احمدی‌نژاد در يک گفت‌و‌گوی تلويزيونی: دولت مديريت مترو را می‌خواهد، ايلنا

- تدابير مديريت در شهر هميشه عقبتر از رشد ترافيک است
- دولت برای مسايل تهران راهکار دارد و بزودی وارد عرصه می‌شود
- قيمت مسکن با همکاری مردم و اقدامات دولت به قيمت سال ۸۵ خواهد رسيد
- استان جديد البرز از داخل تهران ايجاد می شود.

ايلنا: رييس جمهور چهارشنبه شب در گفتگوی مستقيم با مردم تهران که از برنامه تهران ۲۰ شبکه ۵ سيما پخش می شد به سوالات متعدد در بخش های شهری تهران پاسخ گفت.
به گزارش ايلنا،‌ متن کامل گفتگوی احمدی ن‍ژاد در اين برنامه به شرح ذيل است:

مجری برنامه تهران ۲۰: با توجه حضور شما در گذشته در شهرداری تهران، آيا هم اکنون که بالاترين مسئوليت اجرايی کشور را بر عهده داريد هنوز هم دغدغه پايتخت و استان تهران را داريد؟
رييس‌جمهور: بسم الله الرحمن الرحيم. اللهم‌ عجل‌ لوليک‌ الفرج‌ والعافیة والنصر واجعلنا من‌ خير اعوانه‌ و انصاره‌ والمستشهدين‌ بين يديه. خداوند را سپاسگزارم که فرصت گفتگو در خصوص موضوعات تهران را به من عنايت کرد. تهران مرکز ايران و موجب افتخار همه مردم و نقطه اتکای ملت ايران است. مردم تهران در همه صحنه‌های حساس و تاريخ ساز پيشگام ملت ايران بوده اند، هستند و خواهند بود. ياران صميمی ملت ايران و فداکاران بزرگی در تهران هستند. افتخار مضاعفی نصيب بنده است که هم خدمتگزار مردم تهران و هم شهروند تهرانی هستم، گرچه همه جای ايران سرای من است و همه ايرانی‌ها عزيز هستند و همه، تهران را دوست دارند. از بهترين دوران عمرم آن دو سالی بود که در شهرداری تهران در خدمت مردم بودم و برخی صحنه‌های آنجا برايم افتخار ابدی است. آن زمانی که احساس کردم خادم هستم و می‌توانم خيابان‌های تهران را تميز کنم، آن احساس خيلی شيرينی بود که هميشه در ذهن و دل من هست.

مجری برنامه تهران ۲۰: آيا امور تهران که محل تلاقی عقايد مختلف سياسی است دستخوش اين عقايد قرار می‌گيرد يا نه؟
رييس‌جمهور: عقايد سياسی در همه کشور وجود دارد، گرچه اتفاقاتی که در مرکز می‌افتد اگر ساير نقاط درآن دخالت نداشته باشند به طور طبيعی ممکن است ساير نقاط را تحت تأثير قرار دهد. نمی‌توانم اين را نفی کنم، بالاخره تصميم گيريهايی که در سطح کشور می‌شود تحت تأثير مسائل سياسی است اما همه تلاش دولت اين است که عرصه خدمتگزاری را از عرصه مسائل سياسی به طور کامل جدا کند. آنچه می‌ماند خدمتگزاری است چرا که مسائل سياسی هميشه بوده است. البته حق همه آحاد ملت ايران است که ديدگاهها و انديشه‌های خود را داشته باشند اما اگر بحث‌ها بخواهد مسائل را متوقف يا منحرف کند و يا به مردم صدمه بزند، حتماً مضر است. دولت چه در دوره نهم و چه در دوره دهم تلاش می‌کند خود را از مسائلی که آسيب می‌زند، کنار بکشد و اجازه ندهد اين مسائل در تصميمات دولت دخالت کند. در تهران هم همين طور بوده است دولت بدون توجه به مباحثی که وجود دارد و فارغ از سلايق و گفتگوهای مختلف آنچه را که وظيفه اش بوده، انجام داده است. دولت با وجود سلايق گوناگون در مديريت شهر تهران در دوره‌های مختلف، به وظيفه اش عمل کرده است.

مجری برنامه تهران ۲۰: شهرستان‌های استان تهران نيازمند پل‌های ارتباطی و زيرساختی مناسبی هستند که بتواند اين استان را به عنوان پايتخت ايران به خوبی نشان دهد آيا اين پرسش و احساس پيگيری که بتواند تهران را سريعتر در جايگاه خود قرار دهد، از جانب جنابعالی از مديران دولتی هست و اين پيگيری‌ها چگونه صورت می‌گيرد، مردم مايلند بيشتر بدانند؟
رئيس جمهور: بگذاريد يک مقدار کلان‌تر قضيه را ببينيم، مسائل تهران در مسائل کشور تأثير دارد و مسائل کشور هم بلافاصله در تهران منعکس می‌شود و بسياری از مسائلی که امروز در تهران داريم به معنای مشکلاتی که مردم لمس می‌کنند، مشکل خود تهران نيست، مشکل جای ديگری است که به تهران منعکس شده است. فرض کنيد در استان‌های ما اشتغال زايی وجود نداشته باشد يا به ميزان مورد نياز وجود نداشته باشد يا امورات مردم نگذرد، سطح رفاه پايين باشد، آموزش، بهداشت، حمل و نقل و کشاورزی نباشد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در اين صورت به طور طبيعی جريان جمعيت به سمت تهران می‌آيد؛ اين مهاجرتی که به طور گسترده طی دهه‌ها اتفاق افتاد کاری کرد که برنامه ريزان شهری در تهران هميشه از تحولات عقب بمانند يعنی هر چقدر در تهران کار انجام می‌شود، تحولات از آنها جلوتر است يعنی رشد نيازها بسيار بالاتر از رشد فعاليت‌هايی است که در چند دهه اتفاق افتاده است؛ اين يکی از علل اصلی مشکلات تهران است. يک سری از مشکلات هم وجود دارد که مال خود تهران و جغرافيای اين استان و شرايط آن است. دولت به دلايل گوناگون به استان تهران و شهر تهران حساس است، قطعاً کارهايی که در محدوده وظايف دولت است به طور مستمر پيگيری می‌شود اما در کنار اين، دولت کار بزرگی را آغاز کرد. دولت نهم سعی کرد آن علتی را که از بيرون به تهران منتقل می‌شود، مهار کند يعنی يک نگاه دولت در سفرهای استانی، ضمن اينکه همه جای کشور بايد آباد شود، اين بود که اين جريان جابجايی جمعيت را که نقطه ثقل آن به سمت تهران است، مهار کند و خوشبختانه تا حد زيادی مهار شده است. آمارگيری‌ها و سرشماری‌ها و گزارش‌هايی که مرکز آمار و ساير نهادها تهيه کرده اند نشان می‌دهد که جريان جمعيت که به سرعت به سمت تهران می‌آمد، به شدت افت کرده و اين يک موفقيت است. متوقف شدن اين جريان هيچ وقت صورت نمی‌گيرد، ما به صفر نخواهيم رسيد چون به طور طبيعی مردم ازدواج می‌کنند، برای درس خواندن می‌روند و جابجا می‌شوند بنابراين يک جابجايی طبيعی در درون يک ملت به مانند آنچه بين يک ملت و ملت ديگر صورت می‌گيرد، وجود دارد و در حد يک دهم درصد يا دو دهم درصد، طبيعی است.

