 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
|
advertisement@gooya.com |
|
برو اي فقيها، با ما مفروش پارسايي
برخورد شتابزده و نامتعارف آقاى سعيد حجاريان با فراخوان رفراندوم در مطلبى تحت عنوان «كليك كليك بنگ بنگ» ارائه شده در تريبون آزاد انجمن اسلامى دانشجويان دانشكده فنى دانشگاه تهران، ضمن آنكه شگفتى آفريد، حاوى نكات برجسته و تعيين كننده اى است كه در ترسيم واقعيت هاى موجود عرصه سياسى و اجتماعى ايران و شناخت چهره واقعى پاره اى از مدافعين و فعالين راهبرد اصلاح از درون بسيار حائز اهميت است. در حالى كه انتظار مى رفت نخستين واكنش ها در داخل از اردوگاه محافظه كاران و اقتدارگرايان برخيزد، واكنش هاى تند اصلاح طلبان حكومتى است و بخشى از نيروهاى موسوم به مخالفين قانونى بار ديگر بر اين رهيافت تلخ مهر تائيد زد كه بار عمده اى از دليل ناكامى جنبش اصلاح از درون بر ناهمگرايى پاره اى از فعالين اصلاح طلب با خواسته هاى مردم و دعاوى مطرح شده قرار دارد. در مجموع مطلب آقاى حجاريان دربرگيرنده تناقض ها و نارسايى هاى قابل اعتنايى است كه در زير به آنها پرداخته مى شود:
۱- كلام، لحن و ادبيات به كار رفته خارج از نزاکت و شئونات فعاليت در عرصه سياسى و اجتماعى است و به نحو چشمگيرى با اخلاق سياست ورزى تعارض دارد از هيچ فعال سياسى انتظار نمى رود كه در احتجاج مواضعش از توهين، تمسخر و استفاده از واژه هاى عوام پسند مدد جويد.
۲- آقاى حجاريان برداشت غلط و نادرست از فراخوان رفراندوم را پايه نقد خويش قرار داده است. ايشان اگر اطلاعيه روشنگرانه حمايت كنندگان را مطالعه كرده بودند، به خوبى در مى يافتند كه منظور صرفاً بسط و گسترش گفتمانى و بعد شكلى رفراندوم براى خروج از بن بست كنونى و تعيين تکليف وضعيت کشور بوده است تا پيش از اين ميهن و ملت در سراشيبي سير قهقرايي درنغلتد.
هيچ گاه قرار نبوده است كه افراد با كليك كردن حكم به فروپاشى رژيمى بدهند. راهكارهاى اجرايى منوط به فراگير شدن گفتمان رفراندوم و پذيرش آن توسط اجتماعى از ملت و نخبگان دموكرات و تحول خواه است كه اين مهم شرايط و مقدمات خاص خود را مى طلبد كه مستلزم گذشت زمان است. در واقع تصوير نارسا و غلط آقاى حجاريان از فراخوان شايسته مضحك خواندن به نظر مى رسد.
۳- آقاى حجاريان با اصالت دادن به ساختار حقيقى قدرت، يكسره رژيم حقوقى را بى اهميت اعلام كرده است و در ادامه نظريات گذشته مدعى شده است كه مى توان با حفظ رژيم حقوقى و با استفاده از زور و فشار ساختار حقيقى را به عقب نشينى واداشت. يعنى در واقع آقاى حجاريان پذيرفته اند كه ساختار حقيقى قدرت مى بايد تغيير يابد! اما در اين راستا تغيير رژيم حقوقى را بى نتيجه دانسته اند. اما پيوند بين ساختار حقيقى و حقوقى قدرت از چنان عمقى برخوردار است كه نمى توان با روبنايى و عارضى خواندن رژيم حقوقى به تمامى موجوديت ساختار قدرت را به جنبه حقيقى آن تقليل داد. رژيم حقوقى وظيفه بازتوليد منابع قدرت و مهار مخالفين و دگرانديشان را به عهده دارد. البته بديهى است كه تنها با حل رژيم حقوقى مسئله حل نمى شود و در اصل بايد ساختار حقيقى متحول شود اما با عنايت به شرايط کنوني ايران و شکست تجربه 8 ساله تلاش براي تغيير ساختار حقيقي در چارچوب رژيم حقوقي مستقر، ناگذير مسير تحول اساسي و دموکراتيک در ساختار حقيقي قدرت از چارچوب حقوقي شروع مي شود.
