تهران- خبرگزاري كار ايران
روزنامه آمريكايي واشينگتنتايمز امروز با انتشار گزارشي درباره موقعيت جمهوري اسلامي ايران نوشت: راهحل غير نظامي براي ممانعت از بلندپروازيهاي هستهاي ايران، ناديدهگرفتن موقعيت بينالمللي اين كشور است زيرا ايران برعكس عراق و كرهشمالي براي موقعيت بينالمللي خود ارزش قائل است.
به گزارش سرويس ديپلماتيك خبرگزاري كار ايران ( ايلنا )، اين روزنامه با اشاره به اينكه مجمع عمومي سازمانمللمتحد هفته گذشته قطعنامهاي را به تصويب رساند كه نقص حقوقبشر در ايران را مورد انتقاد قرار ميدهد، نوشت: تصويب قطعنامه درباره وضع حقوقبشر در ايران در مجمع عمومي سازمانمللمتحد، نشاندهنده اين است كه سازمانملل، تندي رياكاري و سياست دوگانه خود در خصوص مسأله حقوقبشر را احساس ميكند.
به گزارش روزنامه واشينگتنتايمز، به عنوان مثال ژانويه گذشته "آمبي ليگابو"، بازرس ويژه سازمانمللمتحد، گزارشي درباره وضعيت روزنامهنگاران و روشنفكران ايرانيي كه به علت انتقاد از دولت روانه زندان ميشوند منتشر كرد اما كميته حقوقبشر سازمانملل در ماه آوريل، گزارش ليگابو را ناديده گرفت و ايران را متهم نكرد.
اين گزارش با تأكيد بر اينكه همزمان با اين اتفاق، اعضاي اين كميته، پنج قطعنامه تصويب كردند كه [ رژيم] اسرائيل را متهم و رسماً از ترور "شيخ احمد ياسين"، رهبر جنبش مقاومت اسلامي فلسطين ( حماس ) توسط [ رژيم] اسرائيل، ابراز تأسف كرد.
واشينگتنتايمز در ادامه ميافزايد: چند هفته بعد، آنها به نمايندگي كشور سودان كه وخيمترين و بدترين نقضكنندگان حقوقبشر در جهان را دارد در كميته حقوقبشر براي يك دوره ديگر رأي دادند.
اين روزنامه با اشاره به اينكه در ماه اكتبر، "نيك"، بازرس سوئيسي مسائل حقوقبشر كه مسأله گرسنگي در جهان را مورد بررسي قرار ميداد تصميم گرفت اوضاع بحراني كشورهاي كنگو و بروندي را ناديده بگيرد، نوشت: وي در عين حال، علني خواستار بايكوت و تحريم اسرائيل شد.
روزنامه واشينگتنتايمز سپس به موضوع ايران اشاره و تصريح كرده است: اما متهمساختن ايران از سوي مجمع عمومي سازمانمللمتحد نشاندهنده اين است كه دستكم برخي از اعضا تشخيص دادهاند كه تا زماني كه سازمان ملل به علت رياكاري درباره مسأله حقوق بشر مورد تهاجم قرار ميگيرد، سازمانهاي جهاني جدي گرفته نميشوند.
اين روزنامه آمريكايي اذعان ميكند: به علاوه برعكس عراق و كرهشمالي، ايران براي موقعيت بينالمللي خود، ارزش قائل است و اگر هم راهحلي غير نظامي براي ممانعت از بلندپروازيهاي هستهاي ايران وجود داشته باشد، در واقع ناديده انگاشتن موقعيت بينالمللي ايران است مگر اينكه تهران از برنامه هستهاي خود دست بردارد و قطعنامه سازمانملل كوچكترين گام در اين مسير است.