مجری برنامه تهران ۲۰: حاشيه نشينی های اطراف تهران چيست ؟
رييس‌جمهور: در حال حاضر ۸ هزار نفر حاشيه‌نشين در استان تهران وجود دارند، آن حاشيه نشينی حاصل جريان آن مهاجرت سنگين است و طبيعی است. زمانی افرادی رشد می‌کنند و در يک محلی جا نمی‌شوند يا برای کار خاصی بايد (به شهر ديگری) بيايند؛ دانشمند يا هنرمندی است که امکان کار در محل خود را ندارد بنابراين بايد مهاجرت کند يا کسی که ازدواج کرده است يا برای کار خاص يا مأموريتی به محل ديگری می‌رود؛ اين يک جريان طبيعی است و تأثير چندانی ندارد. اما جريان غيرطبيعی بر اثر سياست‌های غلط اجتماعی و اقتصادی طی ساليان طولانی باعث شد مناطق کشور محروم بمانند و مردم چاره ای برای زندگی نداشتند و بايد به تهران می‌آمدند؛ آنها مردم ما و همه، عزيز هستند. در حال حاضر جريان غيرطبيعی مهاجرت به تهران مهار شده است. بخشی هم کارهايی است که بايد در استان تهران انجام شود، که در اين راستا دو سفر به استان تهران انجام داديم، غيراز کارهای جاری که انجام می‌شود مصوباتی داشتيم که در حال پيگيری است و دارد کار می‌شود. اما برخلاف تصور فعلی مردم، حجم کاری که در استان تهران بايد بشود کمتر از استان‌های ديگر نيست؛ ما در گذشته، يک تهران را داشتيم آن هم بخشی از تهران که می‌شد بگوييم يک زيرساخت و يک چارچوب محدود دارد. بقيه جاها چه؟ اسلامشهر الآن يک شهر بزرگ است و نيازمندی‌های فراوان دارد، کرج در حد يک استان است، ورامين و اطراف ورامين، نظرآباد، رباط کريم، نسيم شهر و گلستان هر کدام يک شهرستان بزرگ هستند و نيازهای فراوان دارند که بايد به آنها توجه کنيم. تدابير مديريت ترافيک در شهر تهران هميشه از رشد ترافيک عقب‌تر است.

مجری: آيا ترافيک تهران راه حلی دارد؟
رييس‌جمهور: قطعاً راه حل دارد اما بايد پذيرفت که اين ترافيک برای مردم مشکل زا شده است. ترافيک تهران را کاملاً حس می‌کنم و از نظر آلودگی ناشی از ترافيک نيز در مرکز آلودگی هستم. يکی از راه‌های مهار کردن ترافيک تهران جلوگيری از مهاجرت به اين شهر است. برای کاهش ترافيک تهران بايد در سه سطح برنامه ريزی کرد که در گام نخست بايد ظرفيت جابه‌جايی عمومی به سرعت گسترش يابد که اين موضوع راه حل اثبات شده و دوای درد است. در يک دوره ای، يک دوربرگردان ساده برخی مشکلات ترافيک تهران را حل می‌کرد و اکنون نيز با بهسازی و برخی اصلاحات می‌توان گام‌های مفيدی برداشت. هر اقدامی در ترافيک وضع را بهتر می‌کند اما به نقطه کمال نمی‌رساند زيرا عوامل موثر در ترافيک روزانه در حال تغيير است به اين ترتيب که تعداد خودروها افزايش می‌يابد و تقاضای خودرو نيز روز به روز بيشتر می‌شود. ترافيک تهران را می‌توان مديريت کرد. اگر امروز شهروند تهرانی در هر سفر شهری نيم ساعت تاخير دارد بايد آن را به تدريج کاهش داد و اين به معنای موفقيت است. اقداماتی از قبيل بهسازی و مديريت تقاضا از ديگر راه‌های مهار کردن ترافيک تهران است. روزانه ۱۴ تا ۱۵ ميليون سفر در تهران انجام می‌شود که اين آمار زيادی است و با اقداماتی چون دولت الکترونيک می‌توان از ميزان آن کاست. تغيير ساعت، طرح زوج و فرد خودروها و کاربری‌های شهری از ديگر راهکارهای کاهش ترافيک در تهران است. اگر کاربری‌های گوناگون در نقاط مختلف شهر تهران بدون برنامه باشد و دسترسی‌ها مناسب نباشد، تهرانی‌ها مجبور می‌شوند از وسيله نقليه شخصی استفاده کنند و سفرهای سواری افزايش يابد. از سی و پنج، چهل سال قبل، تهران به دنبال کارهای کلان بوده و مطالعات فراوانی صورت گرفته است. شبکه بزرگراهی طراحی شده که خوشبختانه بخش زيادی از آن اجرا شده است و اکنون هم اجرا می‌شود. يک بخش مهم، حمل و نقل ريلی است که بتواند جمعيت انبوه را جابه‌جا کند و ديگری اتوبوسرانی؛ اگر اين دو خوب و درست کار کنند، بخش عمده‌ای از نياز شهر تهران برطرف می‌شود. بايد عالمانه کار کرد؛ از نظر علم و دانش همه اينها را در داخل کشور داريم؛ شايد فناوری را نداشته باشيم، اما در عمل هم بايد علم و دانش را به کار بيندازيم تا سرعت ايجاد شبکه‌های ريلی ما از سرعت تقاضا برای جابه‌جايی بيشتر شود. اين شبکه ريلی می‌تواند شامل متروی زيرزمينی، روزمينی يا بالا زمينی باشد؛ مونوريل هم يکی از اين سيستم‌هاست. مترو يعنی وسيله نقليه بدون مزاحمت يا برخورد با تقاطع که قادر است انبوه جمعيت را با سرعت بالا جابه‌جا کند؛ اين راه حل اصلی است که بايد برای تهران دنبال کنيم.

مجری: ‌دولت الکترونيک هنوز توقعات را برآورده نکرده است.

رييس جمهور: توجه داشته باشيد که دولت الکترونيک معجزه نمی‌کند. دولت الکترونيک ممکن است سرانه سفر روزانه افراد را يک دهم کاهش دهد، اين طور نيست که يکدفعه به صفر برساند يا يک و هشت دهم را به يک برساند؛ زيرا افراد وقتی وقت دارند در خانه نمی‌نشينند، به ديدار دوستانشان می‌روند يا برای خريد و تفريح بيرون می‌روند که البته اشکالی هم ندارد. دولت الکترونيک يکی از مجموعه اقداماتی است که مثال زدم؛ جميع اقدامات است که می‌تواند تاثير درخور توجهی بگذارد.
در مورد طرح تغيير ساعات شروع به کار در اوج ترددها، هفده سال تحقيق و مطالعه و تجزيه و تحليل انجام گرفته بود که در آن به اين نتيجه رسيديم ساعات شروع کار بانک‌ها در ساعت اوج ترافيک بيشترين تاثير را دارد؛ اگر اين ساعت را جابه‌جا کنيم، ۱۳ درصد تقاضا و تردد در ساعت اوج کاهش می‌يابد. اين کار خيلی بزرگی بود، اما رفت و مسائلی پيش آمد و تبديل به قانون و سرانجام متوقف شد. به همين دليل است که می‌گويم مجموعه کار بايد دست به دست هم بدهد تا اتفاقی بيفتد. استان تهران برای دولت بسيار مهم است. همه جای کشور برای دولت مهم است. باورم اين است که مردم استان تهران نيز دوست دارند شهر تهران آباد باشد؛ بالاخره عرق ملی و دلبستگی به سرزمين مقدس است.
دولت به تهران توجه جدی دارد و تا اکنون هم به مسائل آن توجه کرده است. مجموعه اتوبوسی که از سال ۸۰ تا ۸۳ به تهران اختصاص داده شد ۹۱۵ دستگاه بود در حالی که از سال ۸۴ تا ۸۷، ۳۹۰۰ دستگاه اتوبوس با يارانه ۸۲ و نيم درصد به تهران اختصاص يافت که نشان دهنده توجه دولت به تهران است. متروی تهران با جهش مواجه بوده است. يک ناهماهنگی در تهران وجود دارد که بخشی از آن مربوط به قوانين است. حد و مرز روابط بين شورای شهر و شهرداری تهران و دولت درست تنظيم نشده است؛ دولت بودجه را می‌دهد ولی نمی‌تواند خودش تصميمی بگيرد يا نظارتی بکند که اين بودجه در کجا هزينه بشود. ما سعی کرديم دخالت نکنيم، بودجه را داديم و گفتيم که مديريت شهری قطعاً‌ کارها را انجام می‌دهد.
دولت در اين باره نظر تخصصی دارد. بالاخره پاسخگوی تهران واقعاً کيست؟ و اين نکته مهمی است. دولت به طور کلان خود را مسئول می‌داند اما وقتی در ساز و کار اجرايی مقداری مشکلات پيدا می‌شود ما فکر می‌کنيم مديريت شهر تهران بايد متمرکز باشد و کار کند و پاسخ دهد و دولت هم کمک و جهت گيری کلان را مشخص کند. در همين جهت سعی کرديم حرکت کنيم و هر نيازی مطرح شده سعی دولت اين بوده است که در اسرع وقت تأمين کند. تلاش دولت اين بوده است که هر موضوعی از تهران که در کميسيون دولت و هر بخشی از دولت مطرح است معطل نشود و سعی شده است بيشترين توجه ممکن انجام شود و تصميم گيری صورت گيرد.
در مورد خط متروی تهران، در اين چهار سال سه بخش افتتاح شده که مجموع آن چهارده، پانزده کيلومتر است و بيشتر نمی‌تواند باشد، اين در حالی است که واگن و تجهيزات اضافه نشده است.

