فشار شديد بازجويان به ابراهيم يزدی برای انحلال نهضت آزادی، جرس

شبکه جنبش راه سبز (جرس):به نقل از اطلاعاتی از زندان اوين وگفته های زندانيان آزاد شده ،ابراهيم يزدی دبير کل نهضت آزادی تحت فشار شديد بازجويان قرا دارد اما درعين حال از روحيه ای مناسب وقوی برخوردار است واز درون سلولش در بسياری از اوقات روز صدای تلاوت قرآن می آيد.

به گزارش جرس ابراهيم يزدی به رغم سن بالا وبيماری سرطان از فردای عاشورا بازداشت شده و هيچ گونه تماسی با خانواده خود غيراز يکبار که داروهايش را طلب کرده بود نداشته است. اين درحالی است که طی مدت بعد از انتخابات يزدی سه روز که در بيمارستان بستری بود نيز تحت بازداشت بود که به سرعت آزاد شد.اما پس ازعاشورا با اينکه وضعيت حال دبير کل نهضت وخيم تر از گذشته است وی بيش از يک ماه است که در انفرادی حضور دارد و هيچ ملاقاتی نه با وکيل نه با خانواده خود نداشته است.

موج فشار های شديد امنيتی به نهضت آزادی، قديمی ترين تشکل سياسی حاضر درکشور برای لغو وتعطيلی کامل اين حزب توسط خود اعضا ورهبران آن است .برای اين کار هم نيروهای امنيتی از هيچ کاری فروگذاری نمی کنند تا جايی که خانواده دکتر يزدی وتوسلی را به گروگان گرفتند.دو دختر محمد توسلی که خواهر زاده های دکتر يزدی نيزهستند برای تحت فشار قرار دادن رهبران نهضت بازداشت شده اند تا محو شدن نهضت آزادی با نيم قرن فعاليت سياسی توسط دبيرکل وشورای مرکزی خود حزب اعلام شود.کاری که بعيد است توفيقی درآن حاصل شود چرا که نهضت دوره های مختلف فشار سياسی وامنيتی را از سرگذرانده است.

همچنين روز چهارم بهمن ماه يازده تن از چهرهای ملی - مذهبی با صدور بيانيه ای نسبت به در خطر بودن سلامت دکتر ابراهيم يزدی هشدار دادند. ابولفضل بازرگان، محمد بسته نگار ، حبيب الله پيمان ، غلامعباس توسلی ، رضا رئيس طوسی ، عزت الله سحابی ، هاشم صباغيان ، احمد صدر حاج سيد جوادی ، اعظم طالقانی ، نظام الدين قهاری و علی اکبر معين فر در بخشی از نامه خود هشدار داده بودند که شنيده ها حاکی است که دکتر يزدی در سلول انفرادی بسر برده و از امکانات متناسب با شرايط جسمی محروم بوده و کسانی که ايشان را به تازگی ديده اند وضعيت نامناسب ناشی از بيماری و فشارهای زندان را در چهره تکيده اش گزارش می نمايند . اين وضعيت زنگ خطری جدی برای سلامتی دکتر يزدی است . متصديان امور بايد بدانند اين نحوه برخورد در مقابله روشن با آموزه های دينی و منشور حقوق بشر و قوانين مدنی کشور است و آيا می دانند روايت دربند کشيدن پيرمردی هفتاد و هفت ساله ای با آن سوابق ملی و آزادی خواهانه در چنين وضعيت جسمی را آيندگان اين مرز و بوم چگونه خواهند نوشت و چه قضاوتی خواهند کرد؟