قصه ی خاوران، شعری از ويدا فرهودی

دانه به دانه ياد را پس بدهی به بادها / تا چو جوانه سر کشـَد، خاطره ای شکفته تر / خاطره ی شقايقان، سرخ ترين ِ عاشقان / گوهر راز مرگشان از دُر ِ ناب، سُفته تر

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

باز بيا که گويمت با سخنی نهفته تر
واژه به لب، ز کـُـنه ِ دل ،در غزلی نگفته تر

ساز کنم ترانه ای، قافيه اش، بهانه ای،
تا بشود به رمز آن ، شرح جنون، شنــُفته تر

دانه به دانه ياد را پس بدهی به باد ها
تاچو جوانه سر کشـَد، خاطره ای شکفته تر

خاطره ی شقايقان، سرخ ترين ِ عاشقان
گوهر راز مرگشان از دُر ِ ناب، سُفته تر

راز ِ گشوده برجهان، اهرمنان عيان در آن
راز هماره زندگان، از اختران نخفته تر

راز بلور آينه که رغم ِ گـَرد ساليان
با دو سه قطره سرکشی، پاک شود و رُفته تر

دفتر سال و ماه را باز گشا و جا به جا
قصه ی خاوران بخوان، در غزلی نگفته تر

ويدا فرهودی
شهريور ۱۳۸۶