مجری برنامه تهران ۲۰: آيا اين مقداری که اشاره کرديد بهره برداری می‌شود؟
رئيس جمهور: بله.

مجری برنامه تهران ۲۰: ظاهراً ۱۰۵ کيلومتر خط آماده وجود دارد اما واگنی برای آن وجود ندارد.
رئيس جمهور: من اين را از شما می‌شنوم و از اين موضوع خوشحالم. مديريت بايد طوری برنامه‌های خود را تنظيم کند که هر مقدار که تونل آماده شد قطار آن نيز آماده باشد تا بتواند از آن بهره برداری کند و اين بهتر از آن است که صد کيلومتر تونل بزنيم اما قطار نداشته باشيم؛ چرا که اگر همين امروز قطار سفارش بدهيم حداقل دو سال ديگر آماده می‌شود در حالی که ما پول خود را در تونل صرف می‌کنيم. به نظر می‌رسد بهتر از اين می‌توان از منابع در تهران استفاده کرد.

مجری برنامه تهران ۲۰: نظر دولت درخصوص متروی تهران و اينکه گفته می‌شود دولت بودجه لازم را در بخش عمرانی مترو اختصاص نداده است چيست؟
رئيس جمهور: گفتن اين حرف خيلی آسان است. در اين نمودار کمک عمرانی دولت به مترو مشخص شده است. در اين نمودار کمک دولت به مترو جهش يافته است و همچنين در خصوص افزايش تعداد اتوبوس برای تهران نيز بعد از سال ۱۳۸۴ جهش را نشان می‌دهد. حتی سال ۱۳۸۸ يارانه جابه‌جايی مترو جهش يافته است. بودجه در اختيار دولت نيست، بودجه در اختيار قانون بودجه است و عددی نوشته و فرضاً اعلام می‌شود صد ميليارد تومان به متروی تهران اختصاص داده شود و پنجاه ميليارد به جای ديگر و همين طور بودجه تقسيم می‌شود و ما نيز موظف هستيم براساس آن برنامه صد ميليارد به مترو اختصاص دهيم. اينکه صد ميليارد به مترو بدهيم مشروط به تأمين درآمدهای دولت است و متناسب با درآمد دولت بودجه را اختصاص می‌دهند و پايان سال هميشه يک نسبتی از بودجه کل اختصاص می‌يابد چون درآمدها در بودجه غيرواقعی پيش بينی می‌شود و محقق نمی‌شود. هفتاد درصد، هشتاد درصد و شصت درصد در اين چهار سال همواره آن درصدی که به کل کشور داده ايم پايين تر از آن درصدی بوده است که به متروی تهران داده ايم.

مجری برنامه تهران ۲۰: حدود ۲۹۶ ميليارد تومان بوده است که احمدی نژاد پاسخ داد: همين امسال تا الان به کلانشهرها ۵۹ درصد از بودجه را اختصاص داده ايم اما به تهران ۷۰ درصد داده ايم و دولت اين توجه را داشته است؛ ضمن اينکه ما نمی‌توانيم جاهای ديگر را متوقف کنيم چون آنها نيز مسئول دارند، نماينده دارند، حسابرس است و ديوان محاسبات است و پرسيده می‌شود شما بر چه اساسی اين کار را کرده ايد.
رئيس جمهور: من خيلی متاسفم در حالی که بحث‌ها بايد علمی مطرح شود به بحث‌های در سطح خيلی پايين کشيده می‌شود و اعلام می‌کنند ما طلبکار هستيم و دولت نداده است در حالی که اگر کسی از دولت طلب داشته باشد مگر دولت می‌تواند آن را نپردازد؟

مجری برنامه تهران ۲۰: در مورد بودجه‌های معوق توضيح دهيد؟
رييس‌جمهور: يک معوقه داريم و آن اينکه مترو و شهرداری تهران اقساط بانکها را به آنها برنگردانده اند. درباره يارانه بليط، يارانه بليط واقعاً رقمی نيست. مثلاً در کل کشور ۷۰ ميليارد تومان يارانه حمل و نقل برای اتوبوس و مترو است و ما ۲۰ ميليارد تومان آنرا برای تهران گذاشته ايم و اين را هم وقتی که درآمد بيايد می‌دهيم. اگر ما به کل کشور ۷۰ درصد بودجه شان را داده ايم حتماً به تهران به علت توجه دولت بيش از ۷۰ درصد را پرداخت کرده ايم و چيزی پيش دولت نيست واين رقم در بودجه است و قانون آن نيز معلوم است. بالاخره ما برای تهران راه حل داديم و من فکر می‌کنم که بزودی بايد در مسائل تهران دخالت کنم چون می‌بينم با بگو مگوهای بی جهت مردم در ترافيک عذاب می‌کشند. بنده به عنوان يک کارشناس ترافيک معتقدم که مترو قطعاً برای تهران لازم است اما در کنارش معتقدم بايد در زمينه مترو سرمايه گذاری کنيم. ساخت مترو در زمين تهران بتدريج انجام می‌شود و اين، زمان طولانی می‌برد مگر اينکه با سرعت انجام بدهند. سی سال است که کارهای مترو در تهران انجام می‌شود، اما بالاخره ما چند کيلومتر مترو داريم و در چند کيلومتر آن قطار حرکت می‌کند؟ زمين تهران سست است و شما از هر زمين شناس و تونل سازی بپرسيد می‌گويد کار سخت است و گران درمی آيد. اين را ما بايد انجام بدهيم و اين زيرساخت لازم است و هفت خط برای آن تصويب شده است. دولت هم طبق معمول بودجه‌ها را خواهد داد اما هيچ وقت سرعت ساخت مترو نمی‌تواند از سرعت رشد تقاضا جلو بزند. تقاضا جلو زده است و ما عقب هستيم. بايد از روش‌هايی استفاده کنيم که سريعتر به ما نتيجه بدهد. دولت خود مديريت مترو را بر عهده می‌گيرد، بودجه اش را می‌گذارد و می‌سازد و قيمت آن نيز تا ده، پانزده سال بالا نخواهد بود و به سرعت هم آن را تمام خواهد کرد. من حتماً اين تصميم را گرفته ام و حتماً مدير تعيين می‌کنم و قطار هوايی را هم خواهيم کشيد. اما خواهشم از شورای شهر و شهرداری اين است که همکاری کنند، ما هيچ نمی‌خواهيم، يک ريال هم نمی‌خواهيم. بالاخره چهار سال دولت پول می‌دهد و از آن طرف با يک سری حرف‌هايی که واقعيت ندارد مواجه است. ما در موضعی نيستيم که الآن جواب بدهيم، دولت بايد سؤال کند و بگويد اين پولی که داده است شما چطور خرج کرده ايد. بيش از ۸۵۰ ميليارد تومان هم اقساطی است که بايد به بانک‌ها می‌دادند و بانک‌ها پرداخت کرده اند ولی برنگشته است. به بانک‌ها گفتيم مراعات کنيد و اين جدا از وام‌هايی است که شهرداری تهران در اين سال‌ها گرفته است و ما هيچ محدوديتی ايجاد نکرديم. قطار هوايی در دنيا شناخته شده است، از برخی تعجب می‌کنم که بين قطار هوايی و متروی زيرزمينی دعوا درست می‌کنند. اين دو، سيستم جابه‌جايی است که می‌توانند با هم کار کنند. بين اينها نيز بايد اتوبوس باشد و ارتباط‌ها را برقرار و تنظيم کند و ايستگاه‌های اين دو سيستم نيز می‌تواند همديگر را پوشش دهد و تغذيه کند و اين از نظر علمی شناخته شده است. هزينه قطار هوايی قطعاً کمتر از متروست يعنی قابل اثبات است که به ازای هر نفر جابه‌جايی کمتر از نصف متروست و اين بدان معناست که ما می‌توانيم از پول خود دو برابر استفاده کنيم. دو سال و نيم قبل با يکی از کشورهای اروپايی که سازنده سيستم‌های قطار است و جزو پيشرفته ترين‌هاست مذاکره کرديم و چهار شرکت ذی ربط اين کشور با هم مجموعه ای را تشکيل و پيشنهاد دادند که قطار هوايی تهران را بسازند و خودشان بودجه آن را بياورند و بعداً بگيرند. ما اين موضوع را به مديريت شهری تهران پيشنهاد داديم و قرارداد آن نيز آماده است حتی گفتيم بودجه اش را دولت تأمين می‌کند و شما لازم نيست بودجه بدهيد ولی باز اين موضوع در همين حرف‌ها افتاد. اين در حالی بود که شورای شهرسازی و شورای عالی ترافيک نيز آن را تصويب کرد و ما هم گفتيم خودمان حاضريم جلو بياييم. وقتی خود بنده شهردار بودم در شورای شهر تصويب شد. در اين سيستم ما دو حلقه مرکزی و بيرونی داريم که مجموعاً نود و پنج، شش کيلومتر می‌شود، اين را می‌شود ظرف دو، سه سال ساخت و در کنار آن مترو هم ساخته شود. واقعاً بين اين دو دعوايی نيست ولی خاصيت مترو همين است که مثلاً ۱۵۰۰ ميليارد تومان پول می‌دهيم اما الآن می‌بينيد تونل داريم اما قطارش نيست. خُب می‌شد تونل کمتر می‌ساختيم، قطارش را می‌خريديم که هر قدر ساختيم مردم زود استفاده کنند. اينها بحث‌های فنی است و بحث‌های دعوايی نيست که يکی بيايد اين را متهم کند و يکی ديگری را متهم کند.

