رنج نامه اي به ياد ياران در بند به مناسبت فرا رسيدن 18 تير ماه، حسين زمان

ماه هاست گوشه اي دور از اين سرزمين اجدادي ام را براي صرفا نفس كشيدن و نه زندگي كردن گزيده ام و حنجره ام را در اوج عطش خواندن و ترانه سردادن به سكوت فراخوانده ام

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

خدايا سخت است تحمل كردن و دم نزدن آنگاه كه براي فرياد زدن و ضجه زدن هزاران دليل و انگيزه وجود دارد . ماه هاست گوشه اي دور از اين سرزمين اجدادي ام را براي صرفا نفس كشيدن و نه زندگي كردن گزيده ام و حنجره ام را در اوج عطش خواندن و ترانه سردادن به سكوت فراخوانده ام.
در اين دوران سكوت بسيار به گذشته انديشيدم و تاريخ را مكررا ورق زدم و هر چه بيشتر مرور كردم بيشتر رنجور شدم و هر چه بيشتر خواندم بيشتر عذاب كشيدم .
به دانشگاه ها نگاه ميكنم و ياد مي آورم دوران تحصيل خود را . كجاست جنبش و پويايي و حركت ؟ چه بر سر دانشجو و دانشگاه آمده است ؟ كجايند ياران دبستاني ؟ صداي حق طلبانه دانشجو را چه كساني در گلو خفه كرده اند ؟ اين ترس و وحشت حاكم بر اهالي علم و دانش و جهل ستيزي نتيجه چيست ؟
نويسنده در زندان، به جرم نوشتن . روزنامه نگار در زندان، به جرم گفتن . خبرنگار در زندان، به جرم گزارش كردن و فراتر ، با ضربتي به ثتل مي رسد، اگر بيشتر گفته باشد و نوشته باشد .
دانشجو مرعوب كميته انضباطي و اخراج يك پا در كلاس و يك پا در دادگاه .استاد قريب به دو سال بيگناه در زندان آري هم او كه پايش را و عمرش را براي من ، تو و ايران داده است .هم او كه نه پا يش كه عزيزش و برادرش را نيز داده است .
عجيب است كه علماي ما براي ريشه كن كردن هنر موسيقي فتوا مي دهند . كلاس آموزش موسيقي را مخل آرامش و مخالف اخلاق و دين مي دانند و در شهري مثل كاشان يك شبه تيشه بر ريشه اين هنر مي زنند ولي براي اين همه ظلم و بيداد كسي فتوا نمي دهد . براي مبارزه با اعتياد جوانان كسي فتوا نمي دهد . همان جوان را كه براي رهايي و دوري از فضاي مسموم حاكم به فراگيري يك هنر لطيف و روحيه ساز پناه آورده با كمال بي رحمي از كلاس هنري محروم و دربدر و آواره در جامعه رهايش مي كنند .
و ما باز هم به راحتي از كنار اين خبر مي گذريم ، دستان يك جوان زنداني يك روز قبل از اتمام دوران محكوميت به دليل شكنجه قطع شد . خدايا اين درد را با كه بگوييم ؟ با شمايم شما كه در پشت قداست خود ساخته مخفي شده ايد آيا به اين كلام معصوم اعتقاد نداريد كه : بترسيد از فرياد مظلوم كه اگر بر آيد تا عرش خدا بالا مي رود .
من به عنوان يك هنرمند در غربت نشسته و خسته و زخمي از رنج ياران با صداي بلند فرياد مي زنم كه اي قدرت به دستان ، حكومت با كفر باقي مي ماند ولي با ظلم باقي نمي ماند . ظلمي كه بر امثال هاشم آغاجري ، اكبر گنجي و عباس عبدي و ... رفت بي پاسخ نمي ماند .