هاشمی رفسنجانی و حکم سه نفره، سعيد قاسمی نژاد، ادوارنيوز

هاشمی رفسنجانی هر لحظه به شکل بت عياری در و بر می آيد. ازسويی اين اوست که بيش از هر کس هدف پيدا و پنهان اين کودتا بوده است از سوی ديگر رقصيدنی ميانه ميدان را در پيش گرفته است که گاه از ارباب کودتا دور می شود و درشتی می کند وگاه سخت به او نزديک می شود و دلبری می کند. به نماز جمعه راهش نمی دهند تا امام شود از نماز عيد فطر سر در می آورد و در صف اول می نشيند.بسياری می پرسند چراهاشمی چنين می کند و چگونه است که هنوز به وعده های دروغگوترين مردان تاريخ ايران دل می بندد؟

به گمان نگارنده هاشمی اينک در ضعيف ترين موقعيت سياسی خود در طول تمامی سی سال اخير قرار گرفته است.ضعفی که اتفاقا ماحصل عملکرد هاشمی در انتخاب اقای خامنه ای به مقام رهبری است.قدرت هاشمی در دهه اول انقلاب بيش از هر چيز ناشی از راهروی مستقيمی بود که ميان خانه او و خانه آيت الله خمينی وجود داشت.قدرت هاشمی از آن خود او و ماحصل زيرکی او نبود که اتفاقا از فردای رهبری اقای خامنه ای در تمامی دستهای شطرنج مغلوب آقای خامنه ای شده است قدرت او از آن آيت الله خمينی و فراتر از آن جايگاه رهبری نظام بود که به شکلی قانونی قدرتی مطلقه را در دستان رهبر متمرکز می کرد.پس از فوت آيت الله خمينی دو گزينه از همه محتملتر بود.يکی رهبری احمد خمينی بود که جناح قدرتمند چپ از او حمايت می کرد و در حذف آيت الله منتظری نقش اصلی را داشت و ديگری رهبری شورايی بود. هاشمی عليرغم آنکه گويا حمايت خود را از احمد خمينی اعلام کرده بود توافقی با رهبری او که هم فرزند آيت الله خمينی بود و مشروعترين وارث آن مشروعيت کاريزماتيک بی نظير به حساب می آمد و هم حمايت جناحی که اکثر مناصب قدرت را خصوصا در اوخر عمر آيت الله خمينی قبضه کرده بود نداشت.رهبری شورايی را هم از آن رو خوش نداشت که سودای رئيس جمهور شدن و تبديل رهبری به مقامی تشريفاتی را در سر می پروراند و نمی خواست يکی از اعضای شورای رهبری باشد ودر صورت وجود شورای رهبری رياست جمهوری نيز ديگر رنگی نمی داشت پس در تو طئه ای اقای خامنه ای که تا آن زمان بيشتر در حاشيه بود را به قدرت رساند و در اين راه پشتيبانی جناح راست که در اواخر عمر آقای خمينی با دور شدن آيت الله خمينی از جايگاه ناظر بی طرف سخت تحقير شده بود را نيز بدست آورد و خود رياست جمهوری را عهده دار شد.افول هاشمی از همان جا اغاز شد.به مرور هاشمی بيشتر و بيشتر به شخصيتی آسيب پذير و ضعيف تبديل شد از همان اوايل دهه هفتاد و خصوصا در تمام سالهای برآمدن اصلاحات هاشمی خود را از هر دو سو در معرض تهديد ديده است و صلاح خود را در آن يافته که هر گاه جناحی قويتر از ديگری شده است به ياری جناح ديگر بشتابد.روزی خاتمی را برای رياست جمهوری ياری ميکند و روزی ديگر يک تنه وارد ميدان می شود تا در مجلس ششم اصلاحات را زمينگير کند.روزی کارگزاران را در مجلس پنجم به ياری جناح چپ می فرستد و روزی ديگر در مجمع تشخيص تمامی سعيش را می کند تا دولت و مجلس اصلاحات را از حيز انتقاع خارج سازد.در اولين نماز جمعه پس از کودتا جانب مردم را می گيرد اما پس از قدرت نمايی بی نظير مردم در روز قدس و صريحتر شدن شعارهای مردم در چند نوبت جانب رهبر را می گيرد.چرا؟
هاشمی ضعيف است و می داند که ضعيف است.پس وارد بازی حکم سه نفره می شود.در حکم سه نفره وقتی دوبازيگر قويتر مساوی می شوند بازيگر سوم که ضعيف تر بوده است برنده بازی خواهد بود.استراتژی هاشمی استفاده از اقرارش به ضعيف بودن خود برای بردن بازی است.هاشمی تنهاست.آنان که دور اويند چون خود او کسانی هستند که اقبال حکومت را از دست رفته می بينند و اقبال مردمی را دست نايافتنی.صحنه نبرد اينک روشن است .در سويی حکومتی ايستاده که تماميتش را در خطر می بيند و در سوی ديگر مردم و رهبران دينی و سياسی که عزم جزم کرده اند از حقوق خود دفاع کنند.در اين ميان هنوز اما بسيارند کسانی که می کوشند ميانداری کنند نه با اين باشند و نه با آن. تيری به اين سو پرتاب می کنند و نيزه ای بدان سو روانه می کنند.هاشمی سردسته اينان است.غبار فتنه اما خوابيده است و رويارويی نهايی بيش از پيش نزديک و اجتناب پذير می شود.رقصيدن در ميانه چنين ميدانی ديگر رقص مرگ است چرا که اين بازی حکم سه نفره نيست دونفره است.