جاى جاى مطلب آقاى حجاريان آكنده از تناقض هاى فاحش است. ايشان از طرفى ترديد در بسيج نيروهاى اجتماعى را علت مخالفتشان عنوان مى كنند. يعنى مخالفت ايشان جنبه تاكتيكى و غيراستراتژيك دارد و به لحاظ نظري پذيرفته اند که ساختار قدرت کنوني بايد تحول يابد، اما از طرف ديگر حزب مشاركت كه ايشان در عالى ترين سطح تشكيلاتى آن قرار دارند، همچنان به ظرفيت هاى مغفول قانون اساسى چشم اميد دارند و آشكارا اعلام مى كنند كه قانون اساسى و ساختار قدرت موجود اصلاح پذير و كارگشا است.
نکته ديگر اينکه، آقاى حجاريان ديرپايى و صلب و سنگينى ساختارهاى فرهنگى، سياسى و اقتصادى رژيم حقيقى قدرت را عامل بى نتيجگى تغيير در روابط حقوقى كه در قانون اساسى متجلى است، برشمرده اند. حال ايشان كه اول ماجرا را شكل گيرى نيروى اجتماعى مى دانند كه قبل از تغيير قانون اساسى، رژيم را پايان داده باشد، چگونه مى توانند بدون چالش با رژيم حقوقى و با استفاده از فشار اجتماعى ساختار حقيقى قدرت را تغيير دهند؟حساسيت صاحبان قدرت نسبت به اصل حفظ قدرت است، بنابراين پذيرش رژيم حقوقى مستقر هرگز حاشيه امن و چتر مناسبى براى تعقيب تحول در ساختار حقيقى قدرت نمى شود.و نکته آخر آنکه، اگر آقاى حجاريان فراخوان را طرحى شبه اهورايى و مضحك تر از طرح هخا مى داند، چرا به خود زحمت داده و به فوريت به پاسخگويى پرداخته است، آيا اين مدعا پارادوكسيكال نيست؟ با نگاهي به استراتژي هاي «گل ياس» و « آرامش فعال» که از سوي اصلاح طلبان که در سالهاي پيش مطرح شد، شباهت اين استراتژي ها را با طرح هخا به راحتي مي توان مشاهده کرد.
۵- داورى و پيشگويى آقاى حجاريان ضمن آنكه مويد و يادآور دعاوى محافل افراطى اقتدارگرايان و مجامع امنيتي است که به خصوص بارها از زبان بازجويان در برخوردهاي امنيتي و قضايي اخير شنيده شده است ، فاقد پشتوانه منطقى است و بيشتر بوى تحريك و زمينه سازى براى برخوردهاى احتمالى از آن به مشام مى رسد. هيچ گونه ارتباط منطقى و على _ معلولى بين رويكرد مسالمت آميز فراخوان با رفراندوم و كليك كليك بنگ بنگ وجود ندارد، مگر آنکه رسوبات تفکر امنيتي کماکان مهمترين عامل شکل دهنده تراوشات ذهني و قلمي آقاي حجاريان باشد.
۶- نگرانى از گسترش يأس و نااميدى و تبعات آن فاكتور ديگرى است كه آقاى حجاريان را به واكنش واداشته است. ايشان اگر منصفانه قضاوت كنند، آيا اصرار بر روش هاى ناكارآمد اصلاح از درون موجد يأس و نااميدى نيست؟ آيا يأس و نااميدى و بى اعتمادى كنونى مردم نتيجه شكست تاکتيک هاي پروژه تداوم حاکميت دوگانه و اصلاحات پارلمانتاريستى نيست؟ آيا اين روش ها مردم را در حصار هاي تنگ به بند نکشيده است؟
۷- آقاى حجاريان و همفكرانشان در جبهه مشاركت بارها در ساليان گذشته روش رفراندوم را مطرح كرده اند. حال چگونه است كه در اين شرايط با آن مخالفت مى ورزند؟
8- اگر سه آذر اهورايي در 16 آذر 32 خون خود را نثار آرمانهايشان کردند، فعالان سياسي معاصر آنها نيز به تبع پارادايم حاکم بر آن دوران، از نثار تمامي سرمايه هاي وجوديشان دريغي نداشتند. امروز شرايط زمانه عوض شده است و مقتضيات خاص خود را مي طلبد، اما در همين شرايط نيز جنبش دانشجويي پيشگام پرداخت هزينه و اهداي سرمايه هاي وجودي خود مي باشند.آيا در يك مقايسه منطقى، حمايت از فراخوان رفراندوم متضمن پرداخت هزينه است يا دعوت به شركت در انتخابات رياست جمهورى و حمايت تلويحى از هاشمى رفسنجانى در تحليل آخر؟
پيراهني که از او آيدش بوي يوسفم ترسم که برادران غيورش قبا کنند
*على افشارى، رضا دلبرى، عبدالله مومنى و اكبر عطرى ،اعضاى شوراى مركزى دفتر تحكيم وحدت.