مجری برنامه تهران ۲۰: برخی می‌گويند سياسی است.
ريسس‌جمهور: سياسی اصلاً، ما چه دعوايی داريم. من خودم، فرزندم، همسرم و خانواده ام در اين شهر زندگی می‌کنيم و در ترافيک هستيم، واقعاً ترافيک تهران مشکل است اما آدم دلش می‌سوزد که راه حل دارد ولی به محض اينکه راه حلی ارائه می‌کنيم آن را در حرف‌های بسيار سطح پايين می‌اندازند. ما نمی‌خواهيم از پول مردم تهران برای مترو گذاشته شود چون مردم تهران گران ترين هزينه زندگی را می‌دهند. بخشی از مشکلات تهران مشکلات کشور است و چون مرکز سياسی کشور اينجاست مردم تهران هزينه آن را می‌دهند به همين دليل در دولت تصميم گرفتيم که اين هزينه حمل و نقل را از دوش مردم تهران برداريم.
من وقتی شهردار تهران بودم خيلی تلاش کردم وامی بگيرم تا طرح (مترو) را جلو بيندازيم که به هر دليل موفق نشديم و رفتيم از خارج رقمی را گرفتيم که آخر دوره شهرداری‌ام تقريباً محقق شد. اما در اين دولت نهم ما هيچ محدوديتی نگذاشتيم؛ هر مدير بانکی که از وام حرف زد، گفتيم فوری بدهيد زيرا تهران چيزی نيست که بگوييم فقط آقای شهردار يا مترو مسئول است؛ نه، هر کاری که هر کسی می تواند بايد برای تهران انجام دهد. به همين دليل من تصميم گرفتم مديريت مترو را به دولت برگردانم؛ بودجه آنرا هم خواهيم گذاشت و با همين بودجه خواهيد ديد که انشاء الله کارهای مترو انجام می شود و به سرعت جلو خواهد رفت. بالاخره، بنده خادم مردم، در کار ساختمانی بودم، ساختمان و راه ساخته ام و می فهمم؛ بالاخره پشت بولدوزر و لودر هم نشسته و کار کرده ام؛ لودر و بولدوزر را هم می فهمم چيست، مترو را هم می فهمم، کار ساختمانی را هم می فهمم. ما اين بار را حتماً بايد از روی دوش تهران برداريم؛ تهران کارهای بسياری دارد؛ خود فضای سبز و نظافت تهران کارهای زيادی است. بخشهای ديگری هست که قابل واگذاری است، مسکن، ميراث فرهنگی، آب، برق و فاضلاب در تهران قابل واگذاری است و ما آمادگی داريم همه اينها را واگذار کنيم تا اين مديريت بخشی در تهران در اختيار شهردار محترم يا در اختيار شورای شهر، هماهنگ و متمرکز شود. اما مترو يک موضوع ويژه است، ما داريم پول می دهيم و از طرفی هم تحت فشار و متهم هستيم؛ چرا اين کار را کنيم؟ خودمان با سرعت می‌سازيم، انشاء الله در اختيار مردم هم قرار می‌دهيم.

مجری برنامه تهران ۲۰: آيا سرانجام معتقديد مديريت شهری بايد در اختيار دولت باشد يا اينکه بر اساس رأی مردم شهردار انتخاب شود؟ چنانچه شهردار را هم بتوان با رأی مردم انتخاب کرد شايد دولت و شورای شهر بهتر بتواند پرسش کند.
رئيس جمهور: درست است؛ ما معتقديم مديريت شهری بايد در اختيار مديريت شهری باشد؛ الان شورای شهر داريم و شهرداری هم داريم. بايد شهرهای کشور را طبقه بندی کنيم، بعضی شهرها ممکن است بتوانند بخش مهمی از اين مديريت را در حال حاضر به عهده بگيرند زيرا مديريت هم هزينه و هم توان اجرايی و ساختار لازم دارد. بسياری از شهرهای کشور توان پذيرش اين را که بار بيشتری بر روی دوششان بگذاريم، در حال حاضر ندارند و اين شهرها عمدتاً با کمک دولت سرپا هستند و اگر بخواهيم هزينه هايشان را بالا ببريم به مردم فشار می آيد. لزوماً مديريت واحد شهری افزايش درآمد برای شهر نمی کند، چه بسا هزينه های شهر را بالا می برد؛ کما اينکه آنطوری که در قانون برنامه پيش بينی شده بود حتماً هزينه های شهر را بالا می برد گر چه ما هميشه آمادگی داشتيم که آن کار را انجام دهيم.ما فکر می کنيم دولت بايد به مسائل کلان تری برسد و مترو را که من گفتم از روی ناعلاجی است.

مجری برنامه تهران ۲۰: آيا منظورتان اين است که مترو را دولت بسازد و به مديريت شهری واگذار کند؟
رئيس جمهور: بله ما می سازيم و آنرا به مديريت شهری می دهيم؛ ما نمی خواهيم آنرا مديريت کنيم. اين بحث ها در بخش های ديگری چون اتوبوسرانی هم هست؛ بالاخره در اتوبوسرانی الان بايد ببينيم چند دستگاه اتوبوس داريم و چند نفر جابجا می کنند.

مجری برنامه تهران ۲۰: گفته می شود ۶۵۰۰ دستگاه.
رئيس جمهور: بايد ديد هر کدام از اتوبوس ها چند نفر را جابجا می کنند؛ در اين باره يک نرمی در دنيا وجود دارد و اگر متوسط اين جابجايی پايين بيايد معنايش اين است که ما از امکانات خوب استفاده نمی کنيم. بالاخره کف نرم جابجايی ۱۰۰۰ نفر است.

