غم و آرزوی مشترک ما برای آینده، شهباز پهلبد (فرزند ارشد شاهدخت شمس پهلوی)

تا زمانیکه توده های مردم ما با آموزش سیاسی و کسب تجربیات لازم آماده پذیرفتن مسئولیت برای تصمیمات و اقدامات خود نباشند، استقرار دمکراسی واقعی در ایران صرفاٌ با اتکاء تکرار شعار آن، به یک واقعیت عملی تبدیل نخواهد شد. در شرایط فعلی ما ایرانیان، در مسیر این تحول اساسی بسوی دمکراسی در کشورمان قرار داریم و قدم های بزرگ و شایسته ای را طی نموده ایم که بی شک در پایان به آن سرنوشت نهائی که شایسته ملتمان است، منتج خواهد شد

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

شهباز پهلبد - ویژه خبرنامه گویا

به مناسبت چهلمین روز درگذشت نابهنگام شاهپور علیرضا پهلوی

چهل روز پس از درگذشت نابهنگام شاهپور علیرضا پهلوی، در میان بسیاری از مردم – در داخل و خارج از ایران – این باور شکل گرفته بود که خانواده های سلطنتی نیز از گزند حوادث و ضایعات هولناک مبرا نیستند. همچنین تبلیغات منفی و غیرعادلانه سنوات گذشته علیه خاندان پهلوی و بویژه پادشاه فقید، این توهم را به وجود می آورد که خانواده پهلوی شایسته هر مصیبتی است که نصیبش میگردد. ولی، با مرگ شاهدخت لیلا و سپس شاهپور علیرضا، اینک این واقعیت بطور غیر قابل انکاری آشکار و اثبات گردیده که خانواده پهلوی دارای همان عرق ملی، حساسیت ها و احساساتی می باشند که تمام ایرانیان و بشریت از آن برخوردار است.

در همین حال، آن احساس فقدانی که امروز متوجه ما است، فقط شامل از دست دادن یک شاهزاده جوان و شایسته نمی باشد. زیرا آنچه همگی ما بطور دست جمعی از دست داده ایم، کشوری است که در طول سلطنت پهلوی سرزمین سربلندی، امید و آرزوهای میلیون ها نفر شهروند ایرانی بود – سرزمینی که در آن شرایط رفاه، پیشرفت و توسعه استعدادها امکان پذیر بود و مردم اصولاٌ با احساس ذوق و خوشبینی به آینده نگاه میکردند.

آیا ما امروز در آستانه از دست دادن این مجموعه که داشتیم برای همیشه می باشیم؟ و یا اینکه مردم بالاخره با لمس آنچه بر آنها رفته به این نتیجه رسیده اند که گرچه در آنزمان مقولاتی چون پلورالیزم سیاسی مراحل ابتدائی خود را طی میکرد، ولی بطور مسلم شرایط از هر لحاظ و در همه زمینه ها، بویژه در زمینه هائی چون آزادی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی - از آنچه متعاقباٌ پدید آمد بهتر بود.

من شخصاٌ به یک سیستم مبتنی بر آزادی و سکولاریزم اعتقاد کامل دارم و استقرار دمکراسی واقعی در ایران یکی از بزرگترین آرزوهای من است، ولی ضمناٌ همواره دارای این باور نیز بوده ام، تا زمانیکه توده های مردم با آموزش سیاسی و کسب تجربیات لازم آماده پذیرفتن مسئولیت برای تصمیمات و اقدامات خود نباشند، استقرار دمکراسی واقعی در ایران صرفاٌ با اتکاء تکرار شعار آن، به یک واقعیت عملی تبدیل نخواهد شد. در شرایط فعلی ما ایرانیان، در مسیر این تحول اساسی بسوی دمکراسی در کشورمان قرار داریم و قدم های بزرگ و شایسته ای را طی نموده ایم که بی شک در پایان به آن سرنوشت نهائی که شایسته ملتمان است، منتج خواهد شد.

اطمینان دارم که شاهپور علیرضا پهلوی و شاهدخت لیلا پهلوی نیز همواره در آرزوی تحقق این شایستگی، نجات ایران و چنین آینده ای برای همه هم میهنانشان بوده اند.