نامه جمعی از خانواده های زندانيان سياسی رجايی شهر به دادستان تهران، کلمه

کلمه : جمعی از خانواده های زندانيان سياسی که عزيزان شان به زندان رجايی شهر تبعيد شده اند و روزهای سختی را می گذرانند در آستانه فرا رسيدن ولادت حضرت علی ( ع )و روز پدر نامه ای خطاب به دادستان تهران نوشته اند و از رنجی که در اين دوران کشيده اند با او سخن گفته اند . آنها همچنين از وی تقاضا کرده اند که با توجه به نزديک شدن به اين روز بزرگ شرايطی را فراهم کنند تا زندانيان سياسی اين زندان به نزد خانواده هايشان برگردند و حداقل در روز ولادت حضرت علی پس از يک سال حبس ناعادلانه نزد خانواده هايشان برگردند .

به گزارش کلمه ،متن کامل اين نامه به شرح زير است:

دادستان محترم تهران
جناب آقای جعفری دولت آبادی

با سلام

يک سال از بازداشت ناعادلانه و فله ای تعداد زيادی از خدمت گزاران و فرزندان اين مرز و بوم می گذرد. يک سالی که برای ما خانواده های مظلوم زندانيان سياسی پر از رنج و غم اما همراه با هم دلی و هم زبانی بود.

اکنون در آستانه ۱۳ رجب، ولادت امير مومنان حضرت علی (ع) که عدل و داد ايشان، نه تنها برای هر مسلمان با ايمان که الگويی برای تمامی بشر و انسان های آزادی خواه است، هستيم . آرزو می کرديم که ای کاش ما هم که مسلمان شيعه هستيم، می توانستيم تنها ذره ای از اين عدل علی را بچشيم .
در تمامی اين مدت همواره به اين انديشيده ايم که کاش اين زندانيان هم می توانستند از عدالت و حقوق مصرح در قانون اساسی و آن چه رافت اسلامی می خوانند، برخوردار شوند . هر روز اميد داشتيم که بی گناهی و خيرخواهی آن ها به اثبات برسد و به خانه و نزد خانواده شان بازگردند. اما متاسفانه هر روز فشار تازه ای بر پيکرمجروح و سخت آزرده خانواده بزرگ زندانيان سياسی وارد شد .

اکنون به جای آن که زندانيان بی گناه ما را آزاد کنند، شاهديم که در شرايطی ويژه احکام سنگين آنها را يک به يک و حتی به صورت کاملا ناعادلانه و غيرقانونی تعدادی را به زندان رجايی شهر منتقل می کنند . انتقال اين عزيزان درحالی رخ داده است که برخی از آن ها حتی بدون برگزاری دادگاه، يک سال است که در بازداشت موقتی که بی پايان به نظر می رسد به سر می برند .

دوری عزيزان و رنج پی گيری های شبانه روزی قضايی از يک سو و برخوردهای بسيار ناشايست برخی از قضات و رييس دفترهای آنان از سويی ديگرو ساير بی عدالتی های درد و آلام ما را افزايش داده است.

جناب آقای دولت آبادی

چنان که می دانيد، چندی است تعدادی از زندانيان پس از انتخابات رياست جمهوری را به جرم های ناکرده و کاملا غير قانونی به زندان هايی خارج از تهران انتقال داده و در کنار مجرمان عادی قرار داده اند.بدون اينکه محل سکونت آنان در اين شهرها باشد .

همان طور که خود بهتر از ما می دانيد تفکيک جرايم و تحمل حبس در شهر و محل وقوع جرم، از اصول آيين نامه زندان هاست اما ما شاهديم که زندانيان سياسی که در واقع بی گناه و مظلومانه در زندان هستند،اين گونه غير قانونی به زندانی هايی خارج از شهر برده شده اند .

جناب آقای دادستان

احکام سنگين عزيزان ما که هيچ تناسبی با عملکرد آنان ندارد کم بود، اينک بايد رنج دوری مسافت را هم تحمل کنيم و از تهران و محل سکونتمان هر دوهفته يک بار به کرج و زندان رجايی شهر برويم.