مجری برنامه تهران ۲۰: در مورد ساخت ناهمگون در تهران و گرفتاری نظرتان را بفرماييد.
رئيس جمهور: اينها هست؛ ما برای همه راه حل داريم و همه اينها راه حل شناخته شده دارد. خط ويژه يک راه حل عنوان است، خط ويژه يعنی فرصت را به اتوبوس دادن. حتی می توان همه چراغ ها را برای اتوبوس سبز کنيم و اينها شدنی است منتها در جايی که خط ويژه می زنيم بايد به بهبود جابجايی منجر شود نه اينکه هر خط ويژه ای درست است. من نمی خواهم الان وارد اين بحث شوم، الان خط ويژه ای در تهران داريم که مطلقا علمی نيست اما زده شده است. مردم چاره ای ندارند و می خواهند جابه جا شوند، متوسط تاخير اضافه شده؛ در حالی که ما حمل و نقل عمومی می آوريم، خط ويژه می زنيم تا سرعت بالا برود و متوسط تاخير پايين بيايد. همه مردم برای ما محترم هستند، ما می خواهيم متوسط تاخير کل پايين بيايد يعنی هر کس در تهران جابه جا می شود با سرعت بيشتری جابه جا شود. ما می خواهيم ترجيحا آنهايی که با حمل و نقل عمومی جابه جا می شوند با سرعت بيشتری بروند اما کل ترافيک بهتر شود نه اينکه بگوئيم ۱۰ درصد با سرعت ۸۰ کيلومتر و ۹۰ درصد با سرعت دو کيلومتر در ساعت جابه جا شوند اين که کار علمی نيست. بايد رابطه آن را تنظيم کنيم، من از شورای شهر تهران بارها خواسته ام که شما برای مديريت واحد چه چيزی کم داريد؟ اگر نقص قانونی است بگوئيد ما لايحه می دهيم و اگر مصوبه دولت لازم است بگوئيد باز آن را هم رفع می کنيم. از مديريت شهر تهران بارها خواسته ام که بگويند چه چيزی برای مديريت واحد کم دارند؛ اگر نقص قانون باشد لايحه می دهيم و اگر نياز به مصوبه دولت باشد همکاری می کنيم. مديريت شهر تهران بايد واحد شود، البته برخی موارد مانند پليس راهنمايی و رانندگی دست ما نيست. ما در تهران راحت نيستيم و ممکن است کسی مثل احمدی نژاد بگويد مشکل خود را حل می کنم، کما اينکه داشته ايم اما بايد قدم برداشت. من اصرار دارم مطلقا هيچ کس از خط ويژه استفاده نکند؛ در طول اين ۴ سال دو بار استفاده کرديم؛ يک بار در ۲۰۰ متری انتهای جمهوری و آن هم شبی که پدرم در بيمارستان بود و چند بار از راننده تا رسيدن به بيمارستان انتقاد کردم. يک بار هم ديشب بود که قصد رفتن به مجلس را داشتيم و همين که مشغول صحبت بوديم راننده حدود ۲۰ متر در خط ويژه حرکت کرد. اصرار دارم خودم در جريان ترافيک باشم چرا که با مردم زندگی می کنم.

مجری برنامه تهران ۲۰: در صورت وقوع زلزله در تهران با توجه به بافت های بسيار فرسوده تهران چه تمهيداتی انديشيده ايد؟
رييس‌جمهور: در اين باره هم ما و هم مردم بايد کارهای فراوانی انجام دهيم. در اين بين رسانه ملی بايد آموزش هايی مرتب داشته باشد و روزی نباشد که آموزش درباره زلزله به ويژه در تهران تعطيل شود چون نمی دانيم کی می آيد. از مردم می‌خواهم دعا کنند که زلزله نيايد. اين هم چيزی نيست که کسی فردا بخواهد ما را به تمسخر بگيرد چرا که زمانی يادم هست، گفتم دعا کنيد و شخصی قيافه متفکرانه گرفت و مسخره کرد. همه بايد دعا کنيم اما با دعا کار ما تمام نمی شود. آموزش های رسانه ملی صرفاً نبايد درباره محل خواب يا تهيه کيف کمک های اوليه باشد بلکه بايد ضرورت مقاوم سازی را آموزش دهد و در اين باره فرهنگ سازی کند. ساماندهی چندين هزار هکتار بافت فرسوده در تهران برای دولت غيرممکن است اما خود مردم با تخفيف های شهرداری و کمک های دولت می توانند تک تک بافت های فرسوده محل زندگی شان را مقاوم سازی کنند. خوشبختانه کمبود مهندس نداريم و اگر کارها تقسيم شود، هزينه ها سرشکن خواهد شد. قريب به اتفاق خانواده های تهرانی يعنی حدود ۶۰ درصد آنان می توانند اين کار را با کمک دولت و شهرداری انجام دهند. بافت فرسوده را خود مردم بايد بسازند، شهرداری تخفيف می‌دهد و ما وام می‌دهيم. البته برای بافت فرسوده راه ديگری هم هست که آن بر عهده مديريت شهری است؛ نمونه‌اش را ما در سال ۸۳ شروع کرديم. بين مناطق ۱۴ و ۱۵ وامی را از يک بانک خارجی برای بافت فرسوده گرفتيم؛ شهرداری با اين وام املاک فرسوده را خريداری کرد. اما اين امر را نمی‌توان در مقياس ۶۰۰۰ هکتار انجام داد؛ شهرداری می‌تواند نمونه‌سازی و مردم را تحريک کند تا فعاليت کنند؛ خود مردم هستند که بايد وارد عمل شوند. اگر به آن شخصی که توان ساخت ندارد تسهيلات و تخفيف بدهيم و مقداری کمکش کنيم، بالاخره بافت فرسوده خود را نوسازی می‌کند، زيرا برايش ارزش افزوده دارد؛ می‌تواند در اين مسير برای خود شريک بگيرد؛ همين نياز به فرهنگ‌سازی دارد. در حال حاضر بافت‌های ريز فرسوده زياد است، همان بافت فرسوده ۵۰ متری را اگر بخواهيم بسازيم، خيلی مشکل پيش می‌آيد؛ کوچه بايد باز شود و امکان آتش‌نشانی و امدادرسانی فراهم آيد. اگر بخواهيم طرح خوب شهری داشته باشيم، بايد اين بافت‌ها با هم تجميع شود؛ يعنی سه، چهار يا پنج بافت يکی شود. شورای شهر مصوبه بسيار خوبی داشت و شهرداری هم اعلام و با ارائه تخفيف بابت تجميع از آن حمايت کرده است؛ اين بايد فرهنگ شود که اگر شما ۵۰ متر خود را با ۵۰ متر همسايه کنار هم بگذاريد، زندگی‌تان بهتر می‌شود.
درباره احتمال زلزله و خطر آن برای بافت‌های فرسوده، صدا و سيما بايد طيف وسيعی از آموزش‌ها را جدی بگيرد و در دستور کار خود قرار دهد؛ از امداد و نجات بايد در اين آموزش‌ها باشد تا مقاوم‌سازی. دولت هم البته موظف است تسهيلات و امکانات و يارانه بدهد که مقداری از آن را داده است. نمی‌خواهم بگويم اين ميزان تسهيلات کافی است، اما از همان هم استفاده نشده؛ برای اينکه هنوز فرهنگ آن ايجاد نشده است و آن فرد در بافت فرسوده احساس خطر در برابر زلزله نمی‌کند. اما بالاخره کار طبيعت غيرقابل پيش‌بينی است و گسل تهران هم کار خود را می‌کند. اين گسل که سه، چهار هفته قبل تکان خورد، بيدار شده است و شوخی هم با ما ندارد؛ ما نمی‌توانيم از او خواهش کنيم تکان نخورد؛ می‌توانيم دعا کنيم، اما بايد پيش‌بينی‌های لازم را هم انجام دهيم. ان‌شاءالله که هيچ وقت زلزله نيايد، اما ما بايد آماده باشيم و نيايد بهتر است تا اينکه لرزش خفيفی رخ دهد و آماده نباشيم. آيا به عنوان عالی‌ترين مقام اجرايی بر نهادهای رسمی مانند وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان نظام مهندسی و همچنين معاونت فنی شهرسازی شهرداری برای آمادگی در برابر زلزله نظارت داريد؟ اينها زير نظر رئيس جمهور نيست. اما بنده سه جلسه در جلسات بررسی طرح جامع شهر تهران که به عنوان خط راهنما تصويب شد، شرکت کردم. در اين جلسه شهردار محترم، آقای چمران و کارشناسان حضور داشتند. من در اين حد وارد شدم تا ديدگاه ها و تجربياتی را که از زندگی در تهران، بررسی رفتار تهران و شناخت نيازهای اين شهر به دست آورده بودم، مطرح کنم. خوشبختانه از اين نظرها استقبال شد و تغييرات جدی در طرح جامع به وجود آمد تا راه را برای اقدامات بزرگ باز کند. اما اقدامات در اين مقياس يعنی بازسازی و مقاوم‌سازی بافت‌های فرسوده جز با حضور مردم ميسر نيست؛ خود مردم بايد اين احساس را داشته باشند که نياز است وارد عمل شوند و از وقت و منابع خود هزينه کنند. دولت، شهرداری و شورای شهر می‌توانند کمک کنند؛ نمونه‌سازی‌هايی را می‌توانند انجام دهند، اما اگر اين در ذهن باشد که بافت‌های فرسوده با منابع دولت يا منابع شهرداری بازسازی می‌شود، خير چنين نخواهد بود. البته گروه‌هايی هم هستند که حاضر به سرمايه‌گذاری هستند و آنها هم قطعا بايد از اين تشويق و حمايت‌ها برخوردار شوند؛ اما قطعا نمی‌شود اين بار را فقط روی دوش شهرداری يا دولت قرار داد.

