يکدست بی صداست!

مااجزاي ملتي بزرگ هستيم كه آرام ترين ومنطقي ترين راه رابراي تامين خواسته هاي خودبرمي گزينيد. و امروز هم بايدمان گفت که صبر تا کجا. پيدا شد که از صبوری ملت و منتخبانش، هواداران اصالت قدرت به طمع آن می افتند که ديگر هيچ حقی برای جز خود قائل نشوند و در اين راه به فرموده فردوسی «زيان کسان از پی سود خويش بجويند و دين اندر آرند پيش »

اعتراض به سلب ساده ترين حقوق يك ملت درانتخاب نمايندگان قانوني خود ، عادي ترين و طبيعي ترين حق ووظيفه هر شهروندايراني است. ما اگر در ايران امروز صبح همه کار می نهاديم و به جمع متحصين در مجلس می پيوستيم. هم از اين رو به همه مردم پيشنهاد می کنيم که به تحصن مجلسيان بپيوندند. داخل مجلس نشد در اطراف آن، دانشجويان در دانشگاه ها، دانش آموزان که حق رای دارند در مدارسشان.

اين آرام ترين و مدنی ترين نوع اعتراضی است که می توانيم به زياده خواهی قدرت مداران ابراز کنيم.

نوشابه اميري، مسعود بهنود، هوشنگ اسدي، سيد ابراهيم نبوي، فرناز قاضي زاده، سينا مطلبي

همه اهل قلم و اهل دل که با اين سخن موافقند می توانند شرکت خود را در اين دعوت با امضای زير اين نوشته نشان دهند.

[email protected]