 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
- «قصه‌هاي مجيد» با مستقيم‌گويي به بي‌مخاطبي محكوم مي‌شد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات
هوشنگ مرادي كرماني نگارش ادبيات تلخ را براي بچه‌ها، با ظرف مناسب كه مظروف را تحت‌الشعاع قرار دهد، بدون اشكال خواند.
اين داستان‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا تصريح كرد: نوشتن ادبيات تلخ با ظرف ديگري كه بيان تلخي‌ها را از قالب مستقيم‌گويي خارج كند و همچون پوشش مناسب، تلخي‌ها را تحت‌الشعاع قرار دهد، بدون اشكال است.
وي تصريح كرد: من در «قصه‌هاي مجيد» اين كار را كردم، يعني با پوشش ساده‌دلي مجيد، شيريني خاصي را بر حوادث تلخي كه او پشت سر مي‌گذاشت، كشيدم.
او تاكيد كرد: اگر قصه‌هاي مجيد آن‌طور نوشته نمي‌شد و مستقيما به تشريح سختي‌هاي نوجوان شخصيت محوري داستان مي‌پرداخت، شايد به سرنوشت فيلمي از آثار تلخ كه به بي‌مخاطبي محكومند، مبتلا مي‌شد.
|
advertisement@gooya.com |
|
مرادي كرماني در پاسخ به اين پرسش كه آيا وجود طنز در ارايه ادبيات تلخ به كودكان و نوجوانان الزامي است، گفت: من اين را نمي‌دانم و بلد نيستم. من فقط نويسنده هستم و فكر مي‌كنم نويسندگي كار سفارشي نيست كه بتوان گفت اين‌طوري بنويس؛ يا آن‌طوري ننويس.
وي تصريح كرد: ممكن است مدرس ادبيات كودك بتواند اين‌طوري حرف بزند و حكم بايد و نبايد بدهد؛ اما من نويسنده‌ام، بنابراين صلاح نيست كه در اين مورد چيزي بگويم. مضاف بر اين‌كه اصلا بلد هم نيستم.