مجری برنامه تهران ۲۰: در جريان انتخابات خواست های مردم متفاوت بود و طبق آمارهای بدست آمده هر کس تعبير خودش را داشت و شما به عنوان رئيس جمهور برای کسب رضايتمندی اکثريت مردم چه برنامه هايی داريد؟
رييس‌جمهور: در بخش اول سؤال شما، شرکت در انتخابات حق مردم است ، مردم آزادند و همه کسانی که در انتخابات شرکت کرده و حتی کسانی که شرکت نکرده اند، محترمند و آزادند. ما نمی پرسيم که چه کسی به کی رأی داد و يا رأی نداد؟ ما دوست و خادم همه هستيم و علاقه من به مردم تهران به همان دلايلی که در اول جلسه گفتم علاقه ويژه ای است، مخلص همه هستيم، دولت، خادم مردم است و بايد کار کند و از امشب بحث های تهران را به جد پيگير می شويم، دولت اجرای مترو را خود در دست می گيرد و با قاطعيت اجرا می کند. ما فشار آورديم و بودجه سنگينی را برای فاضلاب تهران در دولت نهم تصويب کرديم، اين بودجه ۳۰ برابر شده است و به لحاظ ساختاری نيمی از آن تمام شده و نيم بعدی شروع شده است که بايد انجام دهيم. اين کار خيلی بزرگی است و برای آلودگی هوای تهران نيز معاون محيط زيست خود را مأمور کردم تمام راهکارهای ممکن را پيدا کند و سه ماه به آنان فرصت دادم که همه کارشناسان را دعوت و سطح جهان را نيز مطالعه کنند و با حفظ تردد موجود، برای اين وضع راهکار بيانديشند و يک اتفاقی بيفتد که آلودگی را کاهش دهيم. در زمينه توسعه گازسوز کردن واقعاً کار خوبی در دولت نهم صورت گرفته است، الآن هم فشار می اوريم و در تمام تهران ايستگاه های گازسوز کردن خودروها را توسعه می دهيم. برای حل مشکل مسکن نيز مسکن مهر را داريم که برای نخستين بار در ۵۰ سال اخير، منحنی قيمت مسکن بعد از يک پله تند، پايين آمد. هميشه قيمت مسکن يک مدت با شيب کند و دوباره تند بود و برای اولين بار سال اخير اين منحنی برگشت. در دو سه سال اخير هر سال ۳۰ درصد قيمت مسکن بالا رفت و بايد مردم همکاری کنند تا نرخ به سال ۸۵ برگردد. مسکن مهر در تهران فعال است و طرح بزرگی است برای کلانشهرها. بايد الگوی مسکن و زندگی در تهران را عوض کنيم البته برای کسانی که الآن ساکنند نمی توانيم اما برای رشد جمعيت می توانيم اين کار را انجام دهيم. من با زندگی در خانه های ۴۰ و ۵۰ متری مخالفم، فکری که برای شهرسازی است ايرانی نيست. فکر زندگی با اين واحدهای مسکونی کوچک، فرهنگ و انديشه ايرانی نيست. در حالی که ما يک کشور گسترده هستيم چرا مردم نبايد در خانه ای زندگی کنند که حياط و باغچه ای داشته باشد و اين امکان در تهران نيز برای ساکنانی که الآن هستند امکان پذير نيست اما بايد به مرور به وجود آيد، برای رشد جمعيت واقعاً اين کار شدنی است، امکاناتی داريم در همين اطراف تهران و اين امکانات در همه شهرهای بزرگ وجود دارد. در کشورهايی که وسعتشان يک پنجم ايران است، مردم اين طور فشرده در واحدهای ۵۰- ۶۰ متری زندگی نمی کنند. با اين وضع اعصاب همه مردم خرد و يکی دو ساعت در ترافيک و وقتی به خانه می روند نيز در واحدهای ۵۰- ۶۰ متری زندگی می کنند که خسته کننده است. بر فرض اينکه تمام امکانات را فراهم کنيم باز هم با اين شرايط خسته کننده است. با جمعی از دوستان و آقای چمران و گروه های مردم صحبت کرديم که برای اين کار چاره انديشی کنند. در سفرهای استانی گفتم که حداقل به عنوان يک کار فوری ۴ تا ۵ مجتمع تفريحی در تهران بسازيد.
استان تهران و به ويژه شهر تهران به تفريحگاه های بزرگ نياز دارد، گفت: اگر يک خانواده تهرانی بخواهد سالی دو بار از تهران بيرون برود هزينه زيادی دارد به طوری که بيشتر مردم تهران قادر به پرداخت آن نيستند. بايد هزينه ها را کاهش دهيم و راه های دسترسی را تسهيل کنيم. ساخت بزرگراه تهران - شمال را که تقريباً متوقف شده بود جلو انداخته ايم و در شمال و مناطق زيارتی نيز طرح های بزرگراهی و طرح های گردشگری و اقامتی در دست اجرا داريم. مردم از صبح تا شب زحمت می کشند و اين فشارهای تبليغاتی و سياسی را نيز بدون اينکه در آن نقشی داشته باشند، بايد تحمل کنند. مردم تهران بايد بار مرکزيت کشور و ترافيک را تحمل کنند پس بايد حداقل فضاهايی داشته باشيم که خانواده ها بتوانند در روزهای تعطيل نفسی بکشند. الان اگر کسی در شميران ساکن باشد و بخواهد برای دفن عزيزش به بهشت زهرا برود زمان زيادی می برد، به هر حال اين فرهنگ در ايران وجود دارد که با رفتگان خود در ارتباطند. تهران بايد حداقل چهار قبرستان بزرگ داشته باشد و دسترسی ها کوتاه شود که اين امر باعث کاهش رفت و آمدها و کاهش ترافيک و فشارهای عصبی می شود. در داخل شهر چندين امامزاده وجود دارد که بايد اينها را فعال کنيم تا مردم بتوانند عزيزان از دست رفته خود را در همان جا دفن کنند. برخی گفتند اين مسئله خلاف بهداشت است در صورتی که در همه شهرهای دنيا قبرستان ها در محلات است و اين مسئله آثار فرهنگی مثبت دارد و روح را لطيف می کند.
در مورد درآمد مديريت شهری، اگر درآمدهای مديريت شهری فقط از ساخت و ساز ساختمان باشد بايد توجه داشت که هر ساختمانی که ساخته می شود هزينه مديريت شهری را بالاتر می برد. هر يک متر بنا که ساخته شود حداقل به يک متر فضای سبز و خيابان نياز دارد که اين هزينه ها را شهرداری نمی تواند از محل عوارض پرداخت کند. برخی بارها روی دوش شهرداری است که نبايد باشد و ما آماده ايم در اين زمينه کمک کنيم. تسريع در ساخت شبکه حمل و نقل بين تهران و شهرهای اطراف آن را موجب آرامش شهروندان است. با ساخت اين شبکه حمل و نقل، ممکن است خيلی از افراد تهران را ترک کنند. طرح الگوی مسکن تهران در حال نهايی شدن است و در اين طرح از بهترين مشاوران استفاده شده است. اجرای اين طرح، تحولی در الگوی مسکن تهران ايجاد خواهد کرد. تا قبل از سال ۸۴ حداکثر تعداد واحد مسکونی که در يک سال ساخته می شد ۹۵ هزار واحد بود اما در اين چهار سال به طور متوسط سالانه ۱۳۵ هزار واحد مسکونی ساخته شده است. فشار تقاضا زياد است و تهران جا ندارد.
ما بايد به کل استان تهران توجه کنيم. سعی بر آن داريم که توجه ويژه ای به استان تهران داشته باشيم. تفکيک استان البرز از استان تهران که اکنون کارهای مطالعاتی آن به پايان رسيده و در حال بررسی جزئيات است باعث می شود که مديريت های تفکيک شده، عملکرد بهتری داشته باشند. اميدواريم پس از نهايی شدن اين طرح و ارسال و تصويب آن در مجلس، شاهد ايجاد فرصت های جديد در استان های تهران و البرز باشيم و سرمايه گذاری ها سريع تر و بيشتر انجام شود. در دولت دهم مجريان وقت بيشتری برای استان تهران می گذارند و با مشورت با مديران شهری به ويژه شورای شهر تهران می توانيم مشکلات را برطرف کنيم. مصمم هستيم که زندگی در تهران راحت تر شود.