ما بايد ساعت ها وقت صرف کنيم تا بتوانيم برای چند دقيقه عزيزانمان را ببينيم. نمی دانيم تا چه حد از شرايط زندان رجايی شهر مطلع هستيد اما بايد برايتان بگوييم که ملاقات های ما بايد هر دوهفته يک بار باشد، به اين معنا که يک هفته مردان می توانند به ملاقات زندانی شان بروند و يک هفته زنان. زنان بايد از صبح زود راه بيافتند و در جاده تهران تا کرج چندين خط مترو و تاکسی را پشت سر بگذارند تا بتوانند چند دقيقه همسر يا فرزند خود را ببينند. در صورتی که طبق گفته های رييس سازمان زندان ها هر زندانی بايد هفته ای يک بار حق ملاقات داشته باشد.

از طرف ديگر مدت کم ملاقات ها و رفتارهای نامناسب برخی از کارمندان اين زندان، به همراه سختی و دوری راه تاب و توان را از ما گرفته و هربار بايد با چشمانی پر از اشک رجايی شهر را ترک کنيم.

آقای دادستان

در هفته اخير در کنار اين فشارها و سختی های طاقت فرسا که تعدادی از آنها را برشمرديم ظلم مضاعفی نيز بر ما رفته است که ، وظيفه خود می دانيم که شما را در جريان قرار دهيم.

ايجاد محدوديت در تلفن های زندانيان سياسی زندان رجايی شهر، ظلم و تبعيض جديدی است که به فشارهای وارده بر ما افزوده است. ما که مجبوريم در ماه تنها دو بار عزيز خود را ملاقات کنيم، تماس های تلفنی آنان اندک دل خوشی برای ما ن بود که از طريق آن می توانستيم از سلامت عزيزانمان مطلع شويم که اين اندک دلخوشی را هم تاب نياوردند و از ما گرفتند. در صورتی که ساير زندانيان اين زندان که جرايمی از قبيل قتل و قاچاق مواد مخدر دارند ، به راحتی می توانند به هر ميزان که دوست دارند از تلفن استفاده کنند اما زندانيان مظلوم ما که تنها به دليل عقيده شان در محبس گرفتار شده اند، اين امکان را ندارند و تنها چند دقيقه در روز می توانند با خانواده خود صحبت کنند و شرايطشان از زندانيان عادی بدتر است.

آقای جعفری دولت آبادی

در آستانه ولادت پرسعادت حضرت علی( ع ) از شما که دادستان هستيد، تقاضای داد داريم. تا به اين وضعيت رسيدگی کنيد و اجازه ندهيد که بيش از اين در حق ما و عزيزان دربندمان ظلم و جفا شود.

به ياد داشته باشيم همه آنچه انجام می دهيم در پيشگاه خداوند ثبت می شود: “انا کنا نستنسخ ما کنتم تعلمون”(جاثيه-۲۹)

اگر ايمان به خدا و روز اخرت در قلوب ما نفوذ کرده باشد و تنها به زبان اسلام نياورده باشيم” قولوا اسلمنا و لما يدخل الايمان فی قلوبکم…”(حجرات ۱۴)، چگونه می توانيم بنشينيم و اين بی عدالتی ها را ببينيم . در حالی که حضرت علی (ع) حتی دزديده شدن خلخال پای زن يهودی را تاب نياورد.

ما تعدادی از خانواده های زندانيان سياسی زندان رجايی شهر ضمن اينکه خواستار رفع محدوديت های ايجاد شده برای عزيزان دربند مان هستيم، از شما می خواهيم، آن دسته از زندانيانی که بازجويی های آنان پايان يافته و در بلاتکليفی به سر می برند، بتوانند از آزادی برخوردار شوند تا در محکمه ای صالح به اتهامات آنان رسيدگی شود.

همچنين از جنابعالی تقاضا داريم زندانيانی که حکم شان صادر شده اما هنوز مورد تجديدنظر قرار نگرفته است، تبرئه شوند و کسانی که حکمشان در دادگاه تجديدظر تاييد شده و در حال اجرای حکم هستند، بتوانند حتی الامکان با استناد به بندهايی از ماده ۲۷۲ آيين دادرسی کيفری از اعاده دادرسی برخوردار شوند، در غير اين صورت از حق مرخصی استفاده کنند و بتوانند دراين روز بزرگ کنار خانواده هايشان باشند.

خانواده های باستانی، زيدآبادی، سحرخيز، سليمانی، بداغی، محموديان، طبرزدی، رفيعی فروشانی

والسلام