پديده ی احمدی نژاد، صادق شکيب

رگه هايی از احمدی نژاد به تناسب نقش و موقعيت اجتماعی هر کداممان در بافت جامعه در درون ما ايرانيان و رفتار ها و باور هايمان وجود دارد . به احوالات خويش دقيق بنگريم و واقع بين و منصف باشيم . او فردی نيست که يک شبه در پی تقلب انتخاباتی در سال ۱۳۸۴ کرسی رياست جمهوری را فتح نموده با تکيه بر نيروی سرکوب گر ، لجام گسيخته يکه تازی نمايد . او صرفا شخصی نيست که در انتخابات ۱۳۸۸ آنگاه که مردم ايران در پی فضای پر خفقان چهار ساله از هر چه دروغ و دزدی است و تجسم آن را در احمدی نژاد می بينند ، با ابراز نفرت بخواهند از طريق صندوق رای وی را طرد نمايند . و جناح نظامی امنيتی حاکم با کودتا و دهن کجی به خواست توده ها زورگويانه با مشت های آهنين در صدد ابقاء وی بر آيد . البته اين گزاره ای است درست ولی نه جامع . برای همين شناخت اعماق جامعه از منظر فرهنگی و ساز و کار های اجتماعی به عنوان اساس زيستگاه مان با تاملی بر روحيات پيرامون خويش و تاثيراتی که شرايط تاريخ گذر از گذشته ها بر خصوصيات اخلاقی و فکری همگان گذارده الزامی است .

توضيح وضعيتی که احمدی نژاد را توانسته سکان دار خشن دولت نمايد با نگرش صرف طبقاتی با قالب هايی کليشه ای نميتواند ما را به شناخت اين دمل چرکين به طور علمی رهنمون شود . البته تشريح و تحليل روند های اجتماعی با اسلوب ماترياليسم تاريخی نافی درک شرايط روحی ــ روانی پديده ی احمدی نژاد نيست . بر ای همين به خاطر تبيين اين اعجوبه از همه ی ابزار های علمی در ابعاد مختلف سياسی ، اقتصادی ، فرهنگی و ايدئولوژيکی در متن چگونگی سير تاريخ کشورمان و در نظر داشت ويژگی های خاص اش می بايست بهره جست .
احمدی نژاد نماينده ی لمپنيسم تحصيل کرد ه ای است در قالب مذهب که در پی آشفتگی های انقلاب ۵۷ برای تصرف حاکميت به شکلی بطئی و خزنده دور خيز نمود . و به تناسب سير رويداد ها در مسيری نادرست به راحتی اين قالب هارا با تفسيری روزمره برای پيشبرد اهداف خود تحريف و دگرگون می نمود .
در جامعه ای که مناسبات افتصادی و اجتماعی به لحاظ تاريخی کاملاً ناهمگون در کنار هم زندگی می کنند . بالطبع فرهنگ های متفاوتی نيز وجود و حضور دارد . بر بستر همين خلاء حاصل از گسست و ناهمگونی فرهنگ هاست که پديده ی احمدی نژاد توانست با فرصت طلبی ميدان مانور عوام فريبانه ای داشته باشد . شعاع اين ميدان برای گستره ی عرصه در مواقع لزوم به خون توده ها نيز آغشته می شد .
از بدو پيدايش و زايش لمپن نهاد و ضمير وی با تحقير هم زاد و هم سرشت است . بعلت نداشتن جايگاه مثبت اجتماعی اقشار شهری و روستايی هيچگاه احترام و ارزشی بدان قايل نبوده اند . اعتنايی هم به او نداشتند . احمدی نژاد اينک با بی پروايی بی مهابا تحقير می کند و انتقام تاريخی احساس حقارت خود را می گيرد . ضمن صحبت از تمدن و باليدن به اصول و ارزش ها تراوش نفرت کين توزانه به محتوای سخنان خويش از بند بند آهنگ کلماتش می بارد .
او با همه ی تفکرات مافوق ارتجاعی اش که وابسته به سنت تاريک انديشی است . در دنيای مدرن زندگی می کند . و می خواهد وجه مدرنيته جامعه را در سياه چال های عقب ماندگی به بند کشد . در عين تظاهر به آرمان گرايی به هيچ اصول و آرمانی اعتقاد ندارد . دروغ گويی است زرنگ با سيمايی مسخره ولی حق به جانب که همه نوع بازی را با هر کارتی بلد است . در عين بلاهت و نادانی خود را در همه ی زمينه ها دانا ترين می نماياند . در حين دزدی پز کرامت نيز می دهد . باعربده کشی های مستانه می خواهد بترساند چون بشدت مرعوب و وحشت زده است .
او آيينه تمام نمای غفلت روشنفکران از فرهنگ است همچنين محصول و نمودار غم انگيز تناقض در اين عرصه . لجاج و عنادش ريشه در يک سو نگری و مطلق انگاری بی انعطاف دارد که در احمدی نژاد اين مقوله به کمال رشد رسيده است . در غلو و اغراق تنها نيست . همگنانی حتی در محافلی از اپوزيسيون دارد . اپوزيسيونی که خود را غير مذهبی می داند . ولی قشری ترين رفتار های مذهبی را می نمايد . آنگاه که لاف ميزند و مقدس مآبی می کند اين وجه احمدی نژادی بعبان قابل رويت است .
او خودپسندی است که در خود شيفتگی ديوانه وارش عقل و منطق هيچ روزنه ای برای رسوخ نمی يابد . کلک می زند . تقلب می کند . در کمتر از لحظه ای بدون احساس شرم و حيا از اين رو به آن رو می شود . هر گاه نيز کم آورد با نيرنگی ديگر به ماستمالی تزوير و خدعه ی خويش بر می آيد . وقاحت ، گستاخی و عوام فريبی احمدی نژادی به گفت نيايد .
صرف نظر از هر سرنوشتی که با جنبش مردم به انتظار شخص احمدی نژاد و دار و دسته ی کودتاگرش نشسته است . ريشه های اجتماعی پديده ی بغايت منحط احمدی نژادی و منش سبعيت لمپنيستی مبتنی بر استبداد دينی را نمی بايست ناديده گرفت و در معادلات اجتماعی آن را به بوته ی فراموشی سپرد .

صادق شکيب
Sadeg.shakib@yahoo.com