مجری: درباره تکليف حدود ۱۱ هزار نفری طرح انبوه سازی نگين غرب سرمايه گذاری کرده اند؟
رييس‌جمهور: از مردم تهران خواهش می کنم اگر قصد خريد از يکی از کسانی را دارند که آگهی فروش مسکن داده اند به شهرداری مناطق مراجعه کنند. در شهرداری کارت هايی به نام پيش سند تهيه شده است و مطمئناً مشورت با شهرداری ها که آگاهی کافی از وضع ارائه مجوز فروش واحدهای مسکونی دارند به نفع خريداران است. درباره طرح نگين غرب با اينکه به دولت مربوط نمی شد تصميم گرفتيم تسهيلاتی در اختيار انبوه ساز قرار دهيم تا طرح را به اتمام برساند و در اختيار مردم قرار دهد.

مجری: درباره واگذاری دو تيم استقلال و پيروزی به بخش خصوصی نظرتان را بفرماييد؟
رييس‌جمهور: همه تيم های ورزشی کشور عزيزند البته دو تيم تهرانی مورد علاقه تمام مردم ايران هستند. ورزش در استان ها به سرعت پيشرفت می کند با وجود اين، همه کشور دوست دارند که اين دو تيم تهرانی در رده بالا باشند و اين دو تيم بيشترين طرفداران را دارند و در واقع جايگاه آنها ملی است. برای بهبود در وضع اين دو تيم محبوب، تصميم گرفتيم که سهام آنها فروخته و منابعی به نفع اين دو تيم ايجاد شود که اين دو تيم برای مردم باشد و دولت هم کمک خواهد کرد. طرحی را در دولت در دست بررسی داريم که تمام شرکت های دولتی که به نوعی هزينه های تيم های ديگر را پرداخت می کنند بخشی از بودجه خود را به اين دو تيم اختصاص دهند و دولت نيز کمکی در جهت بهبود وضع اين تيم ها انجام دهد.

مجری: برنامه که درباره بحث اشتغال و تأمين هزينه های زندگی نظرتان را بفرماييد؟
رييس جمهور:بحث اشتغال، مهم و پايه و ثبات زندگی است. اگر به ياد داشته باشيد برای تهران از ۳۰ سال قبل در شعاع ۱۲۰ کيلومتری توسعه صنعت ممنوع شد. بيشترين ظرفيت ايجاد اشتغال در صنعت است و وقتی صنعت ممنوع می شود، دو اتفاق می افتد؛ يکی مشاغلی که ثبات ندارند يا خيلی کمکی به اقتصاد نمی کنند، رايج می شود و ديگری بر بيکاری می افزايد. دولت تصميم گرفت به بخشی از صنعت در اين شعاع ۱۲۰ کيلومتری مجوز بدهد چون فلسفه اين ۱۲۰ کيلومتر آلودگی بود و اعلام کرديم صنايع نوين اجازه داشته باشند به شهرک های صنعتی تهران بيايند. هم اکنون ۱۲ شهرک صنعتی داريم که فعال است و ۱۱ شهرک نيز به تصويب دولت رسيده است که به سرعت کارهای آن انجام می شود و اين يعنی زمينه سرمايه گذاری و اشتغال و اين يکی از تصميماتی است که دولت گرفته است. در بنگاه های کوچک نيز سهمی که به تهران داديم، سهم بالايی بود و کاری که در تهران اتفاق افتاد واقعاً کار خوبی بود اما مشکلاتی برای اين طرح پيش آمد که تحليل شد بخشی از آن واقعاً سياسی بود که نمی خواهم وارد آن شوم اما اين گله را دارم از آنهايی که بالأخره از من خوششان نمی آيد چرا به يک طرح خوب آسيب زديد؟ اما اين طرح موفق بود و ما آن را ادامه خواهيم داد و در تهران نيز موفق عمل کرده است و ما در يک سيکل دو تا سه ساله ديگر آن را اجرايی کنيم قطعاً نرخ بيکاری ما به شدت کاهش پيدا خواهد کرد و زير ۵ درصد خواهد آمد که يک نُرم طبيعی است و اين در بازار کار پذيرفته شده است. در همين استان تهران اين طرح شدنی است و در خراسان رضوی اجرا شد، ۵ درصد نرخ بيکاری کاهش پيدا کرد و اين کار شدنی است و مسأله درست نکنيد و آمدند اين را به مسأله اصلی کشور تبديل کردند. همه مشکلاتی که به دليل تصميم گيری بد در دهها سال ايجاد شده بود گردن طرح های کوچک انداختند در حالی که طرح های کوچک در دنيا شناخته شده است و موفق است و می تواند صريحاً اشتغال ايجاد کند. بحث سهام عدالت را در استان تهران داريم که بيش از ۴ ميليون و ۲۶۰ هزار نفر تاکنون در آن واجد شرايط هستند و بخش عمده ای از آن در تعاونی ثبت نام کرده اند و سهامدار شده اند و شناسايی همچنان ادامه دارد، کارگرهای روزمزد ساختمانی به همراه آنهايی که کارمند شرکتی هستند، و بعضی نهادها به تعهدات خود عمل نکردند که سهام آنها را نيز تکميل می کنيم و سهام شهر تهران نيز همانند بقيه تصويب می‌شود.
هدفمند سازی يارانه ها را بزرگترين طرح اقتصادی کشور خواند و گفت : ‌۲۰ سال است که دولت ها می خواستند اين طرح را اجرا کنند اما از آنجايی که هيچ وقت در دل اين طرح نرفتند و آن را کلی ديدند از اجرای آن ترسيدند. ‌در اين دولت به اين نتيجه رسيديم که برای بازسازی اقتصاد کشور راهی جز اين کار نداريم . ‌هم اکنون اگر توليد نفت و گاز را روی هم بگذاريم روزانه ۶ ميليون و ۶۰۰ هزار بشکه توليد داريم و از اين ميزان ۲ ميليون و ۶۰۰ هزار بشکه صادر و بقيه مصرف می شود و با رشد سالانه ۷ تا ۱۰ درصدی و با اين وضع مصرف تا چند سال ديگر نفتی نخواهيم داشت. اين گونه مصرف را بر خلاف پيشرفت کشور است. ديگران با يک چهارم نفت ما به اندازه ما فعاليت اقتصادی دارند. ‌ اکنون تيم اقتصادی دولت بر اين لايحه اشراف کامل دارد و گرچه کاری بزرگ است اما واهمه نداريم. بنا نداريم يارانه ها را حذف کنيم. ‌با حذف يارانه شوک سنگينی وارد می شود و هدف ما درست توزيع کردن يارانه هاست. آن چه برای ما در اقتصاد اهميت دارد بالا بردن قدرت خريد مردم است ؛ و در اين لايحه می توانيم کاری کنيم که قدرت خريد کاهش پيدا نکند. ‌ پيش بينی ما اين است که در صورت اجرای اين لايحه، مصرف انرژی و نان ۲۰ درصد کاهش يابد و اين ۲۰ درصد ثروت ملی است. روش کنونی توزيع يارانه ها در افزايش توليد و بهبود زندگی مردم بی تاثير است، بايد کاری کرد که توزيع يارانه ها باعث بهبود زندگی مردم شود. ‌ با اين روش، کشاورز در دستيبابی به کود مورد نياز خود با مشکل مواجه است چرا که يارانه کود را به شبکه توزيع می دهيم نه به کشاورز. ‌دامداران هم در روش کنونی توزيع يارانه ها وجه قابل قبولی برای شير توليدی خود نمی گيرند و مردم را هم در صف های طولانی معطل می کنيم.

