنرا منحرف نموده و مي‌خواهند آنرا در جهت ارتقا شغلي كه البته بدين شكل نيز پرداخت نشده است .
3 - كمبود نيروي انساني: علي‌رغم توسعه بيمارستانها و ايجاد بخشهاي تخصصي و فوق تخصصي و افزايش دو برابري جمعيت و از طرفي افزايش پزشك تا 5 برابر و كاهش طول بستري بيماران و پييچده شدن مراقبتها ولي متاسفانه تعداد پرستاران كاهش يافته به طوري كه اگر مردم ما بخواهند حداقل مراقبتها را دريافت نمايند نياز به جذب 120 هزار پرستار وجود دارد.
4 - آموزش: آموزش مداوم كه در دنيا امري اجتناب‌ناپذير براي پرستاران باليني است متاسفانه در كشور ما علي‌رغم مصوبه مجلس اين امر فراموش شده است و با عنايت به پيشرفت‌هاي روزافزون علوم پزشكي، پرستاري هيچ سهمي در بورسهاي خارج از كشور ندارد.
5 - برخورد با پرستاران بخش خصوصي و طرح خصوصي سازي در بيمارستانهاي دولتي ما را به ياد برده‌داري قرون وسطي مي‌اندازد. به عقيده اغلب كارشناسان خصوصي‌سازي پرستاري كاملا به شكست انجاميده و راستي آيا مي‌دانيد پرستاران بخش خصوصي يكي از مراكز درماني و دولتي تهران حدود 5 ماه حقوق دريافت نكرده‌اند؟
اين نامه مي‌افزايد: آيا مي‌دانيد پس از گذشت 9 ماه از سال هنوز صلاحيت شركت خصوصي شاغل در بزرگترين مجتمع بيمارستاني كشور كه پرستاران بخش ICU همان مركز را تامين مي‌كند به تاييد واحد حقوقي دانشگاه مربوطه نرسيده است؟
خانه پرستار در ادامه خطاب به رياست جمهور بيان كرده است: عمق فاجعه نشان از مظلوميت، نجات و از جان‌گذشتگي پرستاران را دارد به طوري كه پرستاري براي حل مشكلات معيشتي به تعداد شيفتهاي خود اضافه و به بيش از 3 شيفت رسانيده و حتي از مرخصي‌هاي مجاز خود جهت كار صرف مي‌كند و با 3 شيفت كار هم به اندازه كارشناس همطراز خود در سازمان مديريت و برنامه ريزي حقوق نمي‌گيرند.
نتايج عملكرد سياست گزاران در گذشته، باعث فشردگي مطالبات و انباشته شدن آنها و از طرفي فشار بي‌امان كار سخت و از سويي ديگر تبعيض باعث شده در حال حاضر پرستاراني خسته، رنجور، مضطرب، بي انگيزه كه ديگر حتي ناي ايستادن ندارند و خود نياز به مراقبت و پرستاري دارند.
اين نامه در پايان مي‌افزايد: انفعال جامعه پرستاري سمي مهلك كه قطعا تهديدي جدي براي سلامت جامعه و مردم است.
