آلبرت سهرابیان
با اندوهی بی کران، به اطلاع می رسانیم که روز شنبه 21 شهریور 1383 برابر با 11 سپتامبر 2004 ساعت 1 بامداد به وقت اروپای غربی، رفیق آلبرت سهرابیان در آلمان زندگی را به درود گفت.
آلبرت که مدتها بود با سرطان دست و پنجه نرم می کرد، تا آخرین روزهای زندگی، با دیدار کنندگانش به قدری با روحیه و قبراق روبرو می شد و بجای ناله و شکایت از بیماری، از مسائل کارگری و ضرورت کمک به ارتقاء جنبش کارگری صحبت می کرد که در گذشت منتظره او را غافلگیرانه و باور نکردنی نموده است.
با در گذشت آلبرت سهرابیان، فقط سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) نیست که یکی از اعضای کمیته مرکزی و یکی از همسنگران معتقد و خستگی ناپذیر خود را از دست می دهد؛ بلکه جنبش کارگری است که از وجود یکی از رهبران کمونیست برخاسته از درون طبقه کارگر، یکی از فعالان برجسته و قدیمی جنبش سندیکایی، و یکی از پرتجربه ترین و آگاه ترین کارگرانی محروم می شود که در طی 64 سال مبارزه صنفی و سیاسی کارگری، پخته و آبدیده شده بود.
نه مشقات زندان؛ نه سختی های بی حساب دوران تبعید در غربت؛ و نه سرانجام نزدیک شدن مرگ، نتوانستند ذره ای در باور استوار وی به خودرهانی کارگران و در تلاش او در این راه خلل ایجاد کنند. آلبرت سهرابیان تا آخرین لحظه زندگی خود در تعهد و پیوند به جنبش انقلابی کارگری زیست. او در پيکار طبقاتی کارگران جهان زنده خواهد ماند!
این ضایعه سنگین و جبران ناشدنی را به همسر گرامی و فرزندان و خانواده عزیز آلبرت؛ به همه راه کارگری ها؛ به همه یاران و همرزمان آلبرت؛ و به طبقه کارگر ایران تسلیت می گوئیم.
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
21 شهریور 1383 برابر با 11 سپتامبر 2004