مجری: آيا با اجرای اين طرح بهای برق افزايش نمی يابد؟
رييس‌جمهور: ‌قرار نداريم با اجرای اين طرح به مردم فشار وارد شود و بايد کاری کنيم که برق ارزان تر توليد شود و اکنون کسانی هستند که می توانند با مديريت بهتر ، برق ارزان تر توليد کنند.

مجری: با اجرای اين طرح تورم چگونه خواهد شد؟
رييس‌جمهور: ‌تورم با اصلاح قيمت ها متفاوت است ،‌تورم ناشی از اشکالات پايه ای اقتصادی است. ‌حتما تغيير قيمت خواهيم داشت اما بر اساس محاسبات، قطعا شرايط زندگی ۶ دهک نخست بهتر و اين باعث می شود نرخ تورم کاهش يابد. با اجرای اين طرح ، حجم پول در کشور بالا می رود و اگر چه تورم خواهيم داشت اما يکی از کارهای اساسی برای خشک کردن ريشه تورم هدفمند سازی يارانه هاست و ۶ بند ديگر از جمله اصلاح نظام مالياتی ،‌گمرک و نظام توزيع را در کنار آن عملياتی خواهيم کرد.در طرح هدفمند کردن يارانه ها ما همه بخش ها را ديده ايم‌ و برای مثال در صنعت، ده بخش شده است و بايد برای هر کدام برنامه ريزی انجام دهيم. من می خواهم يک جور ديگر با شما صحبت کنم،‌ دقت کنيد اين مصوبه که هميشه بوده است و ما داوطلب بوديم آن را اجرا کنيم. ما می خواستيم پارسال اين طرح را اجرا کنيم، ما دو سال و نيم روی اين طرح در جلسات کارشناسی و بدون اطلاع رسانی کار کرديم. اگر خاطرتان باشد من پارسال در پيام نوروزی گفتم،‌ ما طرح تحول را امسال اجرا می کنيم. دوستانی از مجلس آمدند و گفتند ‌امسال انتخابات است و اين به ضرر شماست، برداشت آنها اين بود که اگر اين طرح امسال اجرا شود به ضرر ماست. ما گفتيم‌ اشکال ندارد و می ارزد که يک دولتی اين کار بزرگ را انجام دهد و خودش زمين بخورد. ما واقعا اين باور را داشتيم و آماده بوديم اين دولت فدا شود گفت: دولت نهم فدا شود و بگوييم يک دوره تمام، اما چون اين کار به نفع کشور است انجام شود. اين قدر به اين موضوع حساس هستيم که من مصمم بودم در جلسه رسيدگی به اين طرح در مجلس شورای اسلامی شرکت کنم و از روز اول گفتم ما می خواهيم شرکت کنيم. برای اينکه ما به اين نتيجه رسيده ايم که همين طرح را می شود به خوبی در کشور اجرا کرد و هيچ بخشی هم آسيب نبيند. من اين را اعلام می کنم که فقط در مدت پنج سال،‌آنچه را دولت طراحی کرده و کارشناسی شده است اجرا کنيم،‌ اقتصاد ما در سطح جهانی حداقل ده پله صعود می کند. هم اکنون بين بيست و سه، بيست و چهار هستيم و با اجرای اين طرح زير سيزده می آيد و در اين ترديد نکنيد. ما همه کشورهايی را که اين طرح را اجرا کرده اند مطالعه کرده ايم، ‌من اسم نمی برم،‌ همين اطراف ما پنج، شش سال پيش اين طرح را اجرا کردند و الان وضعشان دگرگون شده است. ما منابع داريم و آن را بی جهت می سوزانيم و همين در خدمت رفاه مردم و پيشرفت کشور می آيد. جزئيات بيشتر اين طرح را در آينده، بيشتر تشريح خواهم کرد.
درباره لايحه هدفمند کردن يارانه‌ها، حال که دولتی حاضر شده زير اين بار سنگين برود، برخی به مسخره کردن و نااميد ساختن مردم رو آورده‌اند. اگر اين برنامه را همه قبول دارند و می‌گويند بايد اجرا شود و هر چه عقب بيفتد به ضرر کشور است، حال که دولتی حاضر شده اين بار سنگين را به دوش بکشد، کمک کنند، چرا بی‌جهت مردم را نگران می‌کنند؟ دست آنهايی که کارشناسانه درباره اين بحث اظهارنظر کنند، می‌بوسيم، اما نمی‌دانم با آنها که می‌خواهند با رقابت سياسی به بحث اقتصادی نگاه کنند، بايد چه کار کرد، کسانی که خود ۲۰ سال فرياد می‌زدند بايد اين برنامه اجرا شود، در سه برنامه آن را تصويب و درباره‌اش سخنرانی کردند، در سه سال اول دولت مرا مورد انتقاد قرار دادند که "تو اقتصاد نمی‌دانی، بايد اين را اجرا کنی" حال که قصد اجرا داريم، داد و بيداد می‌کنند که خطرناک است. اجازه دهيد اين کار انجام شود، عيب ندارد اگر اين طرح موجب شود اين دولت از نظر مردم بيفتد ما اين را به جان خريده‌ايم، بگذاريد طرح اجرا شود، اين به نفع مردم است. اين را به صورت قطعی می‌گويم که هيچ مشکلی در زندگی مردم پيش نخواهد آمد، هر اتفاقی بخواهد بيفتد از قبل مردم را در جريان می‌گذاريم، تدارک می‌بينيم، منابع لازم را تامين می‌کنيم و بعد می‌گوييم اجرا شود، يعنی اجازه نمی‌دهيم اتفاقی بيفتد که مردم از آن عقب باشند.

مجری: آيا پايتخت سياسی کشور از تهران انتقال پيدا می‌کند؟
رييس جمهور: اين در حد مطالعه است.

مجری: آيا رئيس جمهور با توجه به مشغله فراوان خود، فرصت کافی برای کنار خانواده خود بودن و توجه به آنها دارد؟ آيا جامعه امروز مجال کافی می‌دهد خانواده‌ها امروز آسايش بيشتری داشته باشند؟
رييس‌جمهور: حتما می‌دهد، الگوهايی که ارايه داده‌ايم، اشتباه بوده است، حتما در اين دوره با مردم درباره خانواده زياد صحبت می‌کنم و تصميم‌های فراوانی خواهيم گرفت.

مجری: آيا به غذای سنتی که در خانه طبخ شود، اعتقاد دارد؟
رييس‌جمهور: من هيچ چيز را با غذای خانم و مادرم عوض نمی‌کنم.
يک بار هم بايد درباره شهرستان‌های استان تهران صحبت کنيم چون جمعيت ميان شهر و شهرستان تقريبا مساوی است.

مجريان: از رييس جمهور درخواست می‌کنيم که از وزيران خود بخواهد تا حتما در اين برنامه حضور يابند.
رييس‌جمهور: از همين جا می‌گويم و در اولين جلسه هيئت دولت هم خواهم گفت، همه وزيران بايد بيايند، شما، ما و مردم همه يکی هستيم،خدای متعال فرصت داده است خدمت